Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Μαΐου 2009
Ο διεθνής μας ηθοποιός εννοεί, φυσικά, ότι δεν καταλαβαίνει την έλλειψη χρηματοδότησης από το κράτος, αλλά και την ανυπαρξία σύγχρονων νόμων. Είναι, όμως, πάντα πρόθυμος να παίξει σε ταινίες μας. Πρωταγωνιστεί στην «Υπογραφή» του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου
«Πάλι καλά που υπάρχει η πίεση στη ζωή. Μας σπρώχνει σε σημαντικά πράγματα. Οταν βέβαια κάνουμε τις σωστές επιλογές...», είναι η πρώτη κουβέντα του Γιώργου Χωραφά στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής στο Παρίσι.
Κάτι ξέρει από πίεση. Τελείωσε, φέτος, δύο γαλλικές ταινίες («Le bal des actrices», «Les amants de l' ombre»), έπαιξε στο «Without borders» του Ελληνοαμερικανού Νικ Γκαϊτατζή και στο «The Prankster» του Τόνι Βιντάλ, είναι στη μέση των γυρισμάτων μιας γαλλικής τηλεταινίας και πάει λέγοντας...
Μέσα σε όλα αυτά είναι και πρόεδρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που έχει μπει στην τελική ευθεία για την προετοιμασία της επετειακής, 50ής διοργάνωσής του. Τα συχνά πήγαιν' - έλα, όμως, στην Αθήνα, έχουν αρχίσει και για έναν άλλο λόγο. Τον Οκτώβριο θα συμμετάσχει στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, που λέγεται «Υπογραφή» (παραγωγή των «Περίπλους», ΕΚΚ, CL Productions, ΕΡΤ).
Τα τελευταία χρονια κλέβει συχνά χρόνο για να παίξει σε ελληνική ταινία («Η σφαγή του κόκορα» και «Το Τάμα» του Πάντζη, «Κουαρτέτο σε τέσσερις κινήσεις» της Ρικάκη, «Η χωρωδία του Χαρίτωνα» του Καραντινάκη, «Πολίτικη κουζίνα» του Μπουλμέτη).
Αυτή τη φορά τον γοητευτικό και ευγενέστατο ηθοποιό θα δούμε σε έναν σοφιστικέ ρόλο που του πάει γάντι. Θα υποδυθεί τον Αγγελο, ταλαντούχο ζωγράφο, που έχει εγκαταλείψει την καριέρα του. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται στη ζωή του μια νεαρή ζωγράφος, η Μαρία (Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου). Η φλόγα της έμπνευσης ξαναανάβει, αλλά ο Αγγελος χαρίζει τους πίνακές του στην αγαπημένη του για να τους υπογράψει...
«Θυμίζει τη σχέση Μότσαρτ-Σαλιέρι, όπου Μότσαρτ είναι ο Αγγελος και Σαλιέρι, η Μαρία», λέει ο Γιώργος Χωραφάς. «Φανταστείτε να υπέγραφε ο Σαλιέρι τις συνθέσεις του Μότσαρτ... Η Μαρία είναι αστικής καταγωγής και έχει διασυνδέσεις. Ο Αγγελος τα είχε παρατήσει γιατί τον απασχολούσαν πρακτικά ζητήματα: να βγάζει το ψωμί του, να περνάει τις νύχτες όπως θέλει. Δεν είχε φιλοδοξίες. Είναι πολύ ωραίο σενάριο».
- Δεν είναι και πολύ συνηθισμένη τέτοια αυτοθυσία από τη μεριά των αντρών, ειδικά σε ζητήματα καριέρας...
«Δεν τίθεται θέμα καριέρας, γιατί ο Αγγελος δεν έχει. Θυσιάζει βέβαια την καλλιτεχνική του ταυτότητα. Οταν αποφασίσουν να σταματήσουν το παιχνίδι με την υπογραφή -που τους καταστρέφει- δεν θα μπορέσουν. Η κοινωνία θα τους υπενθυμίσει ότι πρέπει να συνεχίσουν τους ρόλους τους, ακόμα κι αν είναι ψεύτικοι».
- Τα τελευταία χρόνια έχετε στενή σχέση με το ελληνικό σινεμά.
«Παλιότερα οι σχέσεις μου ήταν σποραδικές. Θυμάμαι όταν έπαιζα το 1983 στις "Ακυβέρνητες πολιτείες" του Στρατή Τσίρκα, που σκηνοθετούσε ο Ροβήρος Μανθούλης για την τηλεόραση, ζήσαμε... καφκικές καταστάσεις. Επρεπε να κάνουμε εξωτερικά γυρίσματα στο Ισραήλ αλλά η ΕΡΤ δεν μας έδινε χρήματα, αν προηγουμένως δεν παραδίδαμε κάθε επεισόδιο. Δηλαδή έπρεπε να πάμε στο Ισραήλ 12 φορές -όσες και τα επεισόδια- αντί για μία! Η γραφειοκρατία και η στενοκεφαλιά ήταν σκέτη καταστροφή...».
- Δεν πτοηθήκατε όμως.
«Επειτα από 12 χρόνια έπαιξα στη "Σφαγή του κόκορα" του Αντρέα Πάντζη. Πάλι αντιμετωπίσαμε γραφειοκρατικά εμπόδια. Αυτό με πληγώνει πολύ στην Ελλάδα. Και οι κινηματογραφικοί θεσμοί δεν μπορούν να βοηθήσουν γιατί δεν παίρνουν τα χρήματα που τους τάζουν. Ζητιανεύουν όλοι από μία πηγή, η οποία θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να χρηματοδοτεί την κουλτούρα».
- Ζείτε σε μια χώρα με την ακριβώς αντίθετη πολιτική για το σινεμά.
«Το γαλλικό σύστημα είναι μοναδικό στον κόσμο. Δεν έχει σημασία που δεν επιστρέφονται τα χρήματα που επενδύονται. Αποδίδει ο τουρισμός και οι εξαγωγές προϊόντων: κρασιών, ρούχων "Ντιορ" και, δυστυχώς, πολεμικών υλικών. Ο ελληνικός πολιτισμός έχει τέτοιο βάθος και ποιότητα, που δεν φοβάται άλλον. Θα μπορούσαμε κι εμείς να δίνουμε προτεραιότητα στην εικόνα της χώρας».
- Υποθέτω, δεν είναι ό,τι καλύτερο να προεδρεύετε του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης φέτος που τα οικονομικά είναι περιορισμένα, λόγω της κρίσης. Είναι και η επέτειος των 50 χρόνων...
«Αν την αντιμετωπίζαμε με στενή λογική, θα έπρεπε να κάνουμε κάτι μικρό και φτηνό. Ετοιμάζουμε ένα επετειακό φεστιβάλ, χωρίς να είναι εγκλωβισμένο στη νοσταλγία των 50 χρόνων. Κοιτάει μπροστά και θέτει το ερώτημα "γιατί να κάνουμε σινεμά σήμερα;". Ο ελληνικός και διεθνής κινηματογράφος μπορούν να δώσουν πολλές απαντήσεις».
- Η δική σας;
«Ο κινηματογράφος βοηθάει, μέσα από παραβολές και ιστορίες, να τοποθετηθούμε απέναντι σε διαχρονικές αξίες».
- Τι επίπτωση θα έχει στο φεστιβάλ η απόσυρση των Ελλήνων σκηνοθετών από τα Κρατικά Βραβεία;
«Θα βρούμε άλλους τρόπους να καλωσορίσουμε το ελληνικό σινεμά. Προβληματιστήκαμε όταν το μάθαμε. Δεν μπορεί πάντως να παραμένει μετέωρος ο κινηματογραφικός νόμος γιατί παραλύει ο χώρος».
- Πόσο ενεργός είναι ο ρόλος του προέδρου του φεστιβάλ;
«Εχω στενή σχέση με τους ανθρώπους του φεστιβάλ, ειδικά με τη Δέσποινα Μουζάκη. Το φεστιβάλ απαιτεί ανθρώπους που τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Οταν χρειάζεται να παίξω τον ρόλο του προέδρου, τον παίζω. Φυσικά έχω ιδέες, κάνω ενέργειες για να φέρω καλεσμένους, συζητάμε για το πώς μπορούμε να ενισχύσουμε το νέο κύμα του ελληνικού σινεμά που βράζει. Επίσης, συμμετέχω στο επικοινωνικό κομμάτι, είτε μέσω της τηλεόρασης είτε πηγαίνοντας σε ξένα φεστιβάλ. Το έκανα πολύ τα πρώτα δύο χρόνια, αλλά γρήγορα χρειάστηκε να ξαναγυρίσω στη δουλειά μου. Από αυτή ζω την οικογένειά μου. Οχι από το φεστιβάλ».
- Αισθάνεστε Ελληνας στην Ελλάδα και Γάλλος στη Γαλλία;
«Νιώθω Ελληνας στη Γαλλία. Κι όταν είμαι εδώ αισθάνομαι Γάλλος ή μάλλον λιγότερο Ελληνας απ' όλους. Εκτός από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Πολιτισμού, δεν γνωρίζω ποιος είναι στο τάδε υπουργείο ούτε ποιος έχει κάνει το όμορφο τραγούδι που ακούω στο ραδιόφωνο ή έχει γράψει το μπεστ σέλερ των ημερών. Δεν ζω την καθημερινότητα». *
No comments:
Post a Comment