Wednesday, September 30, 2009

«ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔAΣ»: Χαμόγελα... αλλά και προβληματισμοί



Πενήντα χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Ταινοθήκη της Ελλάδας - η πρώτη ελληνική κινηματογραφική λέσχη, αρχικά - μοναδικός και σημαντικός φορέας, απέκτησε - επιτέλους - την πολυπόθητη, μόνιμη στέγη της. Πρόκειται για το διατηρητέο κτίριο του κινηματογράφου «Λαΐς» (Ιερά Οδός και Μ. Αλεξάνδρου, Μεταξουργείο). Ενας κινηματογράφος που έκλεισε στη δεκαετία του 1970 και που «ξανανιώνει» με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αν και δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι η ανακατασκευή του ήταν σαν... το «γιοφύρι της Αρτας», με την Ταινιοθήκη να μένει για χρόνια άστεγη.

Ωστόσο, η δικαιολογημένη χαρά των ανθρώπων της Ταινιοθήκης δεν είναι απόλυτη. Οπως υπογράμμισαν στην συνέντευξη Τύπου τα μέλη του ΔΣ, η Ταινιοθήκη- «κιβωτός» της ελληνικής φιλμικής «μνήμης», παραμένει χωρίς να έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση για την απαιτητική λειτουργία των νέων χώρων της. Τα 200.000 ευρώ, που λαμβάνει ετησίως ως επιχορήγηση από το ΥΠΠΟ, αποτελούσαν... «σύντομο ανέκδοτο» και πριν τη «Λαΐδα», πολύ περισσότερο τώρα. Ο αντιπρόεδρος του ΔΣ, Θ. Αδαμόπουλος, σημείωσε: «είμαστε ονειροπόλοι και τα καταφέρνουμε», αλλά «η προσπάθειά μας είναι να μην εμπορευματοποιήσουμε αυτούς τους χώρους». Αντίστοιχα, ο ταμίας του ΔΣ και πανεπιστημιακός, Ευ. Σόρογκας, σημείωσε ότι η σημερινή ετήσια επιχορήγηση του ΥΠΠΟ δεν μπορούσε να καλύψει ούτε τα λιγοστά έξοδα της Ταινιοθήκης, «φανταστείτε σε ποια δύσκολη θέση είμαστε να λειτουργήσουμε αυτό το συγκρότημα».


Οντως, οι απαιτήσεις του κτιρίου και των χρήσεών του απαιτούν χρήμα και προσωπικό. Πρόκειται για ένα κτίριο 1.785 τ.μ. κατανεμημένων σε 2 επίπεδα (υπόγειο, ισόγειο, ημιώροφος, δώμα). Μάλιστα στο δώμα θα λειτουργήσει θερινός κινηματογράφος.

Επιπλέον, υπάρχει αίθουσα προβολών 200 θέσεων, μια μικρότερη 60 θέσεων, μουσείο κινηματογράφου (όπου θα απλωθούν τα σημαντικά συλλεκτικά αντικείμενα της Ταινιοθήκης), βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα και χώροι γραφείων. Ολα αυτά συνοδεύονται από δύο φουαγέ, κυλικείο και ένα μικρό πωλητήριο.

Η Ταινιοθήκη έχει ευλόγως πολλές φιλοδοξίες με τη μεταστέγασή της στη «Λαΐδα». Θέλει να λειτουργήσει ως μουσείο, ως κέντρο για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής παιδείας, τόσο μέσω της ψηφιακής της βάσης δεδομένων, που θα είναι προσβάσιμη στους ερευνητές, όσο και μέσω του ετήσιου προγραμματισμού της: προβολές σε καθημερινή βάση στις δύο αίθουσές της, που θα περιλαμβάνουν αναδρομές σε σκηνοθέτες και θεματικά αφιερώματα, παρουσιάσεις ταινιών από Ελληνες σκηνοθέτες, αφιερώματα σε συνεργασία με άλλους φορείς και το καθιερωμένο, πλέον, φεστιβάλ πρωτοποριακού κινηματογράφου. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στο έργο των ευρωπαϊκών και διεθνών κινηματογραφικών αρχείων, μέσα από την προβολή αποκατεστημένων ταινιών.

Οι εκδηλώσεις των εγκαινίων - με προσκεκλημένους εκπροσώπους ταινιοθηκών από διάφορες χώρες - θα διαρκέσουν από 9 - 11/10 και θα περιλαμβάνουν προβολές κλασικών ταινιών, συζητήσεις κλπ. Αμέσως μετά, 12 - 20/10 θα διεξαχθεί το 6ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου. [Ριζοσπάστης, 01/10/2009]

Οι μπάσταρδοι του Ταραντίνο δεν είναι τόσο...άδοξοι

«Άφεση Αμαρτιών» έλαβε τελικά από την Αμερικανική Επιτροπή Ελέγχου των Διαφημίσεων η τελευταία κινηματογραφική ταινία του Κουεντίν Ταραντίνο. Όπως φαίνεται οι «άδωξοι μπάσταρδη» (τίτλος επίτηδες ανορθόγραφος) του σκηνοθέτη ξύπνησαν το συντηρητικό αίσθημα ορισμένων που προσβλήθηκαν με τη λέξη «μπάσταρδοι», υποστηρίζοντας ότι δεν πρέπει να την ακούν παιδιά.

Στο πόστερ που διαφημίζει την ταινία, τρεις άνδρες κρατούν όπλα και μαχαιριά ενώ το ραδιοφωνικό σποτ λέει «ο Ταραντίνο φέρνει τους πιο άτιμους, τους πιο περιπετειώδεις, τους απόλυτα ένδοξους, τους άδοξους μπάσταρδους» παίζοντας ουσιαστικά με τις αγγλικές λέξεις glorious (θαυμαστός) και inglorious (άτιμος).

Η Universal Pictures που έφτιαξε και τα διαφημιστικά σποτ, δήλωσε ότι δεν είχε σκοπό να προσβάλει ούτε να φανεί κοινωνικά ανεύθυνη, εξήγηση που δέχθηκε και η επιτροπή λέγοντας ότι η λέξη «μπάσταρδος» δεν είναι τελικά τόσο κακή. Για να είναι όμως «καλυμμένη» απέναντι στα νύχια των είκοσι ενός που κατήγγειλαν ως προσβλητικό το σποτ, υποστήριξε ότι η λέξη υπάρχει ακόμη και σε αξιόπιστα αγγλικά λεξικά. Μάλιστα, ένα από αυτά απευθύνεται σε παιδιά.

Η Universal από την πλευρά της για να δείξει καλή πίστη, θα ελέγξει εκ νέου τις ώρες προβολής των διαφημιστικών σποτ της ταινίας ώστε να μην ακούγονται από παιδικά αυτιά.

Μέριλ Στριπ & Εϊμι Ανταμς: Η συνταγή της επιτυχίας

  • Για να αλλάξεις τον κόσμο σου πρέπει απλώς να πιστέψεις στον εαυτό σου. Η Μέριλ Στριπ και η Εϊμι Ανταμς συναντιούνται ξανά στη μεγάλη οθόνη και «μαγειρεύουν» μια ακόμη θαυμάσια ταινία, με τίτλο «Τζούλι & Τζούλια»

Από τη Μυρόεσσα Μεταξά, ΓΥΝΑΙΚΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η μία είναι η σπουδαιότερη εν ζωή ηθοποιός, σύμφωνα με την πλειοψηφία των σινεκριτικών και των αμέτρητων Streepers -όπως αυτοαποκαλούνται οι θαυμαστές της. Η άλλη είναι το κοκκινομάλλικο κορίτσι που πριν από λίγα χρόνια έπαψε να είναι «Μια Ξένη Ανάμεσά Μας», όταν έφτασε στα Οσκαρ με την ομότιτλη ταινία.

Η πρώτη τους συνάντηση επί της οθόνης -στην «Αμφιβολία»- έστειλε και τις δυο τους στις υποψηφιότητες των Οσκαρ: 2η φορά για την Εϊμι Ανταμς και 15η για τη Μέριλ Στριπ, που κατέρριψε το προηγούμενο ρεκόρ, το οποίο κατείχε... η ίδια.

Στο δεύτερο κινηματογραφικό ραντεβού τους είχαν μία ακόμα καλεσμένη, τη σεναριογράφο και σκηνοθέτιδα, μετρ των κομεντί, Νόρα Εφρον. Μαζί με δύο ακόμα κυρίες, στις ζωές των οποίων βασίστηκε η ταινία «Τζούλι & Τζούλια», βάλθηκαν να μας αποδείξουν πως βασικό συστατικό στη συνταγή της επιτυχίας είναι η πίστη στις δυνάμεις μας.

Η Τζούλια Τσάιλντ, πρώην κρατική υπάλληλος και από τη δεκαετία του 1960 και μετά διάσημη σεφ και TV περσόνα, και η Τζούλι Πάουελ, που το 2003 έγινε διάσημη μέσα από το blog στο οποίο κατέγραψε την εμπειρία της εκτελώντας τις 524 συνταγές της Τσάιλντ σε 365 ημέρες, το έκανε βιβλίο και ευτύχησε να το δει να γίνεται ταινία, είναι οι ηρωίδες που ενσαρκώνουν οι δύο Αμερικανίδες ηθοποιοί.

Η Μέριλ Στριπ δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς «κούκλα» -αν και παραμένει γοητευτική στα 60 της-, δεν φημίζεται για το στυλ της και η καριέρα της δεν συνοδεύτηκε από σκάνδαλα. Εχει κερδίσει ό,τι βραβείο υποκριτικής κυκλοφορεί και δεν χρειάζεται να κάνει πολλά για να αποδείξει το ταλέντο της. Είτε κλωτσάει σιωπηλή μια πέτρα κρυμμένη μέσα στα ράσα της («Αμφιβολία»), είτε χορεύει κουνώντας τα χαϊμαλιά της («Μamma Mia!»), είτε ενσαρκώνει την υστερική διευθύντρια περιοδικού μόδας («Ο Διάβολος Φορούσε Πράντα»), είτε μιμείται στην εντέλεια τις άγαρμπες κινήσεις και τον χαρακτηριστικό τόνο φωνής της Τζούλια Τσάιλντ στην τελευταία της μεταμόρφωση, ο φακός τη λατρεύει.

Η Εϊμι Ανταμς σε καθηλώνει με το βλέμμα της. Αν και για χρόνια οι σκηνοθέτες δεν της εμπιστεύονταν μεγάλους ρόλους, οι περισσότερες από 20 υποψηφιότητες για βραβεία υποκριτικής που έχει πια συγκεντρώσει αποδεικνύουν πως αξίζει και με το παραπάνω την προσοχή μας. «Αυτό που έμαθα δουλεύοντας με τη Μέριλ Στριπ είναι πως δεν θα γίνω ποτέ Μέριλ Στριπ», λέει με ειλικρίνεια και δεν κρύβει τον θαυμασμό της για τη μεγάλη πρωταγωνίστρια. Μετρημένη και σεμνή, διατηρεί χαμηλό προφίλ, όπως ακριβώς και το ίνδαλμά της.

Η ταινία «Τζούλι & Τζούλια» θα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 15 Οκτωβρίου.

Γιώργος Χωραφάς: «Kάνω κέφι τη ζωή μου"

  • Ο Γιώργος Χωραφάς βρίσκεται στην Ελλάδα αυτόν τον καιρό, για μια ακόμη ταινία αισθήσεων και συναισθημάτων. Ο διεθνής ηθοποιός μας μίλησε για το σινεμά, τους έρωτές του και την ικανοποίηση του να ζεις όπως θέλεις τη ζωή σου.

Από την Όλγα Μπατή, Φωτογραφίες: Γιώργος Μονογιούδης
Grooming: Ζωή Ιορδανίδου, ΓΥΝΑΙΚΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Είναι προχωρημένο μεσημέρι, όταν ο Γιώργος Χωραφάς φτάνει στο ξενοδοχείο «Brasil» της Γλυφάδας, όπου μένει προσωρινά μαζί με την αμερικανικής καταγωγής σύζυγό του, Ροζαλί. Είναι αγχωμένος γιατί έχει αργήσει στο ραντεβού μας, πράγμα που δεν του επιτρέπει η γαλατική κουλτούρα του. Ωστόσο, μοιάζει χαρούμενος γιατί μόλις έχει επιστρέψει από ένα κοντινό νησί, όπου πήγε για ένα ηλιόλουστο διάλειμμα ανάμεσα στις υποχρεώσεις που έχει στην Αθήνα. Μεταξύ αυτών είναι και το γύρισμα μιας ταινίας «γαστρορομαντικού» περιεχομένου, όπως λέει, με σκηνοθέτη τον Βασίλη Τσελεμέγκο και συμπρωταγωνιστές την Κάτια Ζυγούλη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. «Εγώ είμαι ο σεφ ενός πλοίου», λέει, «ο Μαρκουλάκης μάγειρας και μέσα από το φαγητό, τη γεύση, προσπαθούμε να κερδίσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε -τις γυναίκες-, να προκαλέσουμε την ηδονή του ουρανίσκου, που ξεχειλίζει σαν αυτόνομη, δυνατή αίσθηση αγγίζοντας πρόσωπα και πράγματα.

Το σενάριο είναι βασισμένο στο βιβλίο «Επικίνδυνες μαγειρικές» του Αντρέα Στάικου, μια πρόκληση αισθήσεων και συναισθημάτων». Η εικόνα του είναι γοητευτική, ενός προσεγμένου μποέμ. Ενας σύγχρονος Οδυσσέας της έβδομης τέχνης, που ταξιδεύει στις πολιτείες του κόσμου δημιουργώντας διάφορους ρόλους και αφομοιώνοντας διαφορετικές κουλτούρες. Τι δεν προδίδει μέσα σε όλες αυτές τις διαδρομές; Τον εαυτό του. Τις κρυφές μνήμες από τον πατέρα του, Δημήτρη Χωραφά, τον μαέστρο που τον έμαθε να διευθύνει ένα μουσικό κομμάτι, να το μετράει, μέσα από την ανάγκη συγχρονισμού με το πλέι μπακ. Ο πατέρας του ήταν αυτός που τον βοήθησε να παίξει σωστά τον ρόλο του μαέστρου στην ταινία «Κουαρτέτο σε Τέσσερις Κινήσεις» της Λουκίας Ρικάκη και παλιότερα του έμαθε τα μυστικά και τις μικρές αλλά βασικές λεπτομέρειες για τον ρόλο του Πουτσίνι στην τηλεοπτική παραγωγή του Τζορτζ Λούκας «The Υoung Indiana Jones Chronicles». «Χωρίς τον πατέρα μου δεν θα γνώριζα τι σημαίνει καλλιτέχνης», εξομολογείται. «Μου μετέδωσε την ουσία της καλλιτεχνικής εργασίας και της καλλιτεχνικής ζωής, την αίσθηση της περφόρμανς».

Στο Μπουλόν Σιρ Σεν, κοντά στο Παρίσι. Εκεί γεννήθηκε ο Γιώργος Χωραφάς, αρκετό καιρό μετά τον πόλεμο, και τα παιδικά του χρόνια τού έχουν μείνει αξέχαστα, μια διαρκής σχοινοβασία ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Ο Φάνης της «Πολίτικης Κουζίνας» ήταν ένας ρόλος που του ταίριαζε γιατί του θύμιζε τον δικό του ξεριζωμό, όχι απαραίτητα κακό αλλά καλυμμένο με ένα λεπτό στρώμα μελαγχολίας και διαρκούς αναζήτησης. «Μια από τις καλύτερες ταινίες που έπαιξα τελευταία. Και σαν πρόκληση ήρθε στη συνέχεια η πρωτότυπη ταινία της Μαϊγουέν Λε Μπεσκό, «Le Bal des Actrices», που γυρίστηκε ψηφιακά και με οδήγησε σε νέες ανακαλύψεις γύρω από τη δουλειά μου». Ο Γιώργος Χωραφάς χαμογελάει και όταν το κάνει, επιβεβαιώνει τη φήμη του γόη που τον ακολουθεί εδώ και χρόνια, διακριτικά αλλά σταθερά.

  • Οι γοητευτικοί ηθοποιοί, και μάλιστα με διεθνή καριέρα, όπως εσείς, τις περισσότερες φορές είναι αρκούντως εγωκεντρικοί και νάρκισσοι.

Εγώ νομίζω ότι είμαι λιγότερο εγωκεντρικός ακόμη και από τους κανονικούς ανθρώπους. Συνήθως το κέντρο του εγώ ενός ηθοποιού μεταφέρεται σε διαφορετικούς ρόλους και με αυτόν τον τρόπο αποστασιοποιείται από τον πραγματικό του εαυτό. Ο ναρκισσισμός είναι διαφορετικό πράγμα. Ολοι έχουμε μέσα μας ναρκισσιστικά στοιχεία, μόνο που για έναν ηθοποιό αυτό γίνεται ενίοτε μεγάλο πρόβλημα.

  • Σκέφτεστε με δέος ότι έχετε υπάρξει η φαντασίωση πολλών γυναικών -ένα επίσης επικίνδυνο θέμα;

Αυτό το καταλαβαίνω. Υπάρχει, το βλέπω και μου το λένε. Αποστασιοποιούμαι όμως από τέτοιου είδους καταστάσεις καθώς πιστεύω ότι η φαντασίωση προκαλείται από το πρόσωπο που υποδύομαι στην ταινία και επομένως δεν είναι άμεση, ούτε επικίνδυνη.

  • Σίγουρα πάντως θα υπάρχουν γυναίκες που σας έχουν ερωτευτεί, ακόμη και αν σας έχουν ταυτίσει με κάποιον ήρωα.

Εχω προβλήματα με διάφορες θαυμάστριες -υπάρχουν και παθολογικά φαινόμενα. Προβλήματα όχι μόνο με γυναίκες αλλά και με άντρες, που πιστεύουν ότι κάτι τρέχει με τη γυναίκα τους και θέλουν να με σκοτώσουν.

  • Εχετε ερωτευτεί ποτέ μια παρτενέρ σας;

Θα έλεγα ότι κατά 95% τις ερωτεύομαι.

  • Η γυναίκα σας τι λέει για όλα αυτά; Απ' ό,τι ξέρω είσαστε πάνω από τριάντα χρόνια παντρεμένοι.

Τίποτα. Και εκείνη είναι ερωτευμένη με τη δουλειά της. Γράφει κείμενα για το θέατρο σχετικά με τις εμπειρίες της και δουλεύουμε μαζί παράλληλα σενάρια αλλά ακόμα δεν μπορώ να τα βγάλω στην παραγωγή γιατί είμαι πολύ απασχολημένος με άλλες υποχρεώσεις.

  • Εγώ δεν μιλάω για τον έρωτα με τη δουλειά. Μιλάω για παρτενέρ και ατμοσφαιρικά ειδύλλια.

Είναι το ίδιο πράγμα.

  • Πώς είναι το ίδιο;

Μέσα από αυτή τη δουλειά σού δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξεις και την ψυχή του άλλου, πράγμα το οποίο δεν θα έκανες σε άλλες συνθήκες. Το γύρισμα της ταινίας, η συναναστροφή στο πλατό, η ανακάλυψη του ταλέντου και οι ευαισθησίες κάποιων ανθρώπων παίζουν τον δικό τους ρόλο. Δημιουργείται λοιπόν μια μαγεία, ενώ όταν τελειώνει η ταινία παραμένουμε φίλοι. Και όταν ξαναβρίσκομαι με κάποιες παρτενέρ μου, ανακαλύπτω από την αρχή εικόνες και όμορφες στιγμές που βίωσα κατά τη διάρκεια του γυρίσματος.

  • Εγώ επιμένω να ρωτάω αν προχωρείτε σε ερωτική σχέση.

Λυπάμαι. Αυτή είναι αδιάκριτη ερώτηση. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αδιάκριτες ερωτήσεις και ας μείνουμε στην επαγγελματική πορεία του Γιώργου Χωραφά, ένα μεγάλο κομμάτι της οποίας αφορά και την Αμερική. «Στον κινηματογράφο», λέει, «ο Κάρπεντερ μου άνοιξε πολλές πόρτες, όπως και ο Ντέιβιντ Λιν, όταν ξεκινήσαμε μια συνεργασία, η οποία τελικά δεν ολοκληρώθηκε. Δεν έχει σημασία, όμως, γιατί ο Λιν μαζί με τους συνεργάτες του μου έδωσαν τα κλειδιά για να ανοίξω πόρτες στον κόσμο της τέχνης αλλά και της γνώσης. Οταν το 1996 έκανα την ταινία του Κάρπεντερ «Απόδραση από το Λος Αντζελες», αποφάσισα να μετακομίσω στις ΗΠΑ. Πήγαμε εκεί με τη γυναίκα μου, τον γιο και την κόρη μου, προκειμένου να δοκιμάσω μια νέα εμπειρία. Οι δουλειές που μου πρότειναν στη συνέχεια ήταν πολύ μέτριες.

Δεν τις δέχτηκα, παρότι ο ατζέντης μου επέμενε για το αντίθετο. Με έβαζαν να παίζω τον γόη που τελικά έβγαινε σκάρτος -αυτό κάνουν συνήθως οι ξένοι ηθοποιοί στις χολιγουντιανές παραγωγές. O ρόλος του Κουέρβο Τζόουνς, που έπαιζα στην ταινία του Κάρπεντερ, ένας φοβερός αρχηγός σπείρας, ήταν άλλο πράγμα. Εντασσόταν στην πικρή, ιδιόμορφη ατμόσφαιρα των ταινιών ενός σκηνοθέτη που χειρίζεται με τη δική του, ειδική ποιότητα παρόμοιους χαρακτήρες». Με τα πολλά, ο Γιώργος Χωραφάς ξαναγύρισε στην Ευρώπη γιατί δεν ήθελε να κάνει, όπως λέει, συμβιβασμούς στους οποίους είχαν υποκύψει ακόμη και διάσημοι ηθοποιοί, όπως ο Μπαντέρας. Είναι δυνατόν ο ίδιος να μην έχει συμβιβαστεί ποτέ; «Σίγουρα έχω συμβιβαστεί. Επαιξα για παράδειγμα στη γαλλική τηλεόραση τον ρόλο του αστυνομικού επιθεωρητή Αλεξ Σαντάνα, που αρχικά με κέντρισε αλλά τελικά ήταν πολύ βαρετός. Ωστόσο, συνέχισα να παίζω».

  • Δεν υπάρχουν πια ιερά τέρατα στο σινεμά. Και αυτό ίσως είναι μια επιπεδοποίηση που φέρει μέσα της η έβδομη τέχνη.

Δεν ξέρω. Υπήρξε μια εποχή που «έπλαθαν» τα ιερά τέρατα χρησιμοποιώντας έναν ολόκληρο μηχανισμό. Με φαντασιώσεις που αγόραζε το κοινό, πράγμα που ενίσχυε την εικόνα των «μύθων».

  • Θεωρούσατε όμως τον Μπράντο ιερό τέρας. Είχατε πει ότι «όταν παίζεις στην ίδια ταινία με τον Μπράντο, όπως εγώ στον «Κολόμβο», πολλά μπορούν να σου συμβούν».

Είναι αλήθεια ότι ο Μπράντο άφησε αποτυπώματα ιερού τέρατος. Το να είσαι στην κάμερα απέναντι στον Μπράντο ήταν πρόκληση. Το βλέμμα του σε διαπερνούσε, ψυχολογούσε τα πάντα, αλλά ήταν και μεγάλο πειραχτήρι -έβρισκε πολλά θύματα σε κάθε γύρισμα. Οταν έπαψα να τον ταυτίζω με τους ρόλους του -όπως για παράδειγμα με τον Ντον Κορλεόνε-, ανακάλυψα έναν άνθρωπο έντονο και διεισδυτικό. Το ιερό σ' αυτόν υπήρχε στην τρομακτική γνησιότητά του.

  • Ποιες είναι οι αγαπημένες σας ηθοποιοί;

Η Τζούντι Ντέιβις, που έπαιξα μαζί της στην ταινία «L'Impromptu», η Ειρήνη Παπά, η Βαλέρια Γκολίνο, η Μαρία Ναυπλιώτου.

  • Η ομορφιά, τι είναι για σας;

Μια άνεση με τον εαυτό σου. Μια αποδοχή, η επίγνωση του ποιος είσαι και τι θέλεις.

  • Εστω και αν δεν έχεις τα εξωτερικά προσόντα;

Σαφώς. Αν έχεις τη φαντασία να διαμορφώσεις το παρουσιαστικό σου με το υλικό που διαθέτεις και να πλάσεις κάτι με το οποίο αισθάνεσαι άνετα, τότε εκπέμπεις ομορφιά. Η ομορφιά δεν είναι πάντα συμμετρία.

  • Εχετε ερωτευτεί εκτός ορίων;

Φυσικά, τη γυναίκα μου. Με την οποία, ακόμα και σήμερα, εξακολουθούμε να ζούμε στα όρια.

  • Ωραίο λογοπαίγνιο. Βλέπω ότι έχετε μάθει να αντιμετωπίζετε τα πράγματα ψύχραιμα. Και αποστασιοποιημένα. Η θητεία σας στο θέατρο και ειδικά δίπλα στον Πίτερ Μπρουκ και στην ινδική φιλοσοφία, αφού πήρατε μέρος στο «Μαχαμπχαράτα», σας έδωσε τα κλειδιά της ζωής;

Ο Μπρουκ έχει ψάξει το θέατρο, το έχει αναλύσει, και πάντα γνώριζε τη σχέση θεάτρου και ζωής. Η ματιά του, εξαιρετική, ανακάλυπτε μια καρφίτσα στην έρημο. Δεν ήταν τυχαία η επιτυχία του «Μαχαμπχαράτα». Πήγαμε στην Ινδία, ταξιδέψαμε πολύ, ψάξαμε να βρούμε μια αλήθεια πίσω από τα γράμματα. Ο Μπρουκ έμοιαζε για μένα με κύκλο. Οταν βρίσκεσαι στο κέντρο του, νιώθεις ίσος με τους υπόλοιπους. Και ο Μπρουκ αποτελεί ένα κομμάτι του κύκλου. Θέλω να ξαναγυρίσω στο θέατρο στο Παρίσι, γιατί για μένα είναι ένας χώρος που σου αφήνει τα περιθώρια να πειραματιστείς.

  • Ποια είναι η φιλοσοφία της ζωής σας;

Να μην ξεχνάω ότι είμαι ένα πιθηκάκι. Και αυτό το πιθηκάκι πρέπει να εκφράζεται. Και όταν εκφράζεται, μετά μπορεί να κάνει τον άνθρωπο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το ζώο που έχουμε μέσα μας. Οταν το ξεχνάμε, κλείνουμε πολλά ρεύματα ενέργειας και αυτό μας διχάζει.

  • Η τέχνη είναι τελικά παράδοξη;

Η ζωή είναι παράδοξη. Για να μπορείς να τη ζήσεις πρέπει να κάνεις τον ζογκλέρ, παίζοντας με δυο χέρια και έξι μπάλες.

  • Εσάς σας πέφτουν οι μπάλες;

Ούου, πολλές φορές!

  • Και πώς το αντιμετωπίζετε;

Τρέχω από πίσω, τις κυνηγάω και αρχίζω πάλι την πρακτική εξάσκηση.Αντέχω. Είμαι μουλάρι. Και κάνω κέφι τη ζωή μου!

Κατά του διεθνούς εντάλαματος σύλληψής του προσέφυγε ο Ρομάν Πολάνσκι, ζητώντας την αποφαλάκισή του.

Ο γαλλοπολωνός σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος κρατείται από το Σάββατο στην Ελβετία, ζήτησε σήμερα την απελευθέρωσή του και προσέφυγε κατά της σύλληψής του για την έκδοσή του στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε ο δικηγόρος του Ερβέ Τεμίμ και η ελβετική δικαιοσύνη.

Ο συνήγορός του Ερβέ Τεμίμ δήλωσε ότι προσέφυγε σήμερα στην ελβετική δικαιοσύνη κατά του διεθνούς εντάλματος σύλληψης σε βάρος του Πολάνσκι.
«Ζητούμε επομένως την απελευθέρωσή του, πιθανώς υπό όρους (...) αναμένουμε την απόφαση αυτή το ταχύτερο δυνατό», προσέθεσε.

Το δικαστήριο της Μπελιντσόνα, μία από τις ανώτερες δικαστικές αρχές της Ελβετίας, επιβεβαίωσε ότι κατατέθηκε προσφυγή από τον Πολάνσκι κατά της
σύλληψής του για την έκδοσή του στις ΗΠΑ.

Την ίδια ώρα εκτός από τις φωνές υποστήριξης του κινηματογραφιστή έχουν αρχίσει να εγείρονται και φωνές που παίρνουν αποστάσεις και υποστηρίζουν ότι ο Πολάνσκι δεν είναι υπεράνω του νόμου.

Μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τον Πολάνσκι είναι οι αμερικανοί κινηματογραφιστές Γούντι Άλεν, Μάρτιν Σκορσέζε και Ντέιβιντ Λιντς, οι οποίοι
υπέγραψαν σήμερα τη διεθνή διακήρυξη που ζητεί την απελευθέρωσή του.

Τη διακήρυξη αυτή που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Γαλλικής Ένωσης Δραματουργών και Συνθετών (SACD) έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής περίπου 110 προσωπικότητες από τον κόσμο του κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων ο Αμερικανός Ντάρεν Αρονόφσκι, οι Βέλγοι Λικ και Ζαν-Πιερ Νταρντέν και ο Βρετανός Τέρι Γκίλιαμ.

Στο άλλο στρατόπεδο βρέθηκε σήμερα ο 68χρονος Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ευρωβουλευτής των Πρασίνων και ηγετική φυσιογνωμία του Μάη του '68, ο οποίος επέκρινε την επίσημη υποστήριξη του κινηματογραφιστή από τη Γαλλία.

«Ήταν ένας βιασμός μιας ανήλικης 13 ετών (...) Αυτό είναι ένα πρόβλημα της δικαιοσύνης και κρίνω ότι ένας υπουργός Πολιτισμού, ακόμη κι αν ονομάζεται
Μιτεράν, θα έπρεπε να πει, περιμένω πρώτα να δω την υπόθεση», δήλωσε ο Κον-Μπεντίτ.

Ο γάλλος υπουργός Πολιτισμού Φρεντρίκ Μιτεράν έκρινε την Κυριακή «απολύτως αποτρόπαιη» τη σύλληψη του Πολάνσκι «για μια παλιά ιστορία που δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα».

Εκτός απο τον Κον-Μπεντίτ, τοπικές γαλλικές εφημερίδες, αλλά και μεγάλες βρετανικές, όπως οι Τάιμς, τήρησαν αποστάσεις, κρίνοντας ότι ο Πολάνσκι δεν
είναι υπεράνω του νόμου.

Η ελβετική αστυνομία «είχε δίκιο» που συνέλαβε τον Πολάνσκι, γράφουν οι Τάιμς, εκφράζοντας κι αυτοί την έκπληξή τους για την υποστήριξη από τις ανώτατες γαλλικές αρχές, κυρίως τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, προς τον 76χρονο Πολάνσκι.

Στον ίδιο τόνο και η Ιντιπέντεντ υπογραμμίζει λεπτομέρειες των κατηγοριών που προσάπτονται στον κινηματογραφιστή και εκφράζει την έκπληξή της για την «άνευ όρων υποστήριξη του πολιτικού και πνευματικού κατεστημένου» προς τον Πολάνσκι.

Ο 76χρονος Πολάνσκι καταζητείται από τη δικαιοσύνη των ΗΠΑ για «παράνομες σεξουαλικές σχέσεις» με μια 13χρονη το 1977.

Η 45χρονη σήμερα Σαμάνθα Γκέιμερ, ζήτησε η ίδια τον Ιανουάριο να σταματήσει κάθε δίωξη σε βάρος του. TO BHMA, Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009 [ 15:59 ]

Tuesday, September 29, 2009

Η ζωή του Ινγκμαρ σκόρπισε...

Σύμφωνα με επιθυμία του σκηνοθέτη, δημοπρατήθηκαν χθες στη Στοκχόλμη όλα τα υπάρχοντά του

ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ. Αντικείμενα από μια ζωή γεμάτη δυνατές συγκινήσεις, δημοπρατήθηκαν χθες σε μια πώληση που έγινε χωρίς ίχνος συναισθηματισμού. Η απουσία του μάλιστα επιβλήθηκε από τον ίδιο τον Ινγκμαρ Μπέργκμαν, στον οποίο ανήκαν τα 337 αντικείμενα, που δημοπρατήθηκαν χθες στη Στοκχόλμη από τον οίκο Bukowski’s.

Στη διαθήκη του, ο σπουδαίος Σουηδός δημιουργός, που πέθανε το 2007, έγραφε ότι θέλει να πουληθούν τα πάντα. «Αυτή είναι η επιθυμία μου και δεν πρέπει να προκαλέσει καμία συζήτηση ή συναισθηματική αναστάτωση», ανέφερε.

Το ενδιαφέρον για τη συλλογή αντικειμένων του Ινγκμαρ Μπέργκμαν υπήρξε τεράστιο και απλώς και μόνον ο κατάλογος της δημοπρασίας μετατράπηκε σε χρόνο μηδέν σε συλλεκτικό αντικείμενο.

Ανάμεσα στα αντικείμενα που δημοπρατούνταν μέχρι αργά χθες το βράδυ, βρίσκονται η Χρυσή Σφαίρα που κέρδισε για τη «Φθινοπωρινή σονάτα», το πιστοποιητικό της υποψηφιότητας Οσκαρ για τις «Αγριες φράουλες», το γραφείο του, στο οποίο έγραψε τα περισσότερα σενάριά του, τα πιόνια από το σκάκι που χρησιμοποιήθηκε για τη σκηνή του θανάτου στην «Εβδομη σφραγίδα», ανέκδοτες φωτογραφίες, όπως ένα ασπρόμαυρο πορτρέτο του Μπέργκμαν από τον Ιρβινγκ Πεν και μια λιθογραφία που απεικονίζει τον Αύγουστο Στρίντμπεργκ, φιλοτεχνημένη από τον Εντβαρντ Μουνκ.

Αυτό είναι και το ακριβότερο κομμάτι της δημοπρασίας, καθώς σύμφωνα με τον οίκο Bukowski’s, η εκτίμηση για την τιμή που μπορεί να πιάσει κυμαίνεται από τα 32.450 έως τις 41.700 ευρώ. Στον κατάλογο, ωστόσο, υπάρχουν αμέτρητα αντικείμενα με τιμή έναρξης μόλις τα 50 ευρώ, όπως επιτραπέζια παιχνίδια, μαχαιροπίρουνα, ποτήρια, σκίτσα, λάμπες... Ολόκληρη η ζωή του Μπέργκμαν και όλα, μα όλα τα πράγματα που τού ανήκαν, δημοπρατήθηκαν χθες στη Στοκχόλμη.

  • Αντιδράσεις

Η συλλογή των αντικειμένων του Μπέργκμαν δημοπρατείται από την οικογένειά του, σύμφωνα με τις επιθυμίες του ίδιου, όμως η δημοπρασία έχει προκαλέσει αντιδράσεις στη Σουηδία. Σε συνέντευξή του σε σουηδική εφημερίδα ο βιογράφος του Μπέργκμαν, Μίκαελ Τιμ, δήλωσε ότι η δημοπρασία είναι «μια αποτυχία για τη σουηδική πολιτιστική πολιτική» και υποστήριξε ότι το κράτος θα έπρεπε να προηγηθεί και να κάνει ό,τι μπορούσε για να διατηρήσει τη συλλογή των αντικειμένων του Μπέργκμαν στη χώρα.

Η απάντηση του σουηδικού υπουργείου Πολιτισμού ήταν ότι η κυβέρνηση έχει διαθέσει ήδη περίπου δύο εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να καθιερώσει το κινηματογραφικό φεστιβάλ Μπέργκμαν και να αγοράσει τα δικαιώματα ταινιών του. Ισως αυτό να προτιμούσε και ο ίδιος, παρά ένα μουσείο στο οποίο να εκτίθενται απλώς αντικείμενα που κάποτε χρησιμοποίησε και τα οποία μικρή σχέση είχαν με την τέχνη του.

  • Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η Καθημερινή, 29/09/2009

Αίτηση αποφυλάκισης του Πολάνσκι κατέθεσε η Γαλλία

Αυξάνονται οι φωνές υποστήριξης, αλλά και οι φωνές αυτών που τηρούν αποστάσεις και κρίνουν ότι δεν είναι υπεράνω του νόμου.

Ο Γαλλοπολωνός σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος κρατείται από το Σάββατο στην Ελβετία, ζήτησε σήμερα την απελευθέρωσή του και προσέφυγε κατά της σύλληψής του για την έκδοσή του στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε ο δικηγόρος του Ερβέ Τεμίμ και η ελβετική δικαιοσύνη.

Ο συνήγορός του Ερβέ Τεμίμ δήλωσε ότι προσέφυγε σήμερα στην ελβετική δικαιοσύνη κατά του διεθνούς εντάλματος σύλληψης σε βάρος του Πολάνσκι.

«Ζητούμε επομένως την απελευθέρωσή του, πιθανώς υπό όρους αναμένουμε την απόφαση αυτή το ταχύτερο δυνατό», προσέθεσε.

Το δικαστήριο της Μπελιντσόνα, μία από τις ανώτερες δικαστικές αρχές της Ελβετίας, επιβεβαίωσε ότι κατατέθηκε προσφυγή από τον Πολάνσκι κατά της σύλληψής του για την έκδοσή του στις ΗΠΑ.

Την ίδια ώρα εκτός από τις φωνές υποστήριξης του κινηματογραφιστή έχουν αρχίσει να εγείρονται και φωνές που παίρνουν αποστάσεις και υποστηρίζουν ότι ο Πολάνσκι δεν είναι υπεράνω του νόμου.

Μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τον Πολάνσκι είναι οι Αμερικανοί κινηματογραφιστές Γούντι Άλεν, Μάρτιν Σκορσέζε και Ντέιβιντ Λιντς, οι οποίοι υπέγραψαν σήμερα τη διεθνή διακήρυξη που ζητεί την απελευθέρωσή του.

Τη διακήρυξη αυτή που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Γαλλικής Ένωσης Δραματουργών και Συνθετών (SACD) έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής περίπου 110 προσωπικότητες από τον κόσμο του κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων ο Αμερικανός Ντάρεν Αρονόφσκι, οι Βέλγοι Λικ και Ζαν-Πιερ Νταρντέν και ο Βρετανός Τέρι Γκίλιαμ.

Στο άλλο στρατόπεδο βρέθηκε σήμερα ο 68χρονος Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ευρωβουλευτής των Πρασίνων και ηγετική φυσιογνωμία του Μάη του '68, ο οποίος επέκρινε την επίσημη υποστήριξη του κινηματογραφιστή από τη Γαλλία.

«Ήταν ένας βιασμός μιας ανήλικης 13 ετών. Αυτό είναι ένα πρόβλημα της δικαιοσύνης και κρίνω ότι ένας υπουργός Πολιτισμού, ακόμη κι αν ονομάζεται Μιτεράν, θα έπρεπε να πει, περιμένω πρώτα να δω την υπόθεση», δήλωσε ο Κον-Μπεντίτ.

Ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού Φρεντρίκ Μιτεράν έκρινε την Κυριακή «απολύτως αποτρόπαιη» τη σύλληψη του Πολάνσκι «για μια παλιά ιστορία που δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα». Εκτός από τον Κον-Μπεντίτ, τοπικές γαλλικές εφημερίδες, αλλά και μεγάλες βρετανικές, όπως οι Times, τήρησαν αποστάσεις, κρίνοντας ότι ο Πολάνσκι δεν είναι υπεράνω του νόμου.

Η ελβετική αστυνομία «είχε δίκιο» που συνέλαβε τον Πολάνσκι, γράφουν οι Times, εκφράζοντας κι αυτοί την έκπληξή τους για την υποστήριξη από τις ανώτατες γαλλικές αρχές προς τον 76χρονο κινηματογραφιστή. Επισημαίνουν ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί «παρακολουθεί το θέμα με τη μεγαλύτερη προσοχή», σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού του Φρεντρίκ Μιτεράν.

Στον ίδιο τόνο και η Independent υπογραμμίζει λεπτομέρειες των κατηγοριών που προσάπτονται στον κινηματογραφιστή και εκφράζει την έκπληξή της για την «άνευ όρων υποστήριξη του πολιτικού και πνευματικού κατεστημένου» προς τον Πολάνσκι.

Ο 76χρονος Πολάνσκι καταζητείται από τη δικαιοσύνη των ΗΠΑ για «παράνομες σεξουαλικές σχέσεις» με μια 13χρονη το 1977. Η 45χρονη σήμερα Σαμάνθα Γκέιμερ, ζήτησε η ίδια τον Ιανουάριο να σταματήσει κάθε δίωξη σε βάρος του.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, 29/09/2009

Δεύτερο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ για τον Κούλογλου στη Ν. Κορέα


Το δεύτερο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ κέρδισε η ταινία του Στέλιου Κούλογλου «Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου» στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Σεούλ, ένα από τα σημαντικότερα της Ασίας. Υποψηφιότητα για βράβευση είχαν φέτος υποβάλλει 320 ταινίες, από τις οποίες βραβεύθηκαν 3, με τη λήξη του Φεστιβάλ το Σαββατοκύριακο.

Το πρώτο βραβείο κέρδισε η ταινία του Ισραηλινού σκηνοθέτη Nati Baratz «Unmistaken Child» που περιγράφει την ιστορία ενός παιδιού το οποίο στο Νεπάλ θεωρείται μετεμψύχωση του Δαλάι Λάμα. Την τρίτη θέση κατέλαβε το «Gaza-Sderot, Pre-War chronicles», μια παραγωγή του γαλλογερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ARTE με παράλληλες ιστορίες Ισραηλινών-Παλαιστινίων λίγο πριν ξεσπάσει ο πρόσφατος πόλεμος στην Γάζα.

Η βράβευση μεταδόθηκε ζωντανά από την κορεατική τηλεόραση, ενώ παράλληλα με την βράβευση την προβολή της ταινίας του Στέλιου Κούλογλου παρακολούθησαν περίπου 2,5 εκατ. τηλεθεατές.

Στην Αθήνα, η «Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου» θα προβληθεί φέτος τον χειμώνα στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος».

www.kathimerini.gr

Οι βραβευμένοι στις «Νύχτες»

Με την απονομή των βραβείων και την πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας «Ραγισμένες αγκαλιές» του Πέδρο Αλμοδόβαρ ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή το 15ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Νύχτες Πρεμιέρας». Τη Χρυσή Αθηνά καλύτερης ταινίας (10.000 ευρώ) απέσπασε η ταινία επιστημονικής φαντασίας «Φεγγάρι» («Μoon») του Ντάνκαν Τζόουνς, το βραβείο σκηνοθεσίας δόθηκε στον Φρέντρικ Εντφελντ για τη σουηδική ταινία «Το κορίτσι» (απέσπασε επίσης το βραβείο κοινού) και το βραβείο σεναρίου στην ταινία «Πόλεμος εκτός προγράμματος» του Αρμάντο Ιανούτσι σε σενάριο του ίδιου και των Τζέσε Αρμστρονγκ, Σάιμον Μπλάκγουελ, Ιαν Μάρτιν και Τόνι Ροτς. Το βράδυ του Σαββάτου 26 Σεπτεμβρίου έγινε η απονομή των βραβείων πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών ελληνικών ταινιών. Τη Χρυσή Αθηνά πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη μοιράστηκαν οι Παναγιώτης Καραμίτσος («Τρυφερότητα») και Αργύρης Παπαδημητρόπουλος («Βank Βang»), τη Χρυσή Αθηνά πρωτοεμφανιζόμενου άνδρα ηθοποιού κέρδισε ο Θανάσης Τσαλταμπάσης («Λούφα και ΑπαλλαγήΙ4») και εκείνη πρωτοεμφανιζόμενης γυναίκας ηθοποιού η Ράσμι Σούκουλη («Τρυφερότητα»).

ΜΠΡΙΖΙΤ ΜΠΑΡΝΤΟ: «Αδιαφορώ για το αν με θυμάται ο κόσμος»

Η θρυλική Μπε Μπε, το πάλαι ποτέ σύμβολο του σεξ, μίλησε εφ΄ όλης της ύλης στη «Repubblica» με αφορμή τα 75α γενέθλιά της



ΕΡΑ/ΟLΙVΕR WΕΙΚΕΝ Αριστερά, η Μπε Μπε, το απόλυτο σύμβολο του σεξ στη δεκαετία του 1960, φωτογραφημένη από τον Σαμ Λέβιν. Επάνω, η Μπριζίτ Μπαρντό, τέως ηθοποιός και «στρατευμένη» προστάτις των ζώων, τον Σεπτέμβριο του 2006


«Επέλεξα τη μοναξιά για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Ζω κοντά στα ζώα, τα δέντρα, τα λουλούδια. Εχω άλογα, γαϊδουράκια, μοσχαράκια, κότες και, φυσικά, γάτες και σκύλους. Δεν ξέρω καν πόσα είναι στο σύνολό τους». Τα παραπάνω επισημαίνει η Μπριζίτ Μπαρντό σε συνέντευξή της στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» επ΄ ευκαιρία της χθεσινής συμπλήρωσης των 75 χρόνων της. Η ίδια προσθέτει, μεταξύ άλλων, ότι είναι απόλυτα συμφιλιωμένη με το πέρασμα του χρόνου και δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό.

Σε ερώτηση σχετικά με το πότε κατάλαβε η ίδια ότι είχε «μεταμορφωθεί» στην περίφημη Μπε Μπε, απαντά ότι στην πραγματικότητα δεν το κατάλαβε ποτέ. «Δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να θυμηθώ, δεν βρίσκω απάντηση. Ισως έχει να κάνει απλώς με τα αρχικά του ονόματός μου. Μάλλον αυτό το στοιχείο έπαιξε κάποιον ρόλο» λέει. Ερωτώμενη για τους άνδρες που πέρασαν από τη ζωή της, η Μπαρντό απαντά ότι αυτό που διατηρεί από αυτούς είναι οι καλές αναμνήσεις. Αναφερόμενη, εν τούτοις, στο πιο αγαπημένο της πρόσωπο, λέει πως ήταν αναμφίβολα ο παππούς της.

Αναφορικά με την αποχώρησή της από τον κινηματογράφο, η ίδια σημειώνει: «Ηταν το 1973 και ήμουν 38 ετών. Ωστόσο, δεν ήταν το σινεμά που άνοιξε βαθιά πληγή στην καρδιά μου, αλλά η ίδια η ζωή. Θα μου επιτρέψετε να μην επεκταθώ περαιτέρω. Τότε ήταν που αποφάσισα να αφιερωθώ αποκλειστικά στην προστασία των ζώων. Εγινε η αποστολή μου».

Η Μπριζίτ Μπαρντό δεν πηγαίνει πλέον καν στον κινηματογράφο. Η ίδια θυμάται ότι η τελευταία φορά που πέρασε το κατώφλι μιας κινηματογραφικής αίθουσας ήταν πριν από περίπου 30 χρόνια. Ποιους σκηνοθέτες, άραγε, εκτιμά; «Αυτούς που έχουν ταλέντο. Μα στη σκηνή αυτοί είναι πραγματικά λίγοι. Δεν έχει να κάνει με ονόματα. Πραγματικά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου αυτή η ερώτηση». Σε ό,τι αφορά τις ηθοποιούς τις οποίες εκτιμά, ωστόσο, δέχεται να αναφέρει συγκεκριμένα ονόματα: την Ιζαμπέλ Ατζανί, την Εμανουέλ Μπεάρ, τη Μόνικα Μπελούτσι ...

Α ναφερόμενη στην πολιτική και στον γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, η Μπαρντό απαντά πως δεν έχει καμιά γνώμη γι΄ αυτόν. Η ίδια η πολιτική είναι κάτι που την απωθεί, προσθέτει. Αγαπά, πάντως, πολύ την Ιταλία. Οσο για τον ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, λέει πως τον θεωρεί διασκεδαστικό. Πώς βιώνει, όμως, η Μπριζίτ Μπαρντό το πέρασμα του χρόνου; Μεγαλώνει ήρεμα ή αγχωμένα; «Η ηλικία μου είναι κομμάτι της ζωής μου» λέει και συνεχίζει: «Το ίδιο όμως και η Μπε Μπε. Και αυτή κομμάτι του εαυτού μου είναι. Είμαστε σαν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που αλληλοστηρίζονται». Και πώς θέλει να τη θυμούνται στο μέλλον; «Θα ήθελα να αφήσω ένα σημαντικό έργο στη μάχη για τα δικαιώματα των ζώων. Δεν έχω άλλες επιθυμίες» απαντά. Στην παρατήρηση, τέλος, του δημοσιογράφου ότι ο κόσμος θα θυμάται για πάντα την Μπε Μπε, το αλλοτινό διεθνές σύμβολο του σεξ, απαντά χωρίς να μασά τα λόγια της: «Αδιαφορώ για το αν ο κόσμος θυμάται τη θεϊκή Μπε Μπε, γιατί στην πραγματικότητα θεϊκή δεν υπήρξα ποτέ». [TO BHMA, Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009]

Διαχωρίζει τη θέση του στην υπόθεση Πολάνσκι ο Λικ Μπεσόν

Ο Ρομάν Πολάνσκι την εποχή που το σκάνδαλο είχε συγκλονίσει το Χόλιγουντ

Με τη δήλωση πως «η Δικαιοσύνη θα πρέπει να είναι ίδια για όλο τον κόσμο» ο Γάλλος σκηνοθέτης και παραγωγός Λικ Μπεσόν διαχώρισε πλήρως τη θέση του, αναφορικά με τη σύλληψη του Ρομάν Πολάνσκι στην Ελβετία.

«Τρέφω πολλά αισθήματα γι’ αυτόν, είναι ένας άνθρωπος που υπεραγαπώ, που τον γνωρίζω αρκετά, οι κόρες μας είναι πολύ φίλες, όμως υπάρχει μία Δικαιοσύνη και είναι η ίδια για όλους» τόνισε ο Μπεσόν, μιλώντας στο ραδιοφωνικό δίκτυο RTL.

«Από εδώ και μπρος, ο λόγος πέφτει στη Δικαιοσύνη. Δεν γνωρίζω τίποτε από την υπόθεση, όμως πιστεύω πως όταν δεν εμφανιζόμαστε σε μία δίκη, τότε πέφτουμε στην πλευρά του άδικου, και αυτό είναι ένα ρίσκο» πρόσθεσε.

Ερωτηθείς για το εάν τον ενοχλεί η κινητοποίηση του κινηματογραφικού κόσμου υπέρ του Πολάνσκι, ο Μπεσόν απάντησε:

«Όχι, ο καθένας είναι ελεύθερος. Όμως γνωρίζω πως εγώ έχω μία κόρη, που είναι 13 ετών. Εάν έπεφτε θύμα βιασμού δεν θα σκεφτόμουνα το ίδιο».

Ο 76χρονος Πολωνός σκηνοθέτης συνελήφθη στην Ελβετία το Σάββατο και από τότε παραμένει υπό κράτηση. Ο Ρομάν Πολάνσκι είχε παραδεχτεί το 1978 ότι είχε παράνομη σεξουαλική επαφή με τη 13χρονη τότε Σαμάνθα Γκέιμερ.

Στην αρχή είχε κατηγορηθεί για έξι κακουργήματα και αντιμετώπιζε έως και ισόβια κάθειρξη. Όμως, έκανε συμφωνία με τον εισαγγελέα, δήλωσε ένοχος για τη σεξουαλική επαφή με ανήλικη και οι κατηγορίες για τα πέντε κακουργήματα αποσύρθηκαν. Λίγο αργότερα διέφυγε στη Γαλλία και τότε εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή του.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Σχετικά άρθρα
Ελεύθερος με εγγύηση και υπό αυστηρούς όρους πιθανόν να αφεθεί ο Ρομάν Πολάνσκι (28/9/2009)
Υπό κράτηση στην Ελβετία ο σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι (27/9/2009)
Απορρίφθηκε το αίτημα Πολάνσκι να σταματήσει η εναντίον του δίωξη (8/5/2009)
Αμερικανός δικαστής απορρίπτει την αίτηση του Πολάνσκι να σταματήσει η δίωξή του (18/2/2009)
«Δεν έχω σκοπό να επιστρέψω ποτέ ξανά στις ΗΠΑ», ξεκαθαρίζει ο Ρομάν Πολάνσκι (14/1/2009)

Monday, September 28, 2009

Επιτυχής δημοπρασία προσωπικών ειδών του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Αναπάντεχα υψηλές τιμές σε δημοπρασία για τα προσωπικά είδη του Μπέργκμαν.

Τα προσωπικά είδη του Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν πουλήθηκαν σήμερα σε δημοπρασία στη Στοκχόλμη, σε ανέλπιστα υψηλές τιμές σε σχέση με τις εκτιμήσεις των ειδικών.

Μέσω τηλεφώνου, από το διαδίκτυο ή απευθείας από την αίθουσα όπου διεξαγόταν η δημοπρασία, οι ενδιαφερόμενοι εκτόξευσαν στα ύψη την τιμή ακόμη και του πιο ευτελούς αντικειμένου. 'Είμαι κατάπληκτος. Ούτε που το ονειρευόμουν! δήλωσε χαρακτηριστικά ο οργανωτής της αγοραπωλησίας, Τομ Έστερμαν.

Μια φωτογραφία του σκηνοθέτη μαζί με το διάσημο συνθέτη Ιγκόρ Στραβίνσκι που είχε αρχική τιμή πώλησης 2.000 κορόνες (196 ευρώ) πωλήθηκε τελικά για 27.000 κορόνες (2.650 ευρώ). Για μια αφίσα από την ταινία «Φάνι και Αλέξανδρος» δόθηκαν 22.000 κορόνες (από τις 4.000 της αρχικής τιμής). Η εντυπωσιακότερη τιμή όμως ήταν αυτή που έπιασε μια ξύλινη μακέτα θεάτρου. Αρχικά είχε αποτιμηθεί στις 15.000 κορόνες (1.470 ευρώ) και τελικά πωλήθηκε για 1.025.000 κορόνες (100.500 ευρώ).

Η δημοπρασία οργανώθηκε σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του σκηνοθέτη που ήθελε να αποφύγει τις οικογενειακές διενέξεις για την κληρονομιά. Ο Μπέργκμαν παντρεύτηκε πέντε φορές και είχε εννέα παιδιά από έξι γυναίκες. Τα αντικείμενα προέρχονταν από το σπίτι (που επίσης πουλήθηκε) που είχε ο Μπέργκμαν στο νησί Φάρο, στη νοτιοανατολική Σουηδία.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

32ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

«Κατανόηση» ... ζητά το κράτος από τους δημιουργούς
  • Αποκαλυπτικός για τον αντιδραστικό προσανατολισμό του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, με ευθύνη και επιλογή όλων των κυβερνήσεων του δικομματισμού ήταν ο αντιπρόεδρος του ΕΚΚ
«Και εγώ για μένα» του Τζώρτζη Γρηγοράκη (1ο Μυθοπλασίας)
Με κάθε τρόπο «προτρέπει» το αστικό κράτος και οι θεσμοί του τους νέους κινηματογραφιστές ...να «στραφούν» στην «αγορά» (δηλαδή στα «νύχια» των εταιρειών παραγωγής) αν θέλουν να κάνουν ταινίες!

Αυτό ουσιαστικά είπε στους «μικρομηκάδες», στο Φεστιβάλ Δράμας, ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Δημήτρης Σοφιανόπουλος. Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του φεστιβάλ, είπε ότι «πολλές φορές μπορεί ένα σενάριο να μη σε βοηθήσει (σ.σ. εννοεί το ΕΚΚ) να αντιληφθείς την αξία που μπορεί να έχει ή όχι μια ταινία. Ετσι, αρχίζει σιγά - σιγά να δυναμώνει η αντίληψη ότι πρέπει να ενισχύεται κάποιος που παίρνει τα ρίσκα του να βγει μόνος του στην αγορά, να φτιάξει την ταινία του και να την παρουσιάσει ολοκληρωμένη, χωρίς να τα περιμένει όλα από το κράτος»!

Επέμεινε στα περί «προσωπικής πρωτοβουλίας», με «χαριτωμενιές», προκειμένου να κρύψει το «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας»: «Στη δική μου γενιά δεν υπήρχε ΕΚΚ, αλλά παλεύαμε να κάνουμε ταινίες. Μπορεί να ακούγομαι σαν τη μάνα μας που γκρινιάζει, αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται να κινηθεί ο καθένας και μόνος του. Χρειάζεται και εσείς μεταξύ σας οι μικρομηκάδες να φτιάξετε πυρήνες δημιουργίας. Να προβάλλετε τη δουλειά σας μέσα από μια συλλογική προσπάθεια»!

Κατέστησε σαφές στους νέους δημιουργούς ότι από το ΕΚΚ, και την πολιτεία ευρύτερα, «δεν υπάρχουν δυνατότητες μεγάλης χρηματοδότησης». Γι' αυτό ζήτησε για ακόμη μια φορά την «κατανόηση» των μικρομηκάδων «για τα λίγα χρήματα ή όσα καθυστερημένα δίνουμε ως Κέντρο. Περνάμε μια δύσκολη περίοδο, είναι η αλήθεια»! Αφησε, μάλιστα, να εννοηθεί ότι οι «μικρομηκάδες», λόγω κόστους, ούτε σε dvd μπορεί να ελπίζουν να δουν τις ταινίες τους(!). Εξέφρασε συγκεκριμένα την «επιθυμία του ΕΚΚ» να κυκλοφορήσει σε dvd όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας, αφού πρώτα - όπως συμπλήρωσε - «υπολογιστεί το κόστος μιας τέτοιας δράσης»!

Η αλήθεια, όμως, που ξέρουν πολύ καλά οι «μικρομηκάδες» είναι πως πρόκειται για ...«δύσκολη περίοδο» που κρατά χρόνια, εξαιτίας, ακριβώς, της συνειδητής πολιτικής ενίσχυσης της καπιταλιστικής αγοράς του οπτικοακουστικού από το κράτος, σε βάρος των δημιουργών και του κοινού. Καμιά «κατανόηση», λοιπόν, δεν οφείλουν οι δημιουργοί μπροστά στην καταπάτηση του δικαιώματός τους να τους στηρίζει το κράτος σε όλα τα στάδια της δημιουργίας τους, μέχρι και τις αίθουσες!

Τα βραβεία

Το φεστιβάλ έληξε με την απονομή των εξής βραβείων: 1ο βραβείο μυθοπλασίας: «Και εγώ για μένα» του Τζώρτζη Γρηγοράκη. Βραβείο υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης: «Γάτα εξ' ουρανού» της Δήμητρας Νικολακοπούλου. «Νέο Ταλέντο fnac»: «Οσίκι» του Γιάννη Βεσλεμέ. 1ο Σπουδαστικό: «Πυρετός», του Γιώργου Μπουγιούκου.

«Ελληνες του Κόσμου»: «Blackwater» του Κωνσταντίνου Φραγκόπουλου. Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη»: «Νανούρισμα» της Γιάννας Αμερικάνου. Τρία ισότιμα ειδικά βραβεία: «Mesecina» της Σοφίας Εξάρχου, «Ο σκύλος» του Νίκου Labot, «Το νόημα της ζωής» των Γιάννη Ζιόγκα - Ιριδας Ζιόγκα.

Βραβείο Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου: «Mesecina» της Σοφίας Εξάρχου.

Ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης»: «Μια νύχτα μαζί» της Ελευθερίας Αστρινάκη.

Τιμητικές Διακρίσεις: Φωτογραφίας: Αβραμήδης Νίκος (για την ταινία «Hellmets» του Γιώργου Κουκουμά). Σεναρίου: Κέρρα Διόνη, Δήμητρα Νικολακοπούλου, Κατερίνα Γιαννάκου («Γάτα εξ' ουρανού»). Μοντάζ: Θόδωρος Αρμάος («Και εγώ για μένα»). Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας: Βάσω Καβαλιεράτου («Γάτα εξ' ουρανού»). Καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Θέμης Πάνου («Μια νύχτα μαζί»). Υποσχόμενοι σκηνοθέτες: Αλέξανδρος Χαντζής («Κατάληψη»), Γαβριήλ Τζάφκας («Λήθη»). Μουσικής: Φίλιππος Τσαλαχούρης («Μετά τον χαρακτηριστικό ήχο» του Αχιλλέα Κυριακίδη). Ηχου: Αρης Αθανασόπουλος («Ο άλτης και ο πεπονόκηπος» της Νανάς Λούκου). Σχεδιασμού ήχου: Kenan Akkawai («Και εγώ για μένα»). Κοστούμια: Μαριλίζα Παρτζίλη («Hellmets»). Σκηνικών: Πηνελόπη Βαλτή («Οσίκι»).

Εύφημος μνεία: Περικλής Μπουγιουκλής για την παρουσία του στη «Λήθη», Ζένια Καπλάν για την ερμηνεία της στο «Νανούρισμα». [Ριζοσπάστης, 29/09/2009]