Μετά... φοινίκων η αυριανή αυλαία στις Κάννες

• ΚΑΝΝΕΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΗ Στις 22 Ιανουαρίου του 2008 ο κόσμος του κινηματογράφου έμεινε φτωχότερος όταν ο Χιθ Λέτζερ, λίγο προτού κλείσει τα 29 του, πέθανε στη Νέα Υόρκη από λανθασμένη χρήση υπνωτικών φαρμάκων. Την περίοδο εκείνη ο αυστραλός ηθοποιός, ο οποίος είχε γίνει ευρύτερα γνωστός από την ερμηνεία τού ομοφυλόφιλου γελαδάρη στο «Μυστικό του Βrokeback Μountain» και εφέτος επρόκειτο να κερδίσει ένα μεταθανάτιο Οσκαρ β΄ ρόλου για τον «Σκοτεινό ιππότη», συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Τhe imaginarium of Dr. Ρarnassus». Σκηνοθέτης ήταν ο Τέρι Γκίλιαμ, πρώην μέλος της παρέας των Μόντι Πάιθον και γνωστός από δημιουργίες «καλπάζουσας φαντασίας», όπως το «Βrazil», οι «12 πίθηκοι» και οι «Αδελφοί Γκριμ», στις οποίες επίσης πρωταγωνιστούσε ο Λέτζερ.

• Αμέσως ο Γκίλιαμ θέλησε να βάλει φρένο στον «Dr. Ρarnassus», που εκείνη την εποχή γυριζόταν στο Βανκούβερ του Καναδά. «Βρέθηκα σε αδιέξοδο» είπε ο σκηνοθέτης. «Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ γιατί πάνω απ΄ όλα είχα χάσει έναν σπουδαίο φίλο». Συμπτωματικά, πριν από μερικά χρόνια, ο Γκίλιαμ είχε ξαναβρεθεί σε παρόμοιο χάος, όταν αναγκάστηκε να διακόψει τα γυρίσματα της ταινίας «Δον Κιχώτης» στην Ισπανία. Ενας από τους λόγους ήταν τα προβλήματα υγείας του πρωταγωνιστή Ζαν Ροσφόρ.

• Αν και ο «Δον Κιχώτης» δεν έχει ακόμη γυριστεί, δεν συνέβη κάτι παρόμοιο με τον «Dr. Ρarnassus». «Οι πάντες με ενθάρρυναν να μην εγκαταλείψω την προσπάθεια, προτείνοντάς μου ιδέες » είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος εν τέλει αποφάσισε να προχωρήσει ακριβώς επειδή η ιστορία της ταινίας του έδινε αρκετά περιθώρια για να τη χειριστεί όπως εκείνος ήθελε.

• Ο δρ Παρνάσους (Κρίστοφερ Πλάμερ) είναι ένας σύγχρονος μάγος με την ικανότητα να εμπνέει τη φαντασία των γύρω του. Επικεφαλής ενός περιπλανώμενου θιάσου, ο Παρνάσους προσφέρει στους θεατές του την ευκαιρία να αφήνουν για λίγο πίσω τους την πραγματικότητα για να βρεθούν, περνώντας μέσα από έναν μαγικό καθρέφτη, στον απέραντο κόσμο της φαντασίας. Ωστόσο, η ικανότητα αυτή του Παρνάσους οφείλεται σε μια συμφωνία που είχε κάνει πριν από πολλά χρόνια με τον διάβολο (Τομ Γουέιτς). Και όταν έρχεται η ώρα της «είσπραξης», ο ηλικιωμένος μάγος πρέπει να προστατεύσει την 16χρονη κόρη του (Λίλι Κόουλ), την οποία ο διάβολος θέλει. Τη λύση φαίνεται ότι μπορεί να δώσει ο Τόνι (Χ. Λέτζερ), ένας τύπος τυχοδιώκτη με τον οποίο η κόρη τού μάγου είναι ερωτευμένη. Για να τα καταφέρει ο νεαρός θα χρειαστεί να περάσει τρεις φορές μέσα από τον καθρέφτη και να βρεθεί στον κόσμο της φαντασίας.

• Εφόσον τα γυρίσματα του «Δρος Παρνάσους» είχαν ξεκινήσει τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου του 2007, ο Γκίλιαμ είχε προλάβει να σκηνοθετήσει τον Λέτζερ στην πλευρά του πραγματικού κόσμου. Επομένως η λύση που έπρεπε να βρεθεί ήταν για ό,τι αφορούσε την «απέναντι όχθη», τον μαγικό κόσμο στον οποίο επρόκειτο να περάσει ο Τόνι. « Το ερώτημαήταναν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω μόνο έναν ή περισσότερους ηθοποιούς για τις τρεις διαφορετικές επισκέψεις μέσα από τον καθρέφτη » είπε ο σκηνοθέτης. « Κατέληξα στους τρεις επειδή θεώρησα ότι το βάρος θα ήταν πολύ μεγάλο για έναν ».

• Ο Γκίλιαμ, σε φρενήρεις ρυθμούς, έκανε τις απαραίτητες μετατροπές στο σενάριο και άρχισε να καλεί φίλους. Κάπως έτσι μπήκαν στην παρέα ο Αγγλος Τζουντ Λο, ο Ιρλανδός Κόλιν Φάρελ και ο Αμερικανός Τζόνι Ντεπ, ο οποίος έντεκα χρόνια νωρίτερα είχε υποδυθεί τον δημοσιογράφο Χάντερ Σ. Τόμπσον για λογαριασμό του Γκίλιαμ στην ταινία «Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας». «Εδωσαν τρεις διαφορετικές πλευρές ενός χαρακτήρα που είχε ξεκινήσει από τον Χιθ. Η επιμονή τους να σώσουν όχι μόνο το φιλμ, αλλά και την τελευταία κινηματογραφική ερμηνεία του συναδέλφου τους, ήταν μια πράξη γενναιοδωρίας και αγάπης. Μια όμορφη και εξαιρετικά σπάνια στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της κινηματογραφικής βιομηχανίας» είπε ο Γκίλιαμ. Η ειρωνεία για τον Τέρι Γκίλιαμ είναι ότι η τραγική εξέλιξη που είχε η δημιουργία αυτής της ταινίας την έκανε « πιο απρόβλεπτη, πιο αστεία και, τελικά, πιο μαγική. Κατά μια έννοια ο Χιθ δεν έφυγε ποτέ από την ταινία, ήταν μαζί μας ως το τέλος. Η ενέργειά του, η ευφυΐα του, οι ιδέες του, η τραγωδία του θανάτου του που μας οδήγησε στην άμεση λήψη δημιουργικών αποφάσεων... Για όλους αυτούς τους λόγους ο “Δρ Παρνάσους” είναι μια ταινία από τον Χιθ Λέτζερ και τους φίλους του».

• Τα φαβορί και ο παράγοντας Ιζαμπέλ Υπέρ

• Με την ανακοίνωση των βραβείων και την παγκόσμια πρεμιέρα της γαλλικής ταινίας «Coco Chanel and Ιgor Stravinsky» του Γιαν Κουνέν θα πέσει αύριο το βράδυ η αυλαία του 62ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς ενδέχεται να κινηθεί μια οποιαδήποτε επιτροπή (εφέτος προεδρεύει η γαλλίδα ηθοποιός Ιζαμπέλ Υπέρ ), όλα όμως δείχνουν ότι από τις βραβεύσεις δεν θα απουσιάσει ο γαλλικός «Προφήτης», ένα σκληρό δράμα φυλακών σε σκηνοθεσία Ζακ Οντιάρ, η γερμανική «Λευκή κορδέλα» του Αυστριακού Μίχαελ Χάνεκε, ένα ασπρόμαυρο φιλμ εποχής που τοποθετείται στη Βαυαρία των τελών του 19ου αιώνα, αλλά και η ταινία από την Παλαιστίνη «Ο χρόνος που απομένει» του Ελία Σουλεϊμάν , μια σατιρική ματιά πάνω στην πορεία της σύγκρουσης Ισραήλ- Παλαιστίνης από τη δεκαετία του 1940 ως τις ημέρες μας.
  

• Γάλλος είναι και ο ηθοποιός που δείχνει να ξεχωρίζει για την ανδρική ερμηνεία: ο Φρανσουά Κλουζέ, πρωταγωνιστής στο φιλμ του Ζαβιέ Ζιανολί «Στο ξεκίνημα», στο οποίο υποδύεται έναν μικροαπατεώνα που άθελά του γίνεται ο ήρωας των κατοίκων ενός χωριού που έχει σκοπό να εξαπατήσει. Πάντως ο περισσότερος κόσμος θα ήθελε το βραβείο να δοθεί στον Κριστόφ Βαλτς, ο οποίος είναι απίστευτα καλός στον ρόλο του σαδιστή Γερμανού στους «Αδοξους μπάσταρδους» του ΚουέντινΤαραντίνο. Στις γυναίκες πιθανότητες έχουν τόσο η Ιταλίδα Τζοβάνα Μετζοτζόρνο της ταινίας «Vincere» του Μάρκο Μπελόκιο (υποδύεται την ερωμένη του Μπενίτο Μουσολίνι ) όσο και η Αυστραλέζα Αμπι Κόρνις, η οποία ερμήνευσε με πηγαίο πάθος τον μεγάλο έρωτα του ποιητή Τζον Κιτς στο «Λαμπρό αστέρι» της Τζέιν Κάμπιον.

• Ι. ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Σάββατο 23 Μαΐου 2009