ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
Ο κόσμος μας ύστερα από έναν παράξενο ιό που τυφλώνει τους ανθρώπους στην εφιαλτική περιπέτεια «Περί τυφλότητος» του Φερνάντο Μεϊρέγιες, η ωρίμανση αλλά και η σεξουαλική μύηση στην κωμωδία «Το χυμαδιό» του Τζόναθαν Λεβίν, το θέμα της τρομοκρατίας στην ταινία «Παιχνίδι θανάτου» του Τζέφρι Ναχμάνοφ και το τουρκικό δικτατορικό καθεστώς της δεκαετίας του '80, αντιμέτωπο με μια ευρηματική ορχήστρα στην ταινία «Η Διεθνής» των Μουχαρέμ Γκιουλμέζ και Σιρί Σουρεγιά Οντέρ, είναι τα πιο ενδιαφέροντα θέματα των τεσσάρων από τις εφτά συνολικά ταινίες που προβάλλονται αυτή τη βδομάδα.
Στο υπόλοιπο πρόγραμμα και οι ταινίες: «Το κορίτσι του καλύτερού μου φίλου» του Χάουορντ Ντόιτς, «Max Payne» του Τζον Μουρ και «Scar» του Τζεντ Γουάιντροπ. Στο πρόγραμμα, κι ένα αφιέρωμα στον σύγχρονο κορεατικό κινηματογράφο με 24 συνολικά ταινίες, από τις οποίες 8 σε πρώτη προβολή.
Περί τυφλότητος
Η Τζούλιαν Μουρ και ο Μαρκ Ράφαλο στο «Περί τυφλότητας» του Φερνάντο Μεϊρέγιες |
Blindness. Καναδάς/Βραζιλία/ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Φερνάντο Μεϊρέγιες. Σενάριο: Ντον ΜακΚέλαρ. Ηθοποιοί: Τζουλιάν Μουρ, Μαρκ Ράφαλο, Γκάελ Γκαρσία Μπερνάλ, Αλις Μπράγκα. 118'
****
Συγκλονιστική, αποκαλυπτική αλληγορία, γύρω από μια κοινωνία όπου μια επιδημία μετατρέπει τους ανθρώπους σε τυφλούς, με την Τζούλιαν Μουρ, στον ρόλο του μοναδικού ανθρώπου που δεν έχει χάσει την όρασή του, να προσπαθεί να βοηθήσει τους άλλους.
Η ταινία «Περί τυφλότητος» του Φερνάντο Μεϊρέγιες, βασισμένη σε μυθιστόρημα του νομπελίστα συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάνγκου, γραμμένο το 1995, παρουσιάζει ένα ζοφερό μέλλον μέσα από την ιστορία μιας πολύ κοντινής μας κοινωνίας, όπου οι άνθρωποι εξαιτίας μιας παράξενης επιδημίας αρχίζουν ξαφνικά να χάνουν το φως τους. Αυτή την «εύθραυστη κατάσταση του πολιτισμού μας, το πώς από τη μια στιγμή στην άλλη όλα μπορούν να καταρρεύσουν», όπως ανέφερε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, κι όπου τη διοίκηση έχει αναλάβει μια κυβέρνηση που θυμίζει εκείνη στο «1984» του Οργουελ, παρουσιάζει η συγκλονιστική αυτή ταινία.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια ακαθόριστη μεγαλούπολη, όπου όλοι οι άνθρωποι, που ξαφνικά χάνουν το φως τους, απομονώνονται, φυλακίζονται και ουσιαστικά εγκαταλείπονται σε ένα φρουρούμενο κτίριο. Σ' αυτή την «κοινωνία των τυφλών» μεταφέρονται ένας τυφλός γιατρός (Μαρκ Ράφαλο) και η γυναίκα του (μια πολύ καλή Τζούλιαν Μουρ), η μόνη που εξακολουθεί να βλέπει αλλά υποκρίνεται την τυφλή για να μπορέσει να τον ακολουθήσει. Η τύφλωση αυτή οδηγεί τους ανθρώπους στην προσπάθεια δημιουργίας μιας άλλης, διαφορετικής κοινωνίας, όπου αρχικά κυριαρχεί η επιθυμία τους για συνεργασία και αλληλεγγύη, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν η διαφθορά, ο αγώνας για εξουσία και εκμετάλλευση, με επικεφαλής έναν ασθενή (Γκάελ Γκαρσία Μπερνάλ) στη διπλανή αίθουσα που σταδιακά αποκτά απολυταρχικές εξουσίες, οδηγώντας σε εξευτελισμούς, βιασμούς, χάος και αιματηρές συγκρούσεις - κάτι αντίστοιχο που παρουσιάζει ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ στο βιβλίο του (και στις δύο ταινίες που εμπνεύστηκαν απ' αυτό) «Ο άρχοντας των μυγών».
Με βάση ένα καλογραμμένο σενάριο του Ντον ΜακΚέλαρ και με στόχο τον αγώνα του ανθρώπου για αξιοπρέπεια ακριβώς όταν όλα γύρω του καταρρέουν, ο Φερνάντο Μεϊρέγιες («Η πόλη των ανθρώπων», «Ο επίμονος κηπουρός») έφτιαξε μια ενδιαφέρουσα, αποκαλυπτική, ταυτόχρονα προκλητική αλληγορία, υιοθετώντας έναν αρκετά καλό ρυθμό και μια σκηνοθεσία χαμηλών βασικά τόνων, χωρίς πολλές εξάρσεις ή σκηνές βίας, αφήνοντας τον τρόμο ενός ακαθόριστου μέλλοντος να φανεί μέσα από τη συμπεριφορά των ανθρώπων και ζοφερές σκηνές αποκαλυπτικής καταστροφής και εγκατάλειψης, φέρνοντας στον νου ταινίες όπως «Τα παιδιά των ανθρώπων» και «24 μέρες αργότερα». Πολύ καλοί σε δεύτερους ρόλους οι Αλις Μπράγκα και Ντάνι Γκλόβερ.
Το χυμαδιό
«Το χυμαδιό» του Τζόναθαν Λεβίν |
The wackness. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Τζόναθαν Λεβίν. Ηθοποιοί: Μπεν Κίνγκσλεϊ, Τζος Πεκ, Φάμκε Γιάνσεν, Ολίβια Θέρλμπι. 99'
***½
***½
Η σεξουαλική μύηση και το θέμα της ενηλικίωσης, με φόντο τη δεκαετία του '90, σε μια κωμωδία που συνδυάζει τα ναρκωτικά με διάφορα κλισέ και αρκετό χιούμορ. Εξαιρετικές οι ερμηνείες των Τζος Πεκ και Μπεν Κίνγκσλεϊ.
Πώς είναι να μεγαλώνεις στη Νέα Υόρκη το 1994; Οταν μόλις έχεις αποφοιτήσει από το λύκειο κι ετοιμάζεσαι για το κολέγιο, είσαι Εβραίος και παίρνεις όσα ναρκωτικά και ο ψυχίατρός σου; Ο Λουκ Σαπίρο (Τζος Πεκ) είναι ο απόφοιτος που πουλάει μαριχουάνα μέσα από το παγωτατζίδικο καρότσι του κι ο δρ Σκουάιρς (Μπεν Κίνγκσλεϊ) είναι ο ψυχίατρος που δέχεται πληρωμή με γραμμάρια «χόρτου» στην τρελή αυτή κωμωδία που κέρδισε το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ του Σάντανς.
Ο Λουκ είναι ένα μπερδεμένο, κακόμοιρο στο βάθος, παιδί -με οικογενειακά προβλήματα-, ταυτόχρονα φιλόδοξο, που προσπαθεί πουλώντας μαριχουάνα να πετύχει κάτι που με τον τρόπο αυτό είναι στην πραγματικότητα απραγματοποίητο κι είναι μόνο ο κατοπινός έρωτάς του για την εγγονή του ψυχίατρου που θα δώσει κάποιον αληθινό στόχο στη ζωή του. Σε χειρότερη όμως κατάσταση είναι ο δρ Σκουάιρς, απογοητευμένος από τη ζωή του, με δικά του, χειρότερα, οικογενειακά προβλήματα και με βλέψεις για ερωτικές σχέσεις με νεαρές χίπισσες. Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Τζόναθαν Λεβίν καταγράφει με χιούμορ αν και, συχνά με αρκετές κοινοτοπίες, το πέρασμα του Λουκ στη σεξουαλική μύηση και την ωρίμανση, μαζί και τις απογοητεύσεις της ώριμης ηλικίας, πετυχαίνοντας να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή χάρη στην καταγραφή των σχέσεων ανάμεσα στον Λουκ και τον ψυχίατρό του. Καταγραφή που κερδίζει με τις πράγματι εξαιρετικές ερμηνείες και των δύο πρωταγωνιστών.
