«Ναι! Ψήφισα Μπαράκ Ομπάμα και είμαι αισιόδοξος ότι η πολιτική κατάσταση στην Αμερική πάει προς το καλύτερο. Τίποτε, άλλωστε, δεν μπορεί να γίνει χειρότερο απ' όσο ήταν». Ο Ολιβερ Στόουν στη Θεσσαλονίκη δεν αποκάλυψε μόνο την... προβλέψιμη ψήφο του στις αμερικανικές εκλογές. Εμαθε ακόμα από έγκυρη πηγή ότι ο Τζορτζ Μπους είδε την ταινία «W» και δήλωσε ικανοποιημένος! Μην ξαφνιάζεστε. Τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες ταινίες του Ολιβερ Στόουν προκαλούν αντιφατικές και απρόβλεπτες αντιδράσεις.
Τι οδήγησε όμως τον σκηνοθέτη τού «Πλατούν» και του «Γεννημένος την 4η Ιουλίου» (δύο από τα τρία Οσκαρ του, το άλλο ήταν για το σενάριο στο «Εξπρές του Μεσονυχτίου») να κάνει μια ταινία για τη διακυβέρνηση Μπους;
«Είναι μια μεγάλη ιστορία, που δεν ξεκίνησε πρόσφατα» απάντησε. «Είναι φανερό ότι ο Μπους ήθελε να αφήσει ένα ισχυρό στίγμα στην αμερικανική ιστορία. Δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο πρόεδρο. Στην ουσία ήταν ένας άνθρωπος εντελώς αποτυχημένος μέχρι τα σαράντα του, σχεδόν για κλάματα. Δεν στέριωνε σε δουλειά, είχε προβλήματα με το ποτό και αναπάντεχα στη θέση του προέδρου βρήκε ένα επάγγελμα».
«Είναι μια μεγάλη ιστορία, που δεν ξεκίνησε πρόσφατα» απάντησε. «Είναι φανερό ότι ο Μπους ήθελε να αφήσει ένα ισχυρό στίγμα στην αμερικανική ιστορία. Δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο πρόεδρο. Στην ουσία ήταν ένας άνθρωπος εντελώς αποτυχημένος μέχρι τα σαράντα του, σχεδόν για κλάματα. Δεν στέριωνε σε δουλειά, είχε προβλήματα με το ποτό και αναπάντεχα στη θέση του προέδρου βρήκε ένα επάγγελμα».
Ο Ολιβερ Στόουν θεωρεί ότι δεν αρκεί να τον υποτιμούμε και να τον κοροϊδεύουμε. «Είναι πολύ εύκολο να τον ειρωνευτείς, μιλάει σαν ηλίθιος, είναι ένας παλιάτσος. Την ίδια στιγμή παραμένει επικίνδυνος άνθρωπος. Διέπραξε μια μεγάλη ύβρη. Μισεί τη δημοκρατία, στηρίζει την πλουτοκρατία, πιστεύει στον πόλεμο. Απορώ πώς τέτοια ρεμάλια, τέτοιοι λύκοι ντύνονται με προβιές προβάτων... »
Παρά τη σκληρή προσωπική άποψη του Στόουν για τον Μπους η ταινία «W» (βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 27/11) δεν είναι το ίδιο επιθετική προς τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο. Κάποιες στιγμές, τουλάχιστον σε μας, ο Μπους μοιάζει μέχρι και συμπαθής αντι-ήρωας. Ιδίως στα χρόνια που σέρνεται στα μπαρ, χαμένος και ανίκανος να αντιμετωπίσει τη δεσποτική πατρική επιρροή.
«Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για να τον βρίσω» απάντησε σε σχετικό ερώτημα ο Στόουν. «Αλλά να δείξω, όσο είναι δυνατόν, ποιος ήταν πραγματικά αυτός ο επικίνδυνος άνθρωπος που κυβέρνησε την Αμερική. Ενας που ξυπνάει το πρωί, κοιτάζεται στον καθρέφτη και ο εαυτός του του αρέσει. Γιατί δεν ήμουνα πιο σκληρός μαζί του; Μακροπρόθεσμα η προσέγγισή μου στο φαινόμενο Μπους θα αποδειχτεί σωστή. Προς το παρόν καταλαβαίνω ότι μπορεί να παρεξηγηθεί. Το ίδιο συμβαίνει με τις περισσότερες ταινίες μου. Χρειάζεται να παλιώσουν για να εκτιμηθούν, σαν το κρασί...»
Γρήγορα η κουβέντα έφτασε και στον «Μέγα Αλέξανδρο». Ως γνωστόν μεγάλο μέρος του αμερικανικού κοινού γύρισε την πλάτη στην ταινία και τη χλεύασε. Ο Ολιβερ Στόουν παραμένει θυμωμένος: «Τους ενόχλησε η ομοφυλοφιλία του Μ. Αλεξάνδρου. Θυμάμαι ακόμα πρωτοσέλιδα εφημερίδων, όπως το "Alexander the Gay", όλες αυτές τις στενόμυαλες, μικροαστικές αντιδράσεις των γραφειοκρατών. Η προσωπικότητα του Μ. Αλέξανδρου δεν χωράει στη σημερινή εποχή. Ηταν ένας πολύ σπουδαίος, ισχυρός άντρας, μια μεγαλοφυΐα που δεν χωρούσε επίσης σ' ένα φύλο, είχε ταυτόχρονα και μια θηλυκή πλευρά. Τι να κάνουμε...»
Η πολύχρονη ενασχόληση του Στόουν με ιστορικές ή πολιτικές προσωπικότητες δεν κρύβει κάποιο απωθημένο ιστοριογράφου. «Οποιος θεωρεί ότι θέλω να κάνω τον ιστορικό, να πάει στον ψυχίατρο» είπε και μας υπενθύμισε ότι ανάλογο ενδιαφέρον να αφηγηθούν ιστορίες είχαν ο Ομηρος και αρκετοί ακόμα αρχαίοι Ελληνες. Με την ευκαιρία ξεκαθάρισε ότι με το «JFK» θέλησε να κάνει έναν αντί-μύθο στην τρέχουσα μυθολογία και τα φριχτά ψέματα της υπόθεσης. Οσο για την περίπτωση Μπους επανέλαβε αρκετές φορές ότι πρόκειται για μια ταινία μυθοπλασίας βασισμένη σε αρκετά βιβλία, πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.
Η πιο «αμερικανική», λίγο υπερφίαλη, αντίδραση του Στόουν ήταν σε ερώτημα για το ευρωπαϊκό σινεμά. Ανοιξε διάπλατα το στόμα για να πει: "Τι είναι αυτό;" Ευτυχώς η Δέσποινα Μουζάκη τού υπενθύμισε, χαμηλόφωνα, ότι αγαπά τον Γαβρά. «Ναι» συμπλήρωσε εκείνος. «Το "Ζ" και ο Κώστας Γαβράς είχαν μεγάλη επιρροή στη ζωή μου. Η "Αμελί" επίσης ήταν μια ταινία που με εντυπωσίασε πολύ. Δυστυχώς στην Αμερική δεν βλέπουμε ευρωπαϊκό σινεμά. Είμαστε αποκομμένοι». *
Παρά τη σκληρή προσωπική άποψη του Στόουν για τον Μπους η ταινία «W» (βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 27/11) δεν είναι το ίδιο επιθετική προς τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο. Κάποιες στιγμές, τουλάχιστον σε μας, ο Μπους μοιάζει μέχρι και συμπαθής αντι-ήρωας. Ιδίως στα χρόνια που σέρνεται στα μπαρ, χαμένος και ανίκανος να αντιμετωπίσει τη δεσποτική πατρική επιρροή.
«Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για να τον βρίσω» απάντησε σε σχετικό ερώτημα ο Στόουν. «Αλλά να δείξω, όσο είναι δυνατόν, ποιος ήταν πραγματικά αυτός ο επικίνδυνος άνθρωπος που κυβέρνησε την Αμερική. Ενας που ξυπνάει το πρωί, κοιτάζεται στον καθρέφτη και ο εαυτός του του αρέσει. Γιατί δεν ήμουνα πιο σκληρός μαζί του; Μακροπρόθεσμα η προσέγγισή μου στο φαινόμενο Μπους θα αποδειχτεί σωστή. Προς το παρόν καταλαβαίνω ότι μπορεί να παρεξηγηθεί. Το ίδιο συμβαίνει με τις περισσότερες ταινίες μου. Χρειάζεται να παλιώσουν για να εκτιμηθούν, σαν το κρασί...»
Γρήγορα η κουβέντα έφτασε και στον «Μέγα Αλέξανδρο». Ως γνωστόν μεγάλο μέρος του αμερικανικού κοινού γύρισε την πλάτη στην ταινία και τη χλεύασε. Ο Ολιβερ Στόουν παραμένει θυμωμένος: «Τους ενόχλησε η ομοφυλοφιλία του Μ. Αλεξάνδρου. Θυμάμαι ακόμα πρωτοσέλιδα εφημερίδων, όπως το "Alexander the Gay", όλες αυτές τις στενόμυαλες, μικροαστικές αντιδράσεις των γραφειοκρατών. Η προσωπικότητα του Μ. Αλέξανδρου δεν χωράει στη σημερινή εποχή. Ηταν ένας πολύ σπουδαίος, ισχυρός άντρας, μια μεγαλοφυΐα που δεν χωρούσε επίσης σ' ένα φύλο, είχε ταυτόχρονα και μια θηλυκή πλευρά. Τι να κάνουμε...»
Η πολύχρονη ενασχόληση του Στόουν με ιστορικές ή πολιτικές προσωπικότητες δεν κρύβει κάποιο απωθημένο ιστοριογράφου. «Οποιος θεωρεί ότι θέλω να κάνω τον ιστορικό, να πάει στον ψυχίατρο» είπε και μας υπενθύμισε ότι ανάλογο ενδιαφέρον να αφηγηθούν ιστορίες είχαν ο Ομηρος και αρκετοί ακόμα αρχαίοι Ελληνες. Με την ευκαιρία ξεκαθάρισε ότι με το «JFK» θέλησε να κάνει έναν αντί-μύθο στην τρέχουσα μυθολογία και τα φριχτά ψέματα της υπόθεσης. Οσο για την περίπτωση Μπους επανέλαβε αρκετές φορές ότι πρόκειται για μια ταινία μυθοπλασίας βασισμένη σε αρκετά βιβλία, πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.
Η πιο «αμερικανική», λίγο υπερφίαλη, αντίδραση του Στόουν ήταν σε ερώτημα για το ευρωπαϊκό σινεμά. Ανοιξε διάπλατα το στόμα για να πει: "Τι είναι αυτό;" Ευτυχώς η Δέσποινα Μουζάκη τού υπενθύμισε, χαμηλόφωνα, ότι αγαπά τον Γαβρά. «Ναι» συμπλήρωσε εκείνος. «Το "Ζ" και ο Κώστας Γαβράς είχαν μεγάλη επιρροή στη ζωή μου. Η "Αμελί" επίσης ήταν μια ταινία που με εντυπωσίασε πολύ. Δυστυχώς στην Αμερική δεν βλέπουμε ευρωπαