Ο ήρωας του «Εκεί πέρα», της ταινίας που πήρε Χρυσό Αλέξανδρο στη Θεσσαλονίκη, έχει σχέση με τις ΗΠΑ και είναι καλός άνθρωπος. «Ισως γι' αυτό να ενόχλησε», λέει ο σκηνοθέτης Αμπντολρεζά Καχανί (αριστερά) |
Είχε πολλούς λόγους να είναι χαρούμενος την Κυριακή το βράδυ στο «Ολύμπιον» ο Ιρανός σκηνοθέτης Αμπντολρεζά Καχανί. Ηταν ο μεγάλος νικητής της βραδιάς. Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του «Εκεί πέρα» βραβεύτηκε με τον Χρυσό Αλέξανδρο (37.000 ευρώ) στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πήρε το βραβείο από τα χέρια του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Ηταν και η γυναίκα του στη Θεσσαλονίκη για να μοιραστεί μαζί της τη χαρά του.
Λίγα λεπτά αργότερα μας αποκάλυψε κι έναν επιπλέον λόγο που τον έκανε να υψώσει με ικανοποίηση τον Χρυσό Αλέξανδρο. Η ταινία που βραβεύτηκε στη Θεσσαλονίκη είναι απαγορευμένη στο Ιράν. Οι Αρχές δεν επέτρεψαν στον 35χρονο δημιουργό να την προβάλει στη χώρα του. Ανακαλώ την ταινία και προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να ενόχλησε τους λογοκριτές. Δεν πρόκειται για πολιτική ή τουλάχιστον άμεσα αιχμηρή ταινία. Αλλά για ένα ασπρόμαυρο καλοσκηνοθετημένο φιλμ, επικεντρωμένο στη δύσκολη σχέση ενός ζευγαριού. Ο βασικός ήρωας, βέβαια, έχει μόλις δέκα μέρες καιρό για να επιστρέψει στην Αμερική και να ανανεώσει την πράσινη κάρτα του, αλλά δεν μπορεί να βγει από τη χώρα επειδή έχει προβλήματα με τη γυναίκα του.
Λίγα λεπτά αργότερα μας αποκάλυψε κι έναν επιπλέον λόγο που τον έκανε να υψώσει με ικανοποίηση τον Χρυσό Αλέξανδρο. Η ταινία που βραβεύτηκε στη Θεσσαλονίκη είναι απαγορευμένη στο Ιράν. Οι Αρχές δεν επέτρεψαν στον 35χρονο δημιουργό να την προβάλει στη χώρα του. Ανακαλώ την ταινία και προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να ενόχλησε τους λογοκριτές. Δεν πρόκειται για πολιτική ή τουλάχιστον άμεσα αιχμηρή ταινία. Αλλά για ένα ασπρόμαυρο καλοσκηνοθετημένο φιλμ, επικεντρωμένο στη δύσκολη σχέση ενός ζευγαριού. Ο βασικός ήρωας, βέβαια, έχει μόλις δέκα μέρες καιρό για να επιστρέψει στην Αμερική και να ανανεώσει την πράσινη κάρτα του, αλλά δεν μπορεί να βγει από τη χώρα επειδή έχει προβλήματα με τη γυναίκα του.
Ο Καχανί με βοηθάει να μπω στο μυαλό των λογοκριτών. Εκείνος αρνείται, πάντως, να σχολιάσει ή να χρωματίσει την απόφασή τους, την οποία, όπως επαναλαμβάνει, σέβεται. «Το γεγονός ότι ο ήρωάς μου έχει σχέση με την Αμερική μπορεί να φόβισε κάποιους. Σκέφτηκαν ότι θέλησα να υπονοήσω κάτι για τις σχέσεις Ιράν και Αμερικής. Ισως να ενοχλήθηκαν επειδή ο βασικός ήρωας μοιάζει καλός και οι υπόλοιποι χαρακτήρες προβληματικοί», λέει. Και εξηγεί: «Θέλησα να προσεγγίσω τις ανθρώπινες σχέσεις, τη δύσκολη καθημερινότητα ενός ζευγαριού και όχι να μιλήσω για την πολιτική. Σιχαίνομαι την πολιτική. Δεν θέλω να κερδίζω το ψωμί μου από αυτόν τον δρόμο αλλά μόνο από τον δρόμο του σινεμά. Εκανα αυτή την ταινία για τους συμπατριώτες μου αλλά δυστυχώς δεν θα τη δουν».
Βαθύτερη ανάγκη του ήταν να μιλήσει για την καθημερινότητα, για την αδυναμία των ανθρώπων να εκτιμήσουν τις στιγμές που ζουν και να αντιληφθούν «ότι η ιδανική, η μεγάλη μέρα που περιμένουν μπορεί να είναι η σημερινή».
Ο Αμπντολρεζά Καχανί γεννήθηκε το 1973 στο Νεϊσαμπούρ. Ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία να δουλεύει στο θέατρο ως ηθοποιός, να γράφει και να σκηνοθετεί. Σπούδασε υποκριτική και σκηνοθεσία. Εχει ήδη έτοιμη την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, επικεντρωμένη στη ζωή ενός εστιάτορα στο Ιράν. Αγαπά τους συμπατριώτες του σκηνοθέτες Αμπάς Κιαροστάμι και Τζαφάρ Παναχί και από τον υπόλοιπο κόσμο τους Αλεχάντρο Γκονσάλες Ινιάριτου και Λαρς Φον Τρίερ.
Βαθύτερη ανάγκη του ήταν να μιλήσει για την καθημερινότητα, για την αδυναμία των ανθρώπων να εκτιμήσουν τις στιγμές που ζουν και να αντιληφθούν «ότι η ιδανική, η μεγάλη μέρα που περιμένουν μπορεί να είναι η σημερινή».
Ο Αμπντολρεζά Καχανί γεννήθηκε το 1973 στο Νεϊσαμπούρ. Ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία να δουλεύει στο θέατρο ως ηθοποιός, να γράφει και να σκηνοθετεί. Σπούδασε υποκριτική και σκηνοθεσία. Εχει ήδη έτοιμη την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, επικεντρωμένη στη ζωή ενός εστιάτορα στο Ιράν. Αγαπά τους συμπατριώτες του σκηνοθέτες Αμπάς Κιαροστάμι και Τζαφάρ Παναχί και από τον υπόλοιπο κόσμο τους Αλεχάντρο Γκονσάλες Ινιάριτου και Λαρς Φον Τρίερ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/11/2008
No comments:
Post a Comment