ΑΡ/JΟΕL RΥΑΝ Η 66η κινηματογραφική Μόστρα άνοιξε χθες με οικοδέσποινα τη Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα (αριστερά). Η Μαργκαρέτε Μαντέ (επάνω), πρωταγωνίστρια του «Βaaria», στην πρώτη εμπειρία της ως ηθοποιού του κινηματογράφου. Δεξιά, τα φτερωτά λιοντάρια, το σύμβολο του Φεστιβάλ της Βενετίας, μοιάζουν έτοιμα να αποδράσουν από τα κλουβιά τους
Η Ιταλία στο φόρτε της! Αυτή την αίσθηση σου προκαλούσε χθες (και θα εξακολουθήσει να προκαλεί τις ημέρες που έρχονται) η εικόνα της 66ης κινηματογραφικής Μόστρα που «άνοιξε» με οικοδέσποινα την ηθοποιό Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα και με την παγκόσμια πρεμιέρα της τελευταίας ταινίας του Τζιουζέπε Τορνατόρε «Βaaria». Μιας από τις ακριβότερες ταινίες που έχουν παραχθεί ποτέ στην Ιταλία, με προϋπολογισμό περίπου 25 εκατομμύρια ευρώ, σε μουσική Ενιο Μορικόνε ο οποίος έδωσε το «παρών», και διάσημους ιταλούς ηθοποιούς σε μικρούς ρόλους, συμπεριλαμβανομένης της Μόνικα Μπελούτσι σε μια ιδιαίτερα σέξι σκηνή α λα «Μαλένα» (η Μπελούτσι ωστόσο, προς απογοήτευση πολλών, δεν εμφανίστηκε στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου για την ταινία).
Το παράδοξο είναι ότι το μεγαλύτερο κινηματογραφικό γεγονός της Ιταλίας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης άρχισε εφέτος με μια ταινία που μοιάζει με επιστολή διαμαρτυρίας (κοινώς μπηχτή) προς τον πρωθυπουργό της χώρας
Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Την ώρα που η πολιτική κατάσταση στην Ιταλία βρίσκεται στο ναδίρ και οι τηλεφωνικές επικοινωνίες του Μπερλουσκόνι με διάφορες ερωμένες του προκαλούν μειδίαμα σε ολόκληρο τον πλανήτη, ο Τζιουζέπε Τορνατόρε γύρισε ένα πανάκριβο έπος, στην καρδιά του οποίου βρίσκεται η αριστερή ιδεολογία. Προσέξτε όμως. Μη φανταστείτε μια ταινία δημαγωγική, προβοκατόρικη και με κόκκινη παντιέρα, αλλά ένα απλό στη σύλληψή του, αλληγορικό και αρκετά χιουμοριστικό φιλμ που παρακολουθεί την πορεία ενός σισιλιάνου κομμουνιστή (
Φραντσέσκο Σάνα) από τα παιδικά του χρόνια, στη δεκαετία του ΄40, ως τις μέρες μας.
Ο ήρωας αυτός, που είναι αμυδρά στηριγμένος στον πατέρα του σκηνοθέτη, προσπαθεί, όχι πάντα με επιτυχία, να προσφέρει το αναμορφωτικό καλό στον τόπο του βαλλόμενος από τους πάντες και τα πάντα μέσα σε ένα θορυβώδες σύμπαν που θυμίζει ταινία του
Φεντερίκο Φελίνι και δη το «Αμαρκορντ». Δεν τα καταφέρνει αλλά τουλάχιστον το παλεύει, και αυτό είναι το συγκινητικό στοιχείο μιας ταινίας που περιγράφει με ζωηρά χρώματα τη ζωή και τα ήθη στη Σικελία- τόπος καταγωγής του σκηνοθέτη- κατά τη διάρκεια αρκετών δεκαετιών.
«Στην ταινία μου η ιδέα του κοινωνικού και ηθικού πάθους είναι πολύ σημαντική» είπε χθες ο Τορνατόρε ασκώντας υπογείως κριτική και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας, που είναι πλέον ανύπαρκτο.
«Μεγάλωσα όταν αυτά τα πράγματα είχαν σημασία στη χώρα μου. Δεν μαθαίναμε μόνο τι να φορέσουμε, αλλά να θεσπίσουμε μια σχέση με τον κόσμο. Υπήρχε σεβασμός στα όνειρα, υπήρχε κατανόηση, υπήρχε πάθος. Ολα αυτά σήμερα έχουν χαθεί. Οφείλουμε να ανανεώσουμε την αίσθηση του καθήκοντος, οφείλουμε να ξαναβρούμε τον τρόπο να διδάξουμε στα παιδιά ότι η ελευθερία είναι όμορφη, αλλά πρέπει να δίνει χώρο και για τις άλλες ελευθερίες που έχουν χαθεί στο χάος της πολιτικής κατάστασης του σήμερα». Το «Βaaria» είναι μία από τις αρκετές ιταλικές παραγωγές που θα προβληθούν στο φεστιβάλ κατά τη δωδεκαήμερη διεξαγωγή του και είναι αλήθεια ότι ο ιταλικός κινηματογράφος προωθείται με νύχια και με δόντια στο Φεστιβάλ Βενετίας με την προοπτική να ακουστεί και εκτός συνόρων της χώρας, κάτι στο οποίο ελπίζει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του (ελβετός όμως)
Μάρκο Μίλερ. Ολοι οι δρόμοι είναι στολισμένοι με ιταλικές αφίσες, όλα τα προγράμματα περιέχουν ιταλικές ταινίες και τέσσερις εντάσσονται στο διαγωνιστικό πρόγραμμα διεκδικώντας τον Χρυσό Λέοντα. Ανάμεσά τους η τελευταία του
Μικέλε Πλάσιντο «Ιl grabde sogno» και το «Λευκό διάστημα» της
Φραντσέσκα Κομεντσίνι, κόρης του σκηνοθέτη
Λουίτζι Κομεντσίνι. Ιταλικό φόρτε βέβαια δεν σημαίνει μόνο Τέχνη και αστέρες αλλά επίσης ανοργανωσιά και αλαλούμ. Την ώρα που άνοιγε η αυλαία του φεστιβάλ, η γενικότερη εικόνα στον περιβάλλοντα χώρο του θύμιζε (και θα εξακολουθεί για καιρό να θυμίζει) οικοδομή. Ωστόσο ίσως δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού οι εργασίες για την ανοικοδόμηση του νέου κτιρίου, που υπολογίζεται να είναι έτοιμο το 2011, δεν σταματούν ούτε κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του φεστιβάλ.
No comments:
Post a Comment