Monday, October 27, 2008

Με πανό και… Μπάαντερ - Μάινχοφ

Τέτοιο Σαββατοκύριακο μόνο σε φεστιβάλ που γίνεται στη Ρώμη θα μπορούσες να το δεις και να τα ζήσεις όλα αυτά μαζεμένα. Διότι, όπως έλεγα και στις προηγούμενες ανταποκρίσεις μου, ένα από τα πολλά πλεονεκτήματα αυτού του τόσο πετυχημένου και τόσο συνεχώς ανερχόμενου Φεστιβάλ, είναι ότι περιλαμβάνει στις εκδηλώσεις του την ίδια την πόλη.

Κι αυτό το Σαββατοκύριακο η Ρώμη και το Φεστιβάλ της έζησαν ώρες δεκαετίας 70 όπου συνδυάστηκαν οι διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια με το γκλάμουρ του Φεστιβάλ, οι σταρ με τις καταλήψεις κι οι ταινίες που έβαζαν πολιτικά ζητήματα μαζί με εκείνες που είχαν κάποιο άλλο καλλιτεχνικό σκοπό ή μια καθαρά ψυχαγωγική διάθεση. Την ίδια ώρα που ολόκληρη η Ρώμη διαδήλωνε ταυτόχρονα γλένταγε. Διότι Παρασκευή και Σάββατο, τα βράδια της Ρώμης, σε καλούν για έξοδο ακόμα κι αν είσαι διαδηλωτής. Αλλωστε κι οι διαδηλωτές, μετά τις έντονες διαμαρτυρίες τους, στα καφέ και στα ristoranti κατέληξαν και παράλληλα ο δήμαρχος έκανε πάρτι προς τιμήν των παραγωγών και των διανομέων που τίμησαν το Φεστιβάλ με την παρουσία τους, με καλεσμένους πολλούς δημοσιογράφους και αναρίθμητους εκπροσώπους του σημερινού ιταλικού σινεμά. Με άλλα λόγια, στήθηκε στην πόλη ένα ετερόκλητο αλλά και αρμονικότατο σκηνικό, ερχόμενο κατευθείαν από την «Ντόλτσε Βίτα» του Φελίνι…

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή… Η Ρώμη ζει μέρες καταλήψεων στα πανεπιστήμια. Η υπουργός Παιδείας ακούει τα σχολιανά της από το φοιτητόκοσμο, το μαθητόκοσμο και τους γονείς. Οι περικοπές στα κονδύλια για την παιδεία έχουν προκαλέσει σεισμό. Κι από την άλλη, υπάρχει το Φεστιβάλ. Και στο Φεστιβάλ προβάλλεται από την Παρασκευή και συνέχισε τις προβολές της και το Σάββατο, η ταινία που έχει κάνει μέχρι στιγμής τη μεγαλύτερη αίσθηση.

Το γερμανικό φιλμ του Ούλι Εντελ «Το σύμπλεγμα Μπάαντερ - Μάινχοφ». Επίσημη πρόταση της Γερμανίας για τα Οσκαρ, θα προβάλλεται από την Πέμπτη και στην Αθήνα κι από την Παρασκευή στην Ιταλία, σε κανονική πλέον διανομή. Η ταινία ενθουσιάζει κριτικούς, γίνονται αφιερώματα και στην τηλεόραση, δεν θα έλεγα ότι διχάζει, μια και η αντικειμενική στάση της απέναντι στα γεγονότα δεν προϋποθέτει και ιδιαίτερη αγιοποίηση των εξτρεμιστών και της ομάδας τους, που στην Ιταλία δεν τους λένε «εξτρεμιστές» όπως στην Ελλάδα αλλά απευθείας και ξεκάθαρα «τρομοκράτες».
Και γίνεται το εξής: Επωφελούνται από τη συγκεκριμένη ταινία και σε μία από τις προβολές της εμφανίζονται φοιτητές με πανό. Πάνε να εμποδίσουν την προβολή. Γίνονται κάποια ελαφρά επεισόδια. Το σύνθημα είναι: «Αυτό το έργο είναι πολύ βίαιο». Μόνο που δεν εννοούν το «Μπάαντερ - Μάινχοφ» μα, όπως εξηγούν στο άλλο πανό, «το έργο που παίζει η υπουργός Παιδείας, δεν πρέπει να γίνει».
  • Την πληρώνουν οι θεατές…

Ομως, δεν βρίσκουν συμπαράσταση διότι οι καθοδηγητές τους έχουν κάνει ένα λάθος υπολογισμό: Αυτοί τους οποίους πάνε να εμποδίσουν να μπουν στην ταινία είναι θεατές, είναι κοινό, που έχουν αγοράσει εισιτήρια (διότι όπως έχουμε εξηγήσει, στο κοινό απευθύνεται το Φεστιβάλ), δεν είναι κάποιοι κοσμικοί ούτε αργόσχολοι, είναι σινεφίλ που είχαν στηθεί από μέρες στην ουρά για να πληρώσουν τα ευρουδάκια τους που τους πονάνε, κι ο κόσμος στρέφεται εναντίον τους. Τι δουλειά έχει το σινεμά στην υπόθεσή σας; Αυτή είναι η διαμαρτυρία των θεατών. Διαμαρτύρονται και παράγοντες της κινηματογραφίας, όπως ο βετεράνος σκηνοθέτης Κάρλο Λιτζάνι. Ο εκπρόσωπος τους απαντά: Δίνουν εκατομμύρια για το Φεστιβάλ και κάνουν περικοπές στην παιδεία. Η εξήγηση δεν βρίσκει ανταπόκριση, η προβολή πραγματοποιείται, οι διαδηλωτές φεύγουν.

Αποτέλεσμα: Το γεγονός καταγράφηκε ως ασήμαντο. Δεν είχε κάλυψη από τα ΜΜΕ, ούτε από τα κανάλια του ομίλου Μπερλουσκόνι ούτε κι από τα κρατικά της RAI, αντίθετα με τις άλλες διαδηλώσεις που καλύφθηκαν πλατιά και τις είχε διοργανώσει η αντιπολίτευση, ο ίδιος ο Βάλτερ Βελτρόνι με το σύνθημα «Salva l’ Italia» -σώστε την Ιταλία- με διαμαρτυρίες εφ’ όλης της ύλης: από τα πανεπιστήμια και την παιδεία ως το ευρώ και την οικονομική κρίση κι από το θέμα με τους μετανάστες ως την πολιτική για το περιβάλλον.

  • Οι ταινίες

Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ξετυλίχτηκε το πλουσιότατο πρόγραμμα του Φεστιβάλ, όπου αποθεώθηκε ο Βίγκο Μόρτενσεν -που τον λατρεύουν οι Ιταλοί- με τον ίδιο και τον Εντ Χάρις στην «Απαλούζα», το κοινό συνέρρευσε στην ταινία της Κίρα Νάιτλι «Η δούκισσα», οι Ιταλοί συγκινήθηκαν με την τρίτη γενιά Ντε Σίκα στο «Parlami di me» του Μπράντον Ντε Σίκα, εγγονού του μεγάλου Βιτόριο και γιου του κωμικού Κριστιάν Ντε Σίκα, όπου ο εγγονός σκηνοθετούσε τον μπαμπά στη μνήμη του παππού, και τα υπόλοιπα καθώς και τα νεότερα… την Τετάρτη!

ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Ελεύθερος Τύπος, Δευτέρα, 27.10.08

No comments: