Ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΚΟΠΟΛΑ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ: «Ο “Νονός” δεν είναι δικός μου»

• ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 15 Μαΐου 2009
  
• Αποστολή: Δημήτρης Δανίκας

• Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα στα εβδομήντα του είναι κοτσονάτος, αχόρταγος, ανικανοποίητος, μεγαλομανής. «Ο “Νονός” δεν είναι ακριβώς δικός μου, είναι περισσότερο του Μάριο Πούτσο», λέει. Ευλογημένος και καταραμένος. Με δυο Χρυσούς Φοίνικες. «Συνομιλία» το 1974 και «Αποκάλυψη τώρα» το 1979. Τότε που μοιράστηκε τον Χρυσό Φοίνικα με τον «Μικρό τυμπανιστή» του Φόλκερ Σλέντορφ. Τότε που ο διευθυντής του Festival De Cannes απείλησε την Φρανσουάζ Σαγκάν, πρόεδρο του Jury, λέγοντας πως «αν δεν δώσεις τον Φοίνικα στον Κόπολα, δεν σου πληρώνουμε τον λογαριασμό». Τι να κάνει η Σαγκάν; Χώρισε το Ρalm D΄ Οr στη μέση κι έτσι ο Φράνσις δεν βγήκε από τη μέση.

• Συνήθως όσο πιο μεγάλος ο καλλιτέχνης τόσο περισσότερες βρωμίτσες η φωλίτσα του περιέχει. Μια απ΄ αυτές διαδραματίστηκε χθες. Ο Κόπολα, ο God, δεν βρίσκει παραγωγό. Σκοτώνουν τ΄ άλογα όταν γεράσουν in Αmerica. Όμως εκείνος συνταξιούχος; Ποτέ των ποτών. Μια και δυο λοιπόν, καταφθάνει στο Μπουένος Άιρες, το οποίο συγκρινόμενο με τα κοστολόγια του Χόλιγουντ είναι αλβανικό. Έτσι γυρίζει την τελευταία του και ασπρόμαυρη «Τetro», με πρωταγωνιστή τον ξεχασμένο Βίνσεντ Γκάλο.

• Το στόρι εντελώς φωσκολικό. Από σαπουνόπερα μέχρι Οιδίποδα, «Αταίριαστο», «Νονό», μελόδραμα, όπερα. Ο γιος μεγαλομαέστρου «σκοτώνει» τη μάνα του. Ο πατέρας του αρπάζει μια μικρή χορεύτρια, στην κοιλιά της οποίας κυοφορείται ο γιος τού γιου του. Και ύστερα από χρόνια ο γιος τού γιου καταφθάνει ως ναύτης στο Μπουένος Άιρες, αναζητώντας τον αδελφό του, δηλαδή τον πατέρα του. Ο God λοιπόν έβαλε στο «Τetrο» (από το ιταλικό επώνυμο Τετροτσίνι) τη σφραγίδα «Ανεξάρτητη παραγωγή» και ζήτησε από τον διευθυντή των Καννών να συμμετάσχει στο διαγωνιστικό. Εκείνος του αντιπρότεινε να την προβάλει εκτός διαγωνισμού και ο Κόπολα επειδή το θεώρησε προσβλητικό, απάντησε: «Τhank you but no!». Ε όχι και συνταξιούχος ο Θεός. Τι να γίνει Φράνσις. Τώρα είναι η εποχή του Ταραντίνο με τα γδαρμένα κρανία, του Λου Γε με τους γκέι της Κίνας και του Λαρς φον Τρίερ με τις παρτούζες του Αντίχριστου.

• Τι το καλύτερο για το αντίπαλο στρατόπεδο, δηλαδή την «Quinzaine des Realisateurs» (Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών); Όπου το 1975 έπειτα από ατελείωτο χειροκρότηματο μεγαλύτερο στην ιστορία του θεσμού- διάρκειας τριάντα λεπτών, ο Γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτσογκ σκαρφαλώνει στη σκηνή και φιλάει τα παπούτσια του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Μάλιστα. Ένας ο «Θίασος», ένας ο Τεό. Τότε. Λουκούμι λοιπόν ο Κόπολα για τον εχθρό των Καννών. Η συνέχεια μοιάζει με «Αποκάλυψη τώρα». Όχι του Βιετνάμ, αλλά του Κόπολα.

• «Τι να το κάνω το gala και το red carpet. Αυτά ταιριάζουν στους stars. Εγώ έκανα μια μικρή, ανεξάρτητη ταινία. Γι΄ αυτό ήθελα να μπω στο διαγωνιστικό. Το ίδιο πήγαν να μου κάνουν και με την “Αποκάλυψη”, αλλά όταν τους έφερα την κόπια, υποχώρησαν» (με δύο Χρυσούς Φοίνικες παραπονεμένος ο Θεός).

Το «Τetro» θυμίζει λίγο από «Νονό»...

• «Κοιτάξτε, ο “Νονός” δεν είναι ακριβώς δικός μου, είναι περισσότερο του Μάριο Πούτσο. Ο “Δράκουλας” του Μπραμ Στόκερ. Ο “Βροχοποιός” του Τζον Γκρίσαμ. Πάντα θαύμαζα τους γραφιάδες. Το “Τetro” είναι δικό μου».

Ποια η διαφορά;

• «Ανάμεσα στον “Νονό” και το “Τetro”; Απλά. Είκοσι χιλιάδες πυροβολισμοί, δεκάδες δολοφονίες, καμιά εικοσαριά στραγγαλισμοί και άλλα τόσα μαχαιρώματα».

Η ταινία είναι αυτοβιογραφική;

• «Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν έχει συμβεί, αλλά όλα είναι αληθινά».

ΙΝFΟ: 62ο Φεστιβάλ Καννών, έως 24 Μαΐου.
Στο Ίντερνετ: http: //www. festivalcannes. com

Ο Βέντερς και το μαστίγιο

• Αίλουρος, το είδος των καλλιτεχνών. Εξαρτάται από τον ρόλο που υποδύονται εκείνη τη στιγμή. Θυμίζω, έτσι για την ιστορία, πως το 1981 ο σημερινός «ανεξάρτητος» Κόπολα είχε κάνει κόλαση την παραμονή του Βέντερς στις ΗΠΑ, όταν σαν παραγωγός διαφώνησε με τον Γερμανό και τον υποχρέωσε με το μαστίγιο να ξαναγυρίσει το «Χάμετ» για δεύτερη φορά. Όπως έλεγε και ο Γούντι Άλεν «ποιον αγαπάς, τον άνθρωπο ή τον καλλιτέχνη;». Τον καλλιτέχνη Κόπολα φυσικά!