Sunday, May 3, 2009

Συνέντευξη με έναν «Πεφωτισμένο». Μέσα σ' ένα χρόνο ο Γιούαν Μακ Γκρέγκορ έπαιξε σε τέσσερις ταινίες. Στη συνέχεια του «Κώδικα Ντα Βίντσι» υποδύεται έ

  • Υπάρχουν ηθοποιοί που προσέχουν ώστε να μη λοξοδρομήσουν ποτέ από τον σίγουρο δρόμο που θα τους εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη του κοινού. Αντίθετα, ο Γιούαν Μακ Γκρέγκορ κάνει τις πιο απρόβλεπτες κινήσεις.

*Ξεκίνησε από μια συντηρητική κωμόπολη της σκοτσέζικης επαρχίας, έχοντας κολλήσει το μικρόβιο της υποκριτικής από έναν θείο του.

*Στα δεκαπέντε χρόνια που εξασκεί το επάγγελμα που ανέκαθεν ονειρευόταν να κάνει, ο Μακ Γκρέγκορ φρόντισε να εξασφαλίσει για τον εαυτό του το προνόμιο μιας σειράς ακριβοθώρητων συνεργασιών με σκηνοθέτες όπως ο Γούντι Αλεν, ο Τιμ Μπάρτον, ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ο Ντάνι Μπόιλ και ο Τοντ Χέινς.

*Μεσολάβησε ένα διάλειμμα δύο περίπου ετών, μέχρι τη στιγμή που το «Illuminati-Οι Πεφωτισμένοι», βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ σέλερ του Νταν Μπράουν, συγγραφέα του «Κώδικα Ντα Βίντσι», σηματοδότησε την επιστροφή του 37χρονου ηθοποιού στον κινηματογράφο.

  • Οπως εξηγεί ο ίδιος, «ανάμεσα στο 2004 και στο 2007 πραγματοποίησα δυο μεγάλα ταξίδια επάνω σε μοτοσικλέτα - το ένα με οδήγησε στην Αφρική, το άλλο με μετέφερε από την Ευρώπη στο Καζακστάν, στη Ρωσία, τη Μογγολία και την Κίνα. Μετά, είχα την τύχη να παίξω στο θεατρικό ανέβασμα του σεξπιρικού "Οθέλλου" στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου, μια εμπειρία από τις σημαντικότερες της μέχρι τώρα σταδιοδρομίας μου.
  • »Κάποια στιγμή, ωστόσο, θέλησα να εστιάσω ξανά στις ταινίες, επιλέγοντας κάτι που θα ήταν πραγματικά δυνατό. Και οι "Πεφωτισμένοι" ήταν αυτό ακριβώς που αναζητούσα: Μια μεγάλων απαιτήσεων παραγωγή που είχα χρόνια να συναντήσω στην καριέρα μου, δεδομένου ότι η προτίμησή μου έγερνε ανέκαθεν στο πλευρό πιο ανεξάρτητων και μικρού βεληνεκούς ταινιών. Αλλά συνάντησα τον σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ, τον οποίο είχα γνωρίσει πρώτη φορά όταν γύριζε τον "Κώδικα Ντα Βίντσι" στο Λονδίνο, και δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ για να με πείσει να παίξω στην ταινία του».
  • Ο Μακ Γκρέγκορ περιγράφει την ταινία ως ένα αγωνιώδες θρίλερ που κρατά το ενδιαφέρον του κοινού από το πρώτο έως το τελευταίο του λεπτό, με έναν γοητευτικά παλιομοδίτικο τρόπο:
  • «Από τη στιγμή που ξεκίνησα να διαβάζω το σενάριο, αισθανόμουν την ανάγκη να μην το εγκαταλείψω. Σελίδα τη σελίδα ήθελα να μάθω τι θα συνέβαινε μετά». Και ποιος είναι ο ρόλος; «Ερμηνεύω τον ιερέα Καμερλένγκο, παπικό αρχιθαλαμηπόλο και δεξί χέρι του πάπα. Κι όταν ο πάπας πεθαίνει, ο χαρακτήρας μου γίνεται ο πιο ισχυρός άντρας του Βατικανού».
  • Εκτός από τους «Πεφωτισμένους», ο Μακ Γκρέγκορ πρόλαβε να γυρίσει μέσα στο 2008 άλλες τρεις ταινίες, «κάτι ολότελα παρανοϊκό και εξοντωτικό στην πράξη, δεδομένου ότι ο ατζέντης μου με είχε προειδοποιήσει εξαρχής ότι θα βρισκόμουν αναγκασμένος να δουλεύω ασταμάτητα για μήνες ολόκληρους, χωρίς να μπορώ να απολαύσω ούτε ένα ρεπό. Πρέπει να ομολογήσω, όμως, ότι το διασκέδασα πολύ. Δούλεψα με τον Τζιμ Κάρεϊ στο "Ι Love You Phillip Morris", με τη φίλη μου Χίλαρι Σουόνκ στο "Amelia" (ένα βιογραφικό δράμα για την Αμέλια Ερχαρντ, την πρώτη γυναίκα αεροπόρο) και με τον Τζορτζ Κλούνεϊ στην κωμωδία "Men who stare at goats".
  • »Αλλά, για να καταλάβετε την όλη κατάσταση στην οποία βρισκόμουν τον τελευταίο καιρό, αρκεί να σας πω ότι τη μία μέρα ήμουν στο γύρισμα της πρώτης ταινίας, την επομένη πετούσα αεροπορικώς για τη δεύτερη και αμέσως μετά έφευγα για να βρεθώ στην τρίτη ταινία, πολλά χιλιόμετρα μακριά. Οσο για τους χαρακτήρας που υποδυόμουν, σε καθεμιά από αυτές, δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο διαφορετικοί μεταξύ τους: Στο "Ι Love you Phillip Morris" ερμήνευα έναν γκέι με καταγωγή από τον αμερικανικό Νότο και στο "Amelia" έναν κοστουμαρισμένο άντρα της δεκαετίας του '30. Καταλαβαίνετε πόσο σχιζοφρενική ήταν η όλη κατάσταση!»
  • Συνεχίζοντας ακάθεκτος την κινηματογραφική του επάνοδο, ο Μακ Γκρέγκορ γυρίζει αυτό τον καιρό το «The Ghost» για λογαριασμό του Ρόμαν Πολάνσκι και, όπως ομολογεί, δυσκολεύεται να πιστέψει ότι συνεργάζεται «με έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες στον κόσμο. Τις προάλλες βρισκόμουν στο γύρισμα μιας σκηνής με τον Πολάνσκι, τον παρακολουθούσα επί το έργον, και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Είναι πραγματική ευλογία να μπορεί κανείς να δουλεύει με τόσο υπέροχους ανθρώπους...». *

No comments: