Friday, September 4, 2009

Εφιαλτικές εικόνες από το μέλλον

Μετά την παρέλαση τριάντα Ιταλών ηθοποιών στην προχθεσινή επίσημη έναρξη της 66ης Μόστρας του Κινηματογράφου, για να παραστούν στην προβολή του λαϊκού, φτιαγμένου για να ικανοποιήσει ένα πλατύ κοινό, έπους «Μπαάρια» του Τορνατόρε, η χθεσινή μέρα στο Λίντο, παρά την άφιξη τού Νίκολας Κέιτζ, του Βίγκο Μόρτενσεν και του Σαλμάν Ρούσντι, σεναριογράφου της ταινίας «Φραντσέσκα», πέρασε κάπως πιο ήρεμα.

Σκηνή από το συγκλονιστικό, σπαραχτικό και προφητικό ρόουντ μούβι του Χίλκοουτ

Σκηνή από το συγκλονιστικό, σπαραχτικό και προφητικό ρόουντ μούβι του Χίλκοουτ

Ο Τορνατόρε, όπως είπε, ελπίζει ότι η ταινία του «θα προκαλέσει σκέψεις για την πτώση των αξιών στην Ιταλία. Εχουμε χάσει την αίσθηση της σημασίας του πολιτικού πάθους. Θα ήταν ωραίο να την επανακτήσουμε και να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η σχέση μας με την κοινωνία γύρω μας». Οσο για τα σχόλια του Μπερλουσκόνι γι' αυτήν, ο σκηνοθέτης τόνισε ότι το «Μπαάρια» δεν πρέπει να περιοριστεί στη σκηνή που ανέφερε ο Ιταλός πρωθυπουργός, στην οποία ένας νεαρός Σικελός Κομμουνιστής απογοητεύεται από την επίσκεψή του στη Σοβιετική Ενωση στη δεκαετία του '50. «Το να περιορίσεις την ταινία μου σ' αυτό μόνο είναι λάθος», τόνισε ο αριστερών απόψεων Τορνατόρε, «είναι ψέμα!».

Δεύτερη ταινία τού διαγωνιστικού τμήματος ήταν «Ο δρόμος» του Τζον Χίλκοουτ. Ηρθαν στη Βενετία για να τον παρουσιάσουν ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής του, Βίγκο Μόρτενσεν -η συμπρωταγωνίστριά του, Σαρλίζ Θέρον, δεν μπόρεσε να έρθει στο Λίντο. Οι δυο τους μίλησαν εκτενώς για τις δυσκολίες της παραγωγής, τόσο από πλευράς ερμηνείας -τις κακουχίες που αντιμετώπισαν οι ηθοποιοί στα γυρίσματα σε φυσικούς χώρους- όσο και από πλευράς της δημιουργίας μιας ατμόσφαιρας ολοκληρωτικής καταστροφής του πλανήτη μας, που παίζει ουσιαστικό ρόλο στην πορεία της ιστορίας. Βασισμένη στο μελλοντολογικό ομότιτλο μυθιστόρημα του Κόρμακ ΜακΚάρθι («Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους»), η ταινία εκτυλίσσεται σε ένα κοντινό μέλλον, όπου ο πλανήτης μας έχει ήδη περάσει Αποκαλυπτικές οικολογικές καταστροφές, ενώ οι άνθρωποι είτε έχουν πεθάνει από πείνα είτε αυτοκτονήσει, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν το χειρότερο. Οι επιζήσαντες επιστρέφουν σε μια πρωτόγονη κατάσταση, ακολουθώντας τους νόμους της ζούγκλας, με τους περισσότερους να επιδίδονται σε κανιβαλισμό για να επιβιώσουν.

Σε καλύτερη κατάσταση, οι πρωταγωνιστές της ταινίας στο Λίντο. Ο Βίγκο Μόρτενσεν και ο μικρός Αυστραλός, Κόντι Σμιτ-ΜακΦί

Σε καλύτερη κατάσταση, οι πρωταγωνιστές της ταινίας στο Λίντο. Ο Βίγκο Μόρτενσεν και ο μικρός Αυστραλός, Κόντι Σμιτ-ΜακΦί

Η ταινία παρακολουθεί έναν άνθρωπο (Μόρτενσεν), από τους λιγοστούς που δεν έχουν χάσει την ανθρωπιά τους, που προσπαθεί να οδηγήσει τον μικρό γιο του σε ασφαλές μέρος στον Νότο. Πορεύονται μέσα από Αποκαλυπτικά τοπία καμένης γης, τεράστιες πυρκαγιές που ξεσπούν κάθε τόσο, σεισμούς και διάφορους άλλους κινδύνους (από πεινασμένους ανθρώπους έτοιμους για το κάθε τι, που κυνηγούν θηράματα, συνήθως παιδιά, για να τα σκοτώσουν και να τα φάνε). Η προσπάθειά τους δεν είναι απλώς να επιβιώσουν αλλά και να κρατήσουν ζωντανή τη φλόγα που μεταφέρουν μέσα τους, όπως αναφέρει σε μια στιγμή ο πατέρας στο παιδί του.

Ο Χίλκοουτ κατάφερε να δημιουργήσει την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του βιβλίου τού ΜακΚάρθι, μέσα από σκηνές εφιαλτικές, που τονίζονται με υποβλητική μουσική και με τα μουντά χρώματα της φωτογραφίας. Αποτέλεσμα: ένα συγκλονιστικό, σπαραχτικό σε ορισμένες σκηνές, ρόουντ-μούβι, δυστυχώς προφητικό για το τι μας περιμένει, αν δεν προλάβουμε, έστω και στην 11η αυτή ώρα να πάρουμε τα σωστά μέτρα για τη διάσωση του πλανήτη και της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Βίγκο Μόρτενσεν έδωσε με ξεχωριστή δύναμη τον απελπισμένο ήρωα. Αξιέπαινη είναι και η Σαρλίζ Θέρον, που δέχτηκε να ερμηνεύσει τον μικρό, αν και σημαντικό, ρόλο της μητέρας που βλέπουμε στα, ευτυχώς σύντομα, φλας-μπακ και που δίνουν μια μικρή γεύση της προηγούμενης ζωής του ζευγαριού -τόσο των ευτυχισμένων στιγμών τους, όσο και του βασανιστικού εφιάλτη τους, όταν αρχίζει η σταδιακή καταστροφή του πλανήτη.

Αντίθετα, η φύση στην ταινία «Valhalla Rising» (εκτός συναγωνισμού) του Δανέζου Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, είναι ακόμη όμορφη και ελκυστική. Μόνο που ο άνθρωπος δεν ξέρει να την απολαύσει. Βρισκόμαστε, βέβαια, σε μια πολύ παλιά εποχή, εκείνη των Σταυροφοριών, με ήρωα έναν μοναχικό, Μονόφθαλμο, όπως τον φωνάζουν, μαχητή, που, αφού καταφέρνει να απελευθερωθεί από μια «φυλή» ειδωλολατρών πολεμιστών, που εκμεταλλεύονται τη δύναμή του, ακολουθεί μια ομάδα Χριστιανών πολεμιστών, αποφασισμένων να φτάσουν στους Αγίους Τόπους για να τους σώσουν από τους βέβηλους. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί στοιχεία από τα κόμικς και τα διάφορα κινηματογραφικά είδη για να φτιάξει μια αρκετά πρωτότυπη, στιλιζαρισμένη ται- νία. *

No comments: