Οταν το σινεμά ανακυκλώνει στερεότυπα

JOAN SMITH / THE GUARDIAN

• 

Υποθέτω ότι, όπως ο περισσότερος κόσμος, πηγαίνετε στο σινεμά για να διασκεδάσετε. Μπορεί να διαλέξετε μια ταινία δράσης, με μπόλικα ειδικά εφέ, ή ένα σκοτεινό θρίλερ που θα σας κρατήσει σε αγωνία για ένα δίωρο. Αυτές τις μέρες, πιθανόν να διαλέξετε το «Κορίτσι που εξαφανίστηκε», αυτό το πολυσυζητημένο φιλμ μυστηρίου για την περιπετειώδη αναζήτηση μιας γυναίκας ονόματι Εϊμι Ντιουν. Η Ρόζαμουντ Πάικ παίζει το «κορίτσι» του τίτλου –στην πραγματικότητα μια τριαντάρα παντρεμένη– που εξαφανίστηκε από το μεσοαστικό σπίτι της στο Μιζούρι αφήνοντας πίσω της σημάδια πάλης.

37ο Φεστιβάλ Δράμας: Χρυσή «Προσευχή», Αργυρές «Αυγουλιέρες». Δόθηκαν τα βραβεία των Ταινιών Μικρού Μήκους

Ο σκηνοθέτης Θανάσης Νεοφώτιστος βραβεύθηκε για την ταινία «Προσευχή» με τον Χρυσό Διόνυσο.

• Ζουμπουλάκης Γιάννης, ΤΟ ΒΗΜΑ, 21/09/2014 

Η σπουδαστική ταινία «Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου απέσπασε τον Χρυσό Διόνυσο του Εθνικού τμήματος του 37ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στην τελετή απονομής των βραβείων που έγινε το Σάββατο το βράδυ παρουσία της υφυπουργού Πολιτισμού κυρίας Αντζελας Γκερέκου η οποία παραδέχθηκε ότι «η Πολιτεία δεν κάνει όσα πρέπει για το σινεμά. Υπόσχεται πολλά αλλά δεν τα βάζει πρώτη προτεραιότητά της…».

Αυτό έγινε όταν ο Κωνσταντίνος Σαμαράς σκηνοθέτης της ταινίας «Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις» που απέσπασε τον Αργυρό Διόνυσο, είπε απευθυνόμενος στην κυρία Γκερέκου ότι «η Πολιτεία είναι εχθρική απέναντι στο σινεμά».

Κώστας Γαβράς:Οι πολιτικοί ξεκινούν με όνειρα και καταλήγουν να διαχειρίζονται τη μιζέρια

Συνέντευξη στο «ΘΕΜΑ»

Δημήτρης Δανίκας, 10/07/2014

Το φλας μπακ στην προσωπική διαδρομή ενός αντιστασιακού χωριάτη Αρκά που κατέκτησε την παγκόσμια 7η Τέχνη και η εξομολόγηση για την όψιμη ελληνική αναγνώριση με φόντο τα σενάρια για την Προεδρία της Δημοκρατίας

• Σκηνή πρώτη

Μάνι μάνι. Για να μη σας τρώω τον πολύτιμο χρόνο σας!
Σαν κινηματογραφική ταινία. Μέσω τηλεφωνικής γραμμής. Που συνδέει την Αθήνα, δηλαδή την αφεντιά μου, με το Παρίσι. Δηλαδή τον Κώστα Γαβρά.
- Διάβασα στην εφημερίδα μου, το «Πρώτο Θέμα», και καταχάρηκα, ότι προτάθηκες για Πρόεδρος Δημοκρατίας. Ιδιοφυής ιδέα. Εδώ που τα λέμε, και φυσικά με τα δικά μου κριτήρια, ο Costa-Gavras είναι η καλύτερη επιλογή μακράν όλων των άλλων. Αφθαρτος, ανιδιοτελής, δημιουργικός, αναγνωρισμένος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου. Με Οσκαρ, με βαθιά πολιτική σκέψη και κοινωνική ανησυχία, με προοδευτική, αριστερή πορεία, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με εντελώς κρυστάλλινη και άμεμπτη προσωπική και οικογενειακή πορεία. Και πάντα νέος (του έκανα την αγιογραφία του γιατί όλα αυτά, και πολλά περισσότερα, τα πιστεύω μέχρι κεραίας).
Από την άλλη άκρη άκουσα γέλιο διακριτικής ειρωνείας.
«Πάμε παρακάτω».
- Μα γιατί το προσπερνάς; Εξαιρετική η ιδέα. Ποιος δηλαδή θα είχε την παραμικρή αντίρρηση για την περίπτωση Γαβρά; Κανείς!
«Δεν μου έγινε πρόταση. Αν μου γίνει, θα είσαι ο πρώτος που θα του παραχωρήσω συνέντευξη επί του συγκεκριμένου θέματος».
Τζίφος; Για να δούμε!