Κορίτσια, ο Πατσίνο!

Κόσμος!... Συνωστισμός!... Κι ύστερα άρχισαν να ακούγονται οι κραυγές του πλήθος που ηχούσαν σαν συνθήματα: «Viene», «Ε arrivato». Ηταν αρκετά για να γίνει κατανοητό. Είχε έρθει, είχε φτάσει. Ο Αλ Πατσίνο. Η υποδοχή ήταν κάτι μοναδικό. Αριστερά και δεξιά στο κόκκινο χαλί το πλήθος έτεινε ικετευτικά τις φωτογραφίες του προς το μέρος του και ο Αλ Πατσίνο σαν μικρό παιδί που το απολάμβανε έσπασε τα πρωτόκολλα και πέρασε ο αθεόφοβος από όλες τις σειρές των φαν για να χαιρετήσει τους τυχερούς που μπορούσαν να του σφίξουν το χέρι και να πάρουν το πολυπόθητο αυτόγραφο. Αυτή είναι η εισαγωγική σκηνή από τη χθεσινή έναρξη του Φεστιβάλ της Ρώμης. Eνός πολύ διαφορετικού φεστιβάλ από όσα έχουμε συνηθίσει.

Φέρ’ ειπείν, η χθεσινή έναρξη σηματοδοτεί τη διαφορετικότητα. Κι αυτό το διαπιστώνεις μόνο όταν βρεθείς εδώ. Το ότι το φεστιβάλ ξεκινούσε χθες με εναρκτήρια ταινία το «Un uomo che ama», με τη Μόνικα Μπελούτσι, ίσχυε απόλυτα. Με μόνη διαφορά ότι η έναρξη είχε να κάνει μόνο με γιορτές και πανηγύρια, ενώ οι προβολές ξεκινούν σήμερα με το φιλμ της Μπελούτσι.

Το φεστιβάλ περιλαμβάνει εκθέσεις, με σημαντικότερη για τους φίλους του κινηματογράφου την αφιερωμένη στον εκλιπόντα μεγάλο σκηνοθέτη της ιταλικής κωμωδίας και σάτιρας, Ντίνο Ρίζι, ενώ οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν του κόσμου τις εκπλήξεις.

Αλλωστε αυτό ισχύει και στον «καταστατικό» χάρτη του. Ολες οι εκδηλώσεις, οι προβολές, τα αφιερώματα, οι δράσεις στο κοινό απευθύνονται και στο εισιτήριό του. Ο καθένας μπορεί να έχει παντού πρόσβαση, αφού προηγουμένως έχει εξασφαλίσει το μαγικό χαρτάκι, πράγμα όχι τόσο εύκολο, καθώς τα εισιτήρια γίνονται ανάρπαστα.

Συνάντησα μια Ελληνίδα που δεν είχε καμία επαγγελματική σχέση με το σινεμά, η οποία είχε έρθει από την παραμονή, για να προλάβει και την απεργία στην Ελλάδα, με μόνο σκοπό να βρει εισιτήρια για τον Αλ Πατσίνο. Οπως επίσης έχω λάβει επιστολές αναγνωστών που με ρωτούν για διάφορες αφίξεις διασημοτήτων ή και για ταινίες, ώστε να πάρουν το αεροπλάνο και να έρθουν.

Βλέπετε, η Ρώμη είναι δίπλα μας, δεν είναι σαν το Χόλιγουντ που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου. Στη χρυσή εποχή πλήθος Ελλήνων ηθοποιών κατέφθανε, κι άλλοι πέτυχαν όπως η Ειρήνη Παπά και ο Σπύρος Φωκάς, κι άλλοι ήλθον, είδον και απήλθον.

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης στη «Συνοικία το όνειρο» έχει καταγράψει επακριβώς το σύμπτωμα. Εδώ σταματώ για να προλάβω το πάρτι στην πιάτσα Ναβόνα. Ναι, στη διάσημη πλατεία γίνεται το καλωσόρισμα, ανοιχτό προς όλους κι αφιερωμένο στη Βραζιλία, με ορχήστρες, ακροβάτες, καρναβάλια και δεν ξέρω τι άλλο. Οπότε, τις λεπτομέρειες θα τις διαβάσετε στο αυριανό φύλλο.

ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Ελεύθερος Τύπος, Πέμπτη, 23.10.08