Παιχνίδι θανάτου
Ο Ντον Τσιντλ και η Αρτσι Παντζάπι στο «Παιχνίδι θανάτου» του Τζέφρι Ναχμάνοφ |
Traitor. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Τζέφρι Ναχμάνοφ. Σενάριο: Τζέφρι Ναχμάνοφ, Στιβ Μάρτιν. Ηθοποιοί: Ντον Τσιντλ, Γκάι Πίαρς, Σάιντ Ταγκμάουνι. 114'
***½
***½
Εξαιρετικά ενδιαφέρον πολιτικό θρίλερ - μια διαφορετική ματιά στο θέμα της τρομοκρατίας, με τον Ντον Τσιντλ στον ρόλο ενός αμφιλεγόμενου μυστικού πράκτορα.
Στο Σουδάν στη δεκαετία του '70 αρχίζει το πολιτικό αυτό θρίλερ του Τζέφρι Ναχμάνοφ, με τον μικρό μουσουλμάνο Σαμίρ να είναι μάρτυρας στη δολοφονία του πατέρα του από βομβιστική επίθεση. Αμέσως μετά μεταφερόμαστε στη σημερινή Υεμένη, με έναν ώριμο Σαμίρ (Ντον Τσιντλ) να συλλαμβάνεται από πράκτορες του Εφ-Μπι-Αϊ ενώ συνδιαλέγεται με μουσουλμάνους τρομοκράτες. Στη συνέχεια, η ταινία μάς μεταφέρει σε διάφορα μέρη, από τη Μέση Ανατολή ώς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ο θρήσκος, όπως ανακαλύπτουμε, Σαμίρ συνδιαλέγεται άλλοτε με τους Αμερικανούς και άλλοτε με τους τρομοκράτες, ενώ αθώοι πολίτες σκοτώνονται -οι «παράπλευρες απώλειες»- στις διάφορες βομβιστικές επιθέσεις και από τις δύο πλευρές.
Στο πολιτικό αυτό θρίλερ ο σκηνοθέτης Ναχμάνοφ και ο συν-σεναριογράφος του Στιβ Μάρτιν (πρόκειται, πράγματι, για τον ηθοποιό Στιβ Μάρτιν) βάζουν ένα πολύ καυτό και πολύπλοκο θέμα: αν, δηλαδή, αξίζει να σκοτώνεις αθώους -και πόσους- για να φτάσεις σε κάποιο καλό σκοπό. Η ταινία δεν δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις, παρουσιάζει όμως αρκετά αντικειμενικά το πρόβλημα κι ακριβώς γι' αυτό και μόνο αξίζει να τη δει κανείς. Ο Ναχμάνοφ καταγράφει με ηρεμία και αυθεντικότητα τα γεγονότα, χρησιμοποιώντας έναν αρκετά γρήγορο ρυθμό και αναπτύσσοντας σε βάθος τον χαρακτήρα του Σαμίρ - χαρακτήρα που ο Τσιντλ ερμηνεύει με τρόπο εξαιρετικό.
Η Διεθνής
«Η Διεθνής» των Μουχαρέμ Γκιουλμέζ, Σιρί Σουρεγιά Οντέρ μάς μεταφέρει στην Ανατολία, στα χρόνια της χούντας του '80 |
***½
Δραματική, σατιρική κωμωδία γύρω από την αντίδραση μιας ομάδας μουσικών σε μικρή πόλη της Ανατολίας, στο δικτατορικό καθεστώς της δεκαετίας του '80.
Από το Βαλκανικό Πανόραμα του περσινού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έρχεται αυτή η τουρκική δραματική κωμωδία που εκτυλίσσεται το 1982 στη Νοτιοανατολική Ανατολία. Εποχή του δικτατορικού καθεστώτος, όταν σε μια κωμόπολη μια ομάδα πλανόδιων μουσικών, που χάνουν τη δουλειά τους εξαιτίας της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, καταλήγουν στη φυλακή, για να αφεθούν αργότερα ελεύθεροι, όταν ο Τούρκος διοικητής της περιοχής τούς αναθέτει να φτιάξουν μια ορχήστρα σύγχρονης μουσικής. Αποτέλεσμα, να γίνουν σταδιακά μέλη της στρατιωτικής μπάντας και να παίζουν εμβατήρια σε δικτατορικές επετείους. Ωσπου ένας μουσικός, επαναστάτης κομμουνιστής, καταφέρνει, με τη βοήθεια της κόρης του μαέστρου της ορχήστρας, να τους γνωρίσει την άγνωστη σ' αυτούς «Διεθνή» που, εν αγνοία του διοικητή, μετατρέπουν στο επίσημο εμβατήριο της μπάντας, κομμάτι που παίζουν την ημέρα της επετείου της επιβολής της δικτατορίας, γελοιοποιώντας τη χούντα, οδηγώντας όμως σε τραγικά αποτελέσματα. Με βάση ένα έξυπνο σενάριο, οι δύο νέοι σκηνοθέτες της ταινίας έφτιαξαν μια απολαυστική, σατιρική κωμωδία, από την οποία όμως δεν λείπει και το τραγικό στοιχείο.
Οι άλλες ταινίες
Το κορίτσι του καλύτερού μου φίλου
(My Best Friend's Girl). ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Χάουορντ Ντόιτς. Σενάριο: Τζόρνταν Κάαν. Ηθοποιοί: Ντέιν Κουκ, Κέιτ Χάντσον, Τζέισον Μπιγκς, Λίζι Κάπλαν, Αλεκ Μπόλντουιν. 103'
**Μέτρια, ρομαντική (ή αντι-ρομαντική;) κωμωδία, με τον Ντέιν Κουκ στον ρόλο ενός απαίσιου τύπου που αναλαμβάνει να βγαίνει σε ραντεβού με τις γυναίκες που έχουν εγκαταλείψει φίλο/σύζυγο, με στόχο να τρομοκρατήσει τόσο τις γυναίκες ώστε να επιστρέψουν με ανοιχτές αγκάλες στον πρώην φίλο... Κάποια στιγμή τού αναθέτει ο κολλητός του να βγει ραντεβού και με τη φιλενάδα του, Αλέξις (Κέιτ Χάντσον), που τον έχει εγκαταλείψει για να την αναγκάσει να καταλάβει πόσο ρομαντικός είναι. Το με ποιον τελικά θα καταλήξει η ωραία Αλέξις/Χάντσον αφήνω σε σας να το μαντέψετε. Μόνο που η σκηνοθεσία είναι τόσο μέτρια και το παίξιμο της Κέιτ τόσο προβλέψιμο που για να φτάσετε ώς το αίσιο φινάλε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια...
Max Payne
ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Τζον Μουρ. Σενάριο: Μπο Θορν, από το βίντεο-γκέιμ του Σαμ Λέικ. Ηθοποιοί: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Μπο Μπρίτζες, Μίλα Κούνις, Κρις Ο' Ντόνελ.
ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Τζον Μουρ. Σενάριο: Μπο Θορν, από το βίντεο-γκέιμ του Σαμ Λέικ. Ηθοποιοί: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Μπο Μπρίτζες, Μίλα Κούνις, Κρις Ο' Ντόνελ.
Θρίλερ δράσης, βασισμένο σ' ένα βίντεο-γκέιμ, γύρω από δύο πρόσωπα που αναλαμβάνουν να ανακαλύψουν τον δράστη μιας σειράς φόνων στη Νέα Υόρκη: έναν πράκτορα του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών (Μαρκ Γουόλμπεργκ) που η οικογένειά του είχε δολοφονηθεί και μια εκτελεστή δολοφόνο (Μίλα Κούνις) που θέλει να εκδικηθεί τη δολοφονία της αδελφής της. Αποτέλεσμα: να γίνουν στόχος της αστυνομίας, της μαφίας και άλλων οργανώσεων...
Scar
ΗΠΑ, 2007. Σκηνοθεσία: Τζεντ Γουάιντροπ. Σενάριο: Ζακ Φορντ. Ηθοποιοί: Αντζελα Μπέτις, Κέρτις Μπλις Μπλάντον, Ντέβον Γκρέι. 90'
ΗΠΑ, 2007. Σκηνοθεσία: Τζεντ Γουάιντροπ. Σενάριο: Ζακ Φορντ. Ηθοποιοί: Αντζελα Μπέτις, Κέρτις Μπλις Μπλάντον, Ντέβον Γκρέι. 90'
Ταινία τρόμου, με αρκετές σαδιστικές/πορνογραφικές σκηνές, η οποία, σε ορισμένες αίθουσες, προβάλλεται με το σύστημα 3-D. Μια γυναίκα επιστρέφει στη γενέτειρά της ύστερα από 16 χρόνια για να παραστεί στην αποφοίτηση της ανιψιάς της και ανακαλύπτει πως ο σίριαλ κίλερ που νόμιζε πως είχε ξεφορτωθεί πριν από χρόνια αρχίζει ξανά τη δράση του βασανίζοντας και σκοτώνοντας νεαρά κορίτσια...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/10/2008
No comments:
Post a Comment