Στον Χάνεκε ο Χρυσός Φοίνικας, στον Οντιάρ το Μεγάλο Βραβείο

• Κατά μιαν έννοια, «του τον χρωστούσαν» τον Χρυσό Φοίνικα. Κατά μιαν άλλη θα ήταν προτιμότερο ο 67χρονος αυστριακός σκηνοθέτης Μίχαελ Χάνεκε να είχε ήδη κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα είτε με τον «Κρυμμένο» είτε με τη «Δασκάλα του πιάνου» (για την οποία είχε βραβευθεί, επίσης στις Κάννες, η Ιζαμπέλ Υπέρ ). Ταινίες σαφώς ανώτερες της «Λευκής κορδέλας», που αγαπήθηκαν από τον κόσμο- κάτι που πολύ δύσκολα θα καταφέρει αυτό το τραχύ, αυστηρό, ασπρόμαυρο ψυχόδραμα που «ζητά» την υπομονή του θεατή, ενώ παρακολουθεί τη ζωή των κατοίκων σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό της Βαυαρίας στις αρχές του 20ού αιώνα.
  

* Ο «Προφήτης», νικητής του Μεγάλου Βραβείου της επιτροπής, ήταν ίσως η μόνη ταινία του φεστιβάλ για την οποία ακούστηκαν ελάχιστα αρνητικά σχόλια, ένα από τα οποία αφορούσε την αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκειά της. Ακόμη και σε δυόμισι ώρες όμως ο 57χρονος γάλλος σκηνοθέτης Ζακ Οντιάρ, του οποίου η προηγούμενη ταινία «Ο χτύπος που άφησε η καρδιά μου» έκανε αίσθηση και στην Ελλάδα, βρίσκει τρόπους να σε κρατήσει σφραγισμένο στο κάθισμά σου, καθώς παρακολουθείς την ιστορία επιβίωσης στις φυλακές ενός 19χρονου μουσουλμάνου. Από την εποχή του «Ενας διακριτικός ήρωας» (1996) είχε δώσει σπουδαία δείγματα γραφής ο Οντιάρ.

* Μιλώντας γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά, ο άγνωστος αλλά έμπειρος αυστριακός ηθοποιός Κρίστοφ Βαλτς -παίζει από το 1977 και είναι 56 ετών- υπήρξε μια από τις αποκαλύψεις του φεστιβάλ, κλέβοντας την παράσταση από τον Μπραντ Πιτ στην τελευταία ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Αδωξοι μπάσταρδη» και κερδίζοντας το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας. Υποδύεται τον Χανς Λάντα, ένα σαδιστή αξιωματικό των Ες-Ες ο οποίος απολαμβάνει το έργο που έχει αναλάβει, δηλαδή την εξολόθρευση των εβραίων στην κατεχόμενη Γαλλία. «Αν δεν έβρισκα τον κατάλληλο ηθοποιό για τον ρόλο του Λάντα ήμουν αποφασισμένος να εκδώσω το σενάριο και να μη γυρίσω ποτέ την ταινία» είπε ο Ταραντίνο. «Οταν βρήκα τον Κρίστοφ είπα “τώρα μπορούμε να κάνουμε ταινία”». Μυρίζει υποψηφιότητα για Οσκαρ β΄ ρόλου.

* Η «μονομαχία» της νικήτριας του βραβείου γυναικείας ερμηνείας Σαρλότ Γκενσμπούρ με τον Γουίλεμ Νταφόε ήταν το σοκ του φεστιβάλ. Στον «Αντίχριστο» του Λαρς φον Τρίερ οι δύο ηθοποιοί υποδύονται το ζευγάρι που απομονώνεται σε μια καλύβα στην εξο χή προκειμένου να ξεπεράσει τον χαμό του παιδιού του. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα λουτρό αίματος με αποκορύφωμα τον αυτοευνουχισμό της Γκενσμπούργκ. Οσοι φαντάζονται ότι η κόρη του Σερζ Γκενσμπούργκ και της Τζέιν Μπίρκιν απλώς ακολούθησε τις οδηγίες του Φον Τρίερ κάνουν λάθος. «Η Σαρλότ ήθελε να πάει ακόμη πιο μακριά με τον ρόλο» είπε ο Δανός «χρειάστηκε να τη συγκρατήσω».

* Το «Κinatay», που «έδωσε» το βραβείο σκηνοθεσίας στον Μπριλάντε Μεντόζα, ήταν η ταινία με τις περισσότερες «διαρροές» στη δημοσιογραφική της προβολή, αφού πολύς κόσμος... απλούστατα βαρέθηκε να παρακολουθεί ένα αυτοκίνητο να διασχίζει τους δρόμους της Μανίλα με μια πόρνη αιχμάλωτη στο εσωτερικό του. Οταν, κάπου στη μέση, το αυτοκίνητο σταματά, το μαρτύριο της γυναίκας συνεχίζεται μέσα σε ένα σπίτι. Και ενώ ο 49χρονος φιλιππινέζος σκηνοθέτης παραμένει συνεπής στο ύφος της ταινίας (υπονομεύει διαρκώς το θρίλερ αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια απλή ρεαλιστική καταγραφή). το ερώτημα παραμένει: γιατί να μας αφορούν όλα αυτά που βλέπουμε; Η Υπέρ και η παρέα της είχαν προφανώς διαφορετική γνώμη, η ταινία όμως είναι καταδικασμένη να «μείνει» στις Κάννες: η διανομή της στις αίθουσες είναι απόφαση«αυτοκτονία».

• ΤΟ ΒΗΜΑ, Τρίτη 26 Μαΐου 2009