66ο Φεστιβάλ Βενετίας: Χέρτσοκ, ο ευνοημένος του φεστιβάλ

• Ο Γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτσοκ έχει δύο ταινίες στο διαγωνιστικό της Μόστρας - πράγμα πρωτάκουστο σε φεστιβάλ.

Τι κι αν η μία από τις ταινίες του Χέρτσοκ είναι ριμέικ πασίγνωστου φιλμ του Φεράρα; Ο Γερμανός σκηνοθέτης είπε πως δεν το γνώριζε και θα προσπαθήσει να τα βρει με τον Φεράρα πάνω από ένα μπουκάλι ουίσκι

Το «Bad Lieutenant - Port of Call: New Orleans» και «My Son, My Son, What Have Ye Done» (που παρουσιάστηκε ως «ταινία-έκπληξη»). Προβλήθηκε και μία τρίτη ταινία του, η τεσσάρων λεπτών «La Boheme».

Το «Bad Lieutenant - Port of Call: New Orleans», με τους Νίκολας Κέιτζ και Εύα Μέντες, ριμέικ της ταινίας του Εϊμπελ Φεράρα με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ, είναι ένα νέο-νουάρ που εκτυλίσσεται στη μετά την καταιγίδα «Κατρίνα» Νέα Ορλεάνη. Ο Χέρτσοκ αρνήθηκε ότι γνωρίζει την ταινία του Φεράρα και, σχολιάζοντας την αρνητική στάση του Αμερικανού σκηνοθέτη, ανέφερε πως με αφορμή την επικείμενη άφιξη του Φεράρα στο Λίντο για να παρουσιάσει ένα ντοκιμαντέρ του «θα μου δοθεί η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε παρέα μ' ένα μπουκάλι ουίσκι». Σχολιάζοντας την ταινία του ο σκηνοθέτης του «Αγκίρε» και του «Φιτζκαράνλντο» ανέφερε ότι «σήμερα, με όσα γίνονται γύρω μας, ιδιαίτερα με την οικονομική κρίση, χρειάζεται μια επιστροφή στο φιλμ νουάρ».

Η ταινία, με αφορμή την εκτέλεση μιας ολόκληρης οικογένειας από μαφιόζους, παρουσιάζει το πορτρέτο ενός διεφθαρμένου αστυνομικού (πολύ καλή ερμηνεία από τον Νίκολας Κέιτζ) που, ενώ προσπαθεί να εξιχνιάσει την υπόθεση, βουτάει ολοένα και περισσότερο στη διαφθορά. Ο Χέρτσοκ καταφέρνει να φτιάξει την ατμόσφαιρα του είδους, προσθέτοντας σ' αυτήν έναν τόνο «ρεαλιστικής μαγείας» (με την ψυχή ενός νεκρού μαφιόζου να χορεύει) αλλά και ονείρου. Παράλληλα, χρησιμοποιεί με τρόπο ευρηματικό τον χώρο της Νέας Ορλεάνης, για να κάνει ένα σχόλιο πάνω στους χαρακτήρες και τις διάφορες καταστάσεις.

Ανάμεσα στο γνωστό στιλ του σκηνοθέτη κι εκείνο του Ντέιβιντ Λιντς κινείται η δεύτερη ταινία του Χέρτσοκ «Υιέ μου, υιέ μου, τι έκανες;», σε παραγωγή του Ντέιβιντ Λιντς. Βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ενας νέος δολοφονεί τη μητέρα του και, στη συνέχεια, ταμπουρώνεται στο σπίτι του, στο Λος Αντζελες, πολιορκημένος από την αστυνομία. Σκότωσε τη μητέρα του υλοποιώντας την ιστορία της «Ορέστειας», σε θεατρική παράσταση της οποίας είχε πάρει μέρος. Σε μια σειρά φλας-μπακ ο Χέρτσοκ παρουσιάζει τη σχέση του ήρωα με τη μητέρα και την αρραβωνιαστικιά του, καθώς και αποσπάσματα από τις πρόβες της αρχαίας τραγωδίας. Ακόμα διανθίζει την ταινία με χιούμορ και δημιουργεί εικόνες στιλιζαρισμένες, που θυμίζουν το «Mulholland Drive» του Λιντς, με φλαμίνγκο να περιφέρονται στην αυλή του σπιτιού δίνοντας ποιητική διάσταση στην ταινία.

Ενας αναποφάσιστος με τη ζωή και τις σχέσεις του άντρας, που βρίσκεται σ' ένα είδος συνεχούς «δίωξης» από τρία πρόσωπα (το κορίτσι του, ένα φίλο του κι έναν «τρελό», που τον έχει ερωτευθεί), είναι ο ήρωας της ταινίας «Persecution» του Πατρίς Σερό, με πρωταγωνιστές τον Ρομέν Ντιρίς και την Ιζαμπέλ Ιπέρ. Εκτός από πορτρέτο ενός ανώριμου ανθρώπου η ταινία είναι και πορτρέτο του Παρισιού, όπως σπάνια το έχουμε δει στον κινηματογράφο.

Ενδιαφέρον από πολιτικής πλευράς είχε η ταϊβανέζικη ταινία «Ο πρίγκιπας των δακρύων» του Γιον Φαν. Μια κριτική, διανθισμένη με χιούμορ, ματιά πάνω στη δεκαετία του '50, όταν στην Ταϊβάν κυριαρχούσε μια περίοδος τρόμου, με το καθεστώς του Τσαν Κάι-Σεκ να εξοντώνει, χωρίς καμία δίκη, με δικαιολογία τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», αθώους και αντιπάλους.

• Ν.Φ.-Μ., Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009