Πέθανε στα 95 του ο σεναριογράφος του «Λιμανιού της αγωνίας»

• Ο τιμημένος με Οσκαρ Μπαντ Σούλμπεργκ ήταν γνωστός κυρίως από την κινηματογραφική συνεργασία του με τον Ελία Καζάν

Ο Μπαντ Σούλμπεργκ καταθέτει τον Μάιο του 1951 ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Οπως ο συνεργάτης του, Ελία Καζάν, έτσι και ο σεναριογράφος συμβιβάστηκε με την επιτροπή και αποκάλυψε ονόματα, με την αιτιολογία ότι ένιωθε απογοητευμένος από το κομμουνιστικό σύστημα (ΑΡ)

Το Βήμα, Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Σε ηλικία 95 ετών πέθανε την περασμένη Τετάρτη στο σπίτι του ο αμερικανός συγγραφέας Μπαντ Σούλμπεργκ , γνωστός κυρίως από την κινηματογραφική συνεργασία του με τον Ελία Καζάν. Το 1953 ο Σούλμπεργκ έγραψε το σενάριο της ταινίας «Το λιμάνι της αγωνίας» του Καζάν, για το οποίο απέσπασε το Οσκαρ καλύτερου σεναρίου, γραμμένου κατευθείαν για την οθόνη. Η ίδια ταινία χάρισε στον πρωταγωνιστή της Μάρλον Μπράντο το πρώτο του Οσκαρ και περιέχει διαλόγους που έχουν μείνει στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου, όπως για παράδειγμα η σκηνή μέσα στο αυτοκίνητο, όπου ο ήρωας του Μπράντο συνομιλεί με τον αδελφό του ( Ροντ Στάιγκερ ).

Κάτι παραπάνω από μία δεκαετία πριν από το «Λιμάνι της αγωνίας», ο Σούλμπεργκ θεωρούνταν persona non grata στο Χόλιγουντ εξαιτίας του μυθιστορήματος «What makes Sammy run?» (εκδόθηκε στην Ελλάδα ως «Τι κυνηγάει τον Σάμι;- Ή τι κάνει τον Σάμι να τρέχει;»). Το εν λόγω μυθιστόρημα ανήκει στα πιο απομυθοποιητικά βιβλία που έχουν γραφεί ποτέ για το Χόλιγουντ. Σημαντικό ρόλο για τη συγγραφή του είχε παίξει η άμεση επαφή του Σούλμπεργκ με τον κινηματογραφικό χώρο καθώς ο πατέρας του, Μπ. Π. Σούλμπεργκ , είχε υπάρξει επικεφαλής του στούντιο της Ρaramount. Το «What makes Sammy run?» θεωρήθηκε κομμουνιστική προπαγάνδα αλλά αντιμετωπίστηκε εχθρικά και από το Κομμουνιστικό Κόμμα Αμερικής, του οποίου ο Σούλμπεργκ υπήρξε μέ λος τη δεκαετία του 1930. Την περίοδο του μακαρθισμού το όνομα του Μπαντ Σούλμπεργκ συμπεριελήφθη σε εκείνα των υπόπτων της περίφημης «μαύρης λίστας» της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών, αλλά όπως ο Καζάν έτσι και ο σεναριογράφος εν τέλει συμβιβάστηκε με την επιτροπή και αποκάλυψε ονόματα, με την αιτιολογία ότι είχε απογοητευθεί από το κομμουνιστικό σύστημα.

Μ ε τον Καζάν συνεργάστηκε στην εξίσου σπουδαία ταινία «Μια μορφή μέσα στο πλήθος» («Α face in the crowd») που γυρίστηκε το 1956, ενώ είχε επίσης υπογράψει την τελευταία ταινία στην οποία εμφανίστηκε ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, το «Επεσαν σκληρά» («Τhe harder they fall»).