Ο ΤΖΟΡΤΖ ΚΛΟΥΝΙ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ

«Συνιστώ στον Ομπάμα το πνεύμα των Τζεντάι»

Αποστολή: Δημήτρης Δανίκας, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

• Πριν από τέσσερα χρόνια είχε έρθει στη Μόστρα με το «Good night, good luck». Τι διαφορά! «Τhe cinema is dying» είπε απογοητευμένη μία συνάδελφος από την Μπαρτσελόνα. Δεν συμμερίζομαι ακριβώς την άποψή της. Η δημοσιότητα is dying

Αυτήν τη χρονιά ο Τζορτζ Κλούνι ήρθε στη Βενετία με το «Τhe men who stare at goats» («Οι άνθρωποι που χαζεύουν κατσίκες»), μια σαρκαστική αντιπολεμική κομεντί σε στυλ αδελφών Κόεν. Με σκηνοθέτη τον (ηθοποιό) Γκραντ Χέσλοου και συμπρωταγωνιστές τούς Γιούαν ΜακΓκρέγκορ (επίσης στη Βενετία), Τζεφ Μπρίτζες, Κέβιν Σπέισι.

Το στόρι προσπαθεί να συλλάβει το πνεύμα παράνοιας των ένστολων Αμερικανών σε κάθε πεδίο μάχης. Από το Βιετνάμ στο Ιράκ. Δηλαδή οι Αμερικανοί εκπαιδεύουν ειδικές μονάδες καταδρομών με υπερφυσικές ικανότητες.

Όπως τηλεκίνηση, ενόραση κ.ο.κ. Αρχηγός αυτής της μονάδας, ο Τζεφ Μπρίτζες προσπαθεί να εμφυσήσει στους φαντάρους του το πνεύμα των Τζεντάι (οι ιππότες στη σειρά ταινιών «Πόλεμος των Άστρων»).

Ο Κλούνι, ένας από τους εκπαιδευόμενους, έχει ικανότητα να περνάει μέσα από τοίχους και να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων. Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ υποδύεται δημοσιογράφο ο οποίος απελπισμένος από τα κέρατα που του έβαλε η γυναίκα του με τον διευθυντή της εφημερίδας, καταλήγει πολεμικός ανταποκριτής και πέφτει στην έρημο πάνω στον Κλούνι.

«Τζορτζ, αληθινά σ΄ αγαπώ. Η γοητεία σου είναι όπλο μαζικής καταστροφής» (γυναικεία εξομολόγηση στη Μόστρα).

Η αλήθεια είναι πως πράγματι μπορώ να περάσω μέσα από τοίχους. Μερικές απ΄ αυτές τις βλακείες της ταινίας είναι πραγματικές.

Είσαι ικανοποιημένος με το τζεντάι πνεύμα του Ομπάμα;

Αν λάβουμε υπόψη την οικονομική κρίση και όλα τα σκουπίδια που παρέλαβε από τον Μπους, ναι είμαι ικανοποιημένος. Θα συνιστούσα να χρησιμοποιήσει το πνεύμα των Τζεντάι.

Πιστεύεις στον χιπισμό;

Πιστεύω σε μερικές πλευρές. Προς το παρόν, δεν μπορώ να διαπεράσω δύο τοίχους ταυτοχρόνως.

Η σκηνοθεσία μοιάζει με αντίγραφο των Κόεν...

Τρεις φορές έχω συνεργαστεί με τους αδελφούς Κόεν. Με τον Γκραντ (τον σκηνοθέτη) γνωριστήκαμε το 1982 σε διδασκαλία υποκριτικής. Από την εμπειρία μου σας λέω πως ελάχιστοι στην Αμερική, μεταξύ αυτών ο Στίβεν Σόντερμπεργκ και οι Κόεν, έχουν την ικανότητα να αφηγούνται με εξυπνάδα και χιούμορ.

Πράγματι διαθέτεις υπερφυσικές ικανότητες;

Σήκω να διαβάσω το μυαλό σου. Μπορώ να διακρίνω πως είναι βρώμικο. Μα τι ερώτηση είναι αυτή! Φυσικά και δεν διαθέτω υπερφυσικές ικανότητες. Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο ανόητος γίνομαι.

Η ταινία είναι για το Ιράκ;

Οι καλές αντιπολεμικές ταινίες γίνονται πάντα μετά το τέλος κάθε πολέμου.

Αποφάσισες να παίζεις μόνο κωμικούς ρόλους;

Η ιδέα είναι να παίζω όσο καλύτερα μπορώ.

Συμπαθείς τους δημοσιογράφους, έτσι δεν είναι;

Πάντα με το μέρος του Τύπου. Ο πατέρας μου ήταν δημοσιογράφος. Η δημοσιογραφία έχει παίξει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Χωρίς ελευθερία του Τύπου δεν υπάρχει σωτηρία από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας.

Αγόρια ή κορίτσια;

Την παράσταση πάντως έκλεψαν οι φήμες ότι ο Κλούνι είναι γκέι ή bisexual, βασισμένες σε δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου. Από κοντά και οι Γερμανοί. Μια ομάδα του τηλεοπτικού συγκροτήματος RΤL διεξάγει έρευνα για την προσωπική ζωή του Τζορτζ και για τις ερωτικές προτιμήσεις του. Ο Κλούνι κατέφθασε στη Βενετία συνοδευόμενος από μια θεά ονόματι Ελιζαμπέτα Κανάλις και στην αίθουσα οι παπαράτσι σπρώχνανε σαν τανκ. Κάποιοι- άνδρες- δημοσιογράφοι του έκαναν προτάσεις γάμου, που ο Τζορτζ αντιμετώπισε με χιούμορ και απαντήσεις του τύπου: «Πρώτα θα πρέπει να βγάλεις τα ρούχα σου. Αλλά, μια στιγμή. Σαν ν΄ ακούω σειρήνα ασθε νοφόρου».

• Το φαβορί για το Λιοντάρι

Επί της κινηματογραφικής ουσίας, μία ταινιάρα από το διαγωνιστικό πρόγραμμα είδα.

Ούτε από Γερμανία, Γαλλία, Αμερική. Από το Ισραήλ. Έτσι ακριβώς. Το λένε «Λίβανος» («Lebanon») και τον σκηνοθέτη Σάμιουελ Μάοζ. Όλη η δράση (αυτοβιογραφική) μέσα σ΄ ένα τανκ, σε μια εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο. Κλειστοφοβικό, δεξιοτεχνικά φτιαγμένο, με σάρκα, αίμα και ιδρώτα. Ο τύπος γκρεμίζει τον Ράμπο Ισραηλινό φαντάρο. Χεσμένοι από τον τρόμο οι τεθωρακισμένοι. Και σας βεβαιώ. Αν την ίδια ταινία είχε υπογράψει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ θα σάρωνε στα Όσκαρ και στα ταμεία. Το φαβορί για το Χρυσό Λιοντάρι στην απονομή του Σαββάτου. Αξίζει να παραθέσω δυο κουβέντες με τον σκηνοθέτη:

Η ιστορία είναι αληθινή;

Μερικά περιστατικά ναι, μερικά όχι. Η μνήμη της ταινίας είναι συναισθηματική.

Ο πόλεμος του Ισραήλ είναι δίκαιος η άδικος;

Όταν πολεμάς στη μάχη σκέφτεσαι μόνο για την επιβίωσή σου. Η σκέψη εξαφανίζεται και το ένστικτο είναι ο πρωταγωνιστής.

Πώς κατάφερες να αποσπάσεις τόσο ρεαλιστικές ερμηνείες;

Δουλέψαμε ως ομάδα επί πολλά χρόνια. Για να μπουν στο πετσί των ηρώων, τους έκλεισα για πολλές ώρες μέσα σε κοντέινερ. Έτσι απέκτησαν την αίσθηση της κλειστοφοβίας και της τρέλας.