Οι κινηματογράφοι της πόλης βάζουν λουκέτο ο ένας μετά τον άλλο. Το «Αστρον» στους Αμπελόκηπους, το «Οντεόν Μαρούσι Σινεφίλ», η «Ζίνα» στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, το «Πλάζα 1,2» στην Κηφισίας και το «Αλφαβίλ» στη Μαυρομιχάλη είναι κάποιες ακόμη αίθουσες που έσβησαν. Μια λίστα που ξεκίνησε να συμπληρώνεται εδώ και τουλάχιστον μία τριετία. «Ράδιο Σίτι», «Αττικα 1,2», «Στούντιο» (και όχι μόνο) πλήρωσαν τότε την επέλαση των πολυσινεμά.
«Οι ίδιοι που πενθούμε για το κλείσιμο των ιστορικών και άλλων αιθουσών της πόλης είμαστε αυτοί που ευθύνονται για την παρούσα κατάσταση και εμείς που μπορούμε να την αναστρέψουμε» σημειώνει ο Δημήτρης Γάκας, πρόεδρος της Ενωσης Αιθουσαρχών. «Ξεκόλλα από το κουτί της ΤV και του υπολογιστή. Ο κινηματογράφος είναι κάτι παραπάνω από χώρο θέασης ταινιών. Είναι χώρος συνάθροισης και κοινωνικής επαφής».
Ωστόσο, πολλοί είναι οι Αθηναίοι που δηλώνουν πως το σινεμά είναι πλέον πολυτέλεια: «Σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις υπάρχουν διαφόρων ειδών διευκολύνσεις. Οπως, για παράδειγμα, η ετήσια κάρτα, με την οποία μόνο με 18 ευρώ το μήνα βλέπεις όσες ταινίες θέλεις. Εδώ ούτε φοιτητικό εισιτήριο δεν έχουν όλα τα σινεμά» σχολιάζει ο Παναγιώτης, 28 ετών.
O Αγγελος Κάππας, 58 ετών, σημειώνει από τη μεριά του: «Προτιμώ πλέον τα πολυσινεμά γιατί όλα εκεί είναι πιο εύκολα. Θα κλείσω εισιτήριο από το σπίτι, φτάνοντας εκεί θα έχω πού να αφήσω το αυτοκίνητό μου και φεύγοντας θα έχω πολλές επιλογές για να τσιμπήσω κάτι ή να πιω ένα ποτό». Η Κατερίνα, 24 ετών, εκφράζει τους περισσότερους νέους της πόλης: «Με οχτώ και εννιά ευρώ εισιτήριο είναι αδύνατο να πηγαίνεις συνέχεια. Θα πας μία φορά μόνο και σε ταινία που είναι δύσκολο να βρεις στο Ιντερνετ, ή σε καμιά επανέκδοση» λέει.
Ο κ. Γάκας πάντως δεν συμφωνεί: «Οι τιμές των κινηματογραφικών εισιτηρίων είναι από τις λίγες που δεν έχουν αυξηθεί. Αν το 2002 ήταν 6,60 ευρώ και σήμερα είναι γύρω στα 8, τότε καταλαβαίνουμε ότι το σινεμά συνεχίζει να είναι μια φθηνή διασκέδαση».
«Υπερπροσφορά»
Το κυρίαρχο πρόβλημα που ταλανίζει τους κινηματογράφους της πόλης είναι η απότομη «υπερπροσφορά» αιθουσών, όπως συμφωνούν πολλοί αιθουσάρχες. «Στο κέντρο δεν χρειάζονταν άλλα σινεμά. Υπήρχαν ανέκαθεν, αλλά κάποια στιγμή ήρθαν και φύτρωσαν δίπλα τους πολυσινεμά και αυτά άρχισαν να κλείνουν» λένε οι ίδιοι. «Εκεί που υπήρχε ανάγκη για αίθουσες ήταν εκτός πόλης, στα Μεσόγεια για παράδειγμα».
Οπως εξηγεί ο Ηλίας Ιγγλέσης, πρώην ιδιοκτήτης του «Πλάζα 1,2», «χάσαμε το νεαρόκοσμο και απομείναμε με τους μεγαλύτερους, που ζήτημα είναι αν θα πάνε μία φορά την εβδομάδα σινεμά».
Το ακίνητο θα χρησιμοποιηθεί πιο προσοδοφόρα (θα γίνει σούπερ μάρκετ), αλλά η πόλη θα χάσει ένα ακόμα ιστορικό σινεμά και θα κάνει ένα ακόμα βήμα προς την αχρωμία και τη μαζοποίηση. «Θα επικρατήσει η νοοτροπία του fast food. Fast cinema προς κατανάλωση από μια νέα γενιά θεατών» σχολιάζει ο κ. Ιγγλέσης και μας μεταφέρει: «Με πλησίασε λίγο πριν κλείσει το Πλάζα ένας 18άρης και με ρώτησε τι ακριβώς είναι αυτό το κτίριο και του απάντησα: “Σινεμά”. Απορημένος μού είπε: “Δεν ήξερα ότι υπάρχουν και τέτοια σινεμά, μόνα τους!”».
No comments:
Post a Comment