Το ψυχολογικό, κοινωνικό δράμα «Ο βιρτουόζος» του Τζο Ράιτ, η κωμωδία «Λευκή νύχτα γάμου» του Μπαλτάσαρ Κορμακούρ και το ελληνικό ντοκιμαντέρ «Θέμις» του Μάρκου Γκαστίν ξεχωρίζουν από τις συνολικά εννιά ταινίες που προβάλλονται αυτή τη βδομάδα.
Ακολουθούν το πολιτικό δράμα «Νύχτες οργής» του Μάρκο Τούλιο Τζιορντάνα, η ελληνική «Ο γιος του Τσάρλυ» του Κάρολου Ζωναρά, η γαλλική κατασκοπική περιπέτεια «Κατασκοπεύοντας» του Νικολά Σααντά και οι περιπέτειες φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας «Η γυναίκα του ταξιδευτή», «Εξωγήινοι στη σοφίτα» και «Gamer».
Ο βιρτουόζος
The soloist.
«Ο βιρτουόζος» του Τζο Ράιτ, ένα δράμα με πρωταγωνιστές έναν δημοσιογράφο και έναν ψυχικά άρρωστο, πρώην μουσική ιδιοφυΐα
ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Τζο Ράιτ. Σενάριο: Σουζάνα Γκραντ, από βιβλίο του Στιβ Λόπεζ. Ηθοποιοί: Τζέιμι Φοξ, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Κάθριν Κίινερ, Τομ Χόλαντερ. 117'
** 1/2
Ενας δημοσιογράφος προσπαθεί να σώσει έναν ψυχικά άρρωστο, άστεγο άντρα, πρώην μουσική ιδιοφυΐα, σε ένα δράμα με επίκεντρο τη σχιζοφρένεια και τον εξιλασμό. Εξαιρετικές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές.
Στην αληθινή ιστορία του Ναθάνιελ Αϊερς, ενός άστεγου μαύρου, πρώην μουσικής ιδιοφυΐας, που τον ανακάλυψε ο Στιβ Λόπεζ, δημοσιογράφος των «Τάιμς» του Λος Αντζελες, στηρίζεται το κάπως παλιομοδίτικο, αν και γενικά καλοφτιαγμένο, δράμα που γύρισε ο γνωστός σκηνοθέτης Τζο Ράιτ («Εξιλέωση», «Περηφάνια και προκατάληψη»).
Η ταινία αρχίζει με τον Λόπεζ, ύστερα από ένα προσωπικό του ατύχημα με το ποδήλατο, παρασυρμένο από μια όμορφη μουσική να ανακαλύπτει, έξω από το κτίριο των «Τάιμς», τον άστεγο Ναθάνιελ (Τζέιμι Φοξ) να παίζει βιολί, μάλιστα με μόνο δύο χορδές. Ο Λόπεζ, αισθανόμενος πως εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τους αναγνώστες του, προσπαθεί να τον πλησιάσει και να τον γνωρίσει. Θα ανακαλύψει στοιχεία από το παρελθόν του Ναθάνιελ και θα γράψει το άρθρο του, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Ο Λόπεζ αναλαμβάνει την προστασία του άρρωστου ψυχικά βιρτουόζου του και προσπαθεί να τον σώσει από ένα περιβάλλον άλλων άστεγων ανθρώπων που η αδιαφορία του κράτους τούς μετατρέπει σε απόβλητους της κοινωνίας.
Ο Ράιτ προσπαθεί να καταγράψει από τη μία τη σχιζοφρένεια του βιρτουόζου του κι από την άλλη τον κοινωνικό περίγυρο -ιδιαίτερα τα καταλύματα των ψυχικά προβληματικών άστεγων- χωρίς πάντα να καταφέρνει να δημιουργεί τη σύνθεση εκείνη που απαιτεί μια τέτοια ιστορία. Υπάρχουν πάντως αρκετές καλοστημένες σκηνές, αν και τα καλύτερα στοιχεία της ταινίας είναι η ατμόσφαιρα, και συγκεκριμένα εκείνη του κοινωνικού περίγυρου, και οι πολύ καλές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών: του Τζέιμι Φοξ, στον ρόλο του εκκεντρικού, σχιζοφρενή, απρόβλεπτου Ναθάνιελ, και του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, στον ρόλο του παθιασμένου με την υπόθεση του βιρτουόζου δημοσιογράφου, που στον αγώνα του αυτό βρίσκει έναν τρόπο προσωπικής λύτρωσης.
Θέμις
Ελλάδα, 2008.
«Θέμις», ντοκιμαντέρ για την ελληνική Δικαιοσύνη, του Μάρκου Γκαστίν
Ντοκιμαντέρ. Σκηνοθεσία-σενάριο-παραγωγή: Μάρκος Γκαστίν. Φωτογραφία: Δημήτρης Κορδελάς. Μοντάζ: Χρόνης Θεοχάρης. 85'
** 1/2
Καθημερινές σκηνές από τα δικαστήρια, που δίνουν μιαν εικόνα των ανθρώπινων προβλημάτων, αλλά και της δικαιοσύνης που απονέμεται από τους κριτές, σε ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ.
Η καθημερινή απόδοση της δικαιοσύνης είναι στο στόχαστρο του καλοφτιαγμένου, αρκετά συναρπαστικού αυτού ντοκιμαντέρ του Μάρκου Γκαστίν, που παλιότερα μας είχε δώσει το πολύ ενδιαφέρον «Μασσαλία, μικρή κόρη». Η κάμερά του καταγράφει σκηνές από διάφορες δίκες, οι οποίες καλύπτουν θέματα όπως η συζυγική απιστία που οδηγεί στο διαζύγιο αλλά και την κηδεμονία του παιδιού, αυτοκινητικά ατυχήματα, προβλήματα ναρκομανών, αυθαίρετα κτίσματα και διάφορα άλλα. Με δεξιοτεχνία, διακριτικότητα, συλλαμβάνοντας το «τυχαίο» στην καλύτερη μορφή του, μέσα από στάσεις, δικαιολογίες αλλά και αμφιβολίες τόσο των δικαστών όσο και του θεατή, με ενδιάμεσες «παύσεις», με τα διαλείμματα στην αυλή των δικαστηρίων, τα τραπεζάκια και τις συζητήσεις που προηγούνται μιας δίκης. Μια πάντα ενδιαφέρουσα εικόνα όχι της «Θέμιδος που έχει κέφια», όπως θα έλεγε ο Ψαθάς, αλλά της Θέμιδος που σκέφτεται, αμφιταλαντεύεται και τελικά κρίνει, έστω κι αν ορισμένες φορές δεν συμφωνείτε μαζί της. Φτάνει να σκεφτούμε πως τα ποινικά δικαστήρια, όπως μας πληροφορεί ο Γκαστίν, εκδίδουν 1,2 εκατομμύρια αποφάσεις τον χρόνο.
Νύχτες οργής
Sanguepazzo.
«Νύχτες οργής» του Μαρκ Τούλιο Τζιορντάνα
Ιταλία, 2008. Σκηνοθεσία: Μάρκο Τούλιο Τζιορντάνα. Σενάριο: Τζιορντάνα, Λεόνε Κολόνα, Εντζο Ούνγκαρι. Ηθοποιοί: Μόνικα Μπελούτσι, Αλέσιο Μπόνι, Λούκα Ζινγκαρέτι. 148'
**
Σύγκρουση πολιτικών πεποιθήσεων και προσωπικής καριέρας μέσα από το πορτρέτο δύο Ιταλών σταρ στην περίοδο του μουσολινικού καθεστώτος.
Η εκτέλεση του Οσβάλντο Βαλέντι και της Λουίζα Φερίντα από τους Ιταλούς παρτιζάνους, στο Μιλάνο του 1945, 48 ώρες πριν από την Απελευθέρωση, δίνει την αφορμή στον σκηνοθέτη Μάρκο Τούλιο Τζορντάνα για μια διείσδυση στον κόσμο των ανθρώπων που συνεργάστηκαν με το φασιστικό καθεστώς. Διάσημοι σταρ του ιταλικού κινηματογράφου της δεκαετίας του '30, περιόδου που έμεινε γνωστή ως εκείνη των «λευκών τηλεφώνων», ο Οσβάλντο και η Λουίζα κατάφεραν να γίνουν δημοφιλείς χάρη τόσο στις διασκεδαστικές, «αταξικές» κωμωδίες, όπου τα πάντα ήταν εύκολα και χωρίς κοινωνικά προβλήματα, όσο και στις φασιστικές τους συμπάθειες, στοιχείο που εκμεταλλευόταν το μουσολινικό καθεστώς. Σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική, και όχι μόνο, πορεία της Φερίντα παίζει τόσο ο φασίστας Οσβάλντο όσο κι ένας με αριστερές τάσεις ομοφυλόφιλος σκηνοθέτης (εμπνευσμένος ίσως από τον Βισκόντι, αν και ο Τζιορντάνα ανάφερε πως ήθελε να φτιάξει ένα σύνθετο χαρακτήρα).
Ο Τζιορντάνα προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους που έσπρωξαν το ζευγάρι στην αγκαλιά του φασισμού -η μανία για επιτυχία, η αδιαφορία για το τι γινόταν γύρω τους- βάζοντας, ταυτόχρονα, διάφορα ερωτήματα σχετικά με τη βιαστική τους εκτέλεση με βάση ανεξέλεγκτες κατηγορίες - κάτι που θυμίζει την εκτέλεση της δικής μας Παπαδάκη. Ο σκηνοθέτης πετυχαίνει να δώσει μια αυθεντικότητα στην αναπαράσταση της εποχής και να αποσπάσει καλές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του, μαζί και την Μπελούτσι που δίνει με αρκετή ζωντάνια τη Φερίντα. Στις επιμέρους αδυναμίες της ταινίας, η αφήγηση που συχνά γίνεται φλύαρη και επαναληπτική, με αποτέλεσμα να δημιουργείται χάσμα στον ρυθμό. *
Οι άλλες ταινίες
Ο Γιώργος Γιαννόπουλος και ο Κώστας Βουτσάς στην ταινία του Κάρολου Ζωναρά «Ο γιος του Τσάρλυ»
Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΥ
Ελλάδα, 2009. Σκηνοθεσία: Κάρολος Ζωναράς. Σενάριο: Ζωναράς, Σαλβατόρε ντε Μόλα, Γιώργος Γιαννόπουλος. Ηθοποιοί: Νεκτάριος Παπαλεξίου, Φαίδων Γεωργίτσης, Κάτια Ο' Γουόλις, Κώστας Βουτσάς, Γιώργος Γιαννόπουλος.
Στον χώρο του υποκόσμου, των γκάνγκστερ, των ναρκομανών και των τραβεστί εκτυλίσσεται η ταινία αυτή του Κάρολου Ζωναρά, με επίκεντρο τον «γιο του Τσάρλι», όπως τον βαφτίζει μια ομάδα τραβεστί, δύο αντιμαχόμενες συμμορίες, έναν παράξενο νεαρό που αρχικά μοιάζει να βγήκε από τα σκουπίδια (με τη σταδιακή μετατροπή του να μην πείθει) και περιφέρεται στο λιμάνι, όπου συγκρούονται δύο συμμορίες, εκείνη του Τσάρλυ, του υποτιθέμενου πατέρα του και του Μπιγκ Τζον. Γκανγκστερική περιπέτεια με φροϊδικά σύμβολα -ο γιος που σκοτώνει τον πατέρα και κάνει έρωτα με τη μητέρα- που προσπαθεί, με αφελείς συχνά διαλόγους, να συνδυάσει, δυστυχώς χωρίς επιτυχία, στοιχεία από τις ταινίες του Παζολίνι με στοιχεία από τον ασιατικό κινηματογράφο. Οι καλύτερες σκηνές παραμένουν εκείνες με τον Κώστα Βουτσά, εξαίρετο στον ρόλο του Μπιγκ Τζον.
ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΟΝΤΑΣ
[Espion(s)]. Γαλλία, 2009. Σκηνοθεσία-σενάριο: Νικολά Σααντά. Ηθοποιοί: Γκιγιόμ Κανέ, Ζεραλντίν Πεϊλά, Στίβεν Ρέι, Ιπολίτ Ζιραρντό. 99'
Ταινία που κινείται ανάμεσα στο κατασκοπικό θρίλερ και την ερωτική περιπέτεια, με ήρωα έναν ελεγκτή αποσκευών του αεροδρομίου (Γκιγιόμ Κανέ), που στέλνεται στο Λονδίνο να ερευνήσει την παράξενη δολοφονία ενός συναδέλφου του ύστερα από έκρηξη ενός μπουκαλιού με άρωμα. Στο Λονδίνο, ένας Αγγλος πράκτορας (Στίβεν Ρέι) τον πιέζει να συνάψει σχέση με τη σύζυγο ενός ύποπτου στελέχους φαρμακευτικής εταιρείας που έχει σχέση με τρομοκράτες. Πρώτη σκηνοθετική δουλειά του κριτικού Νικολά Σααντά.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ
(The time traveller's wife) ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σβένκε. Σενάριο: Μπρους Τζόελ Ρούμπιν. Ηθοποιοί: Ρέιτσελ ΜακΑνταμς, Ερίκ Μπάνα, Μισέλ Νόρντεν, Αλέξ Φέρις. 107'
Ο σεναριογράφος Μπρους Τζόελ Ρούμπιν προσπαθεί εδώ να εκμεταλλευτεί την επιτυχία της ταινίας «Ο αόρατος εραστής», της οποίας είχε γράψει το βραβευμένο με Οσκαρ σενάριο, παρουσιάζοντας τον έρωτα ανάμεσα σε μια καλλιτέχνιδα (ΜακΑνταμς) κι έναν βιβλιοθηκάριο (Μπάνα), ο οποίος ταξιδεύει στον χρόνο από το παρελθόν στο μέλλον, χωρίς να μπορεί να το ελέγξει.
ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ ΣΤΗ ΣΟΦΙΤΑ
(Aliens in the attic). ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Τζον Σαλτς. Σενάριο: Μαρκ Μπάρτον, Ανταμ Γκόλντμπεργκ. Ηθοποιοί: Ασλεϊ Τίσντεϊλ, Κέβιν Νίλον, Ρόμπερτ Χόφμαν. 87'
Κωμική περιπέτεια φαντασίας γύρω από μια πολυμελή οικογένεια που καταφτάνει για τις διακοπές της σ' ένα τριώροφο εξοχικό και αντιμετωπίζει μια ομάδα εξωγήινων που εμφανίζεται στη σοφίτα του σπιτιού της ύστερα από μια βροχή μετεωριτών. Ομως, η μηχανή ελέγχου του μυαλού των ανθρώπων, που θέλουν να χρησιμοποιήσουν οι εξωγήινοι, δεν λειτουργεί στα παιδιά, με αποτέλεσμα τα παιδιά αναλαμβάνουν να σώσουν γονείς και ανθρωπότητα...
GAMER
ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία-σενάριο: Μαρκ Νέβελνταϊν και Μπράιαν Τέιλορ. Ηθοποιοί: Τζέραρντ Μπάτλερ, Μάικλ Σ. Χολ, Αμπέρ Βαλέτα, Κίρα Σέτζουικ, Αλισον Λόμαν. 95'
Φουτουριστικό θρίλερ που εκτυλίσσεται σε ένα κοντινό μέλλον, όπου η τεχνολογία προσπαθεί να ελέγξει το μυαλό του ανθρώπου, με ένα τμήμα της κοινωνίας να προσπαθεί να ελέγξει το υπόλοιπο μέσα από ένα μαζικό παιχνίδι, το αποκαλούμενο «Slayers», που επιτρέπει στους ανθρώπους να υλοποιούν τις πιο τρελές φαντασιώσεις τους. Ο Τζέραρντ Μπάτλερ («300») ερμηνεύει τον «καλτ» παίκτη, ένα σύγχρονο μονομάχο, φυλακισμένο κατά λάθος και υποχρεωμένο να παίρνει μέρος στο παιχνίδι, ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει για να σώσει την οικογένειά του και, βέβαια, την ανθρωπότητα...
Thursday, September 3, 2009
Μελέτη σχιζοφρένειας και κωμωδία α λα Τσέχοφ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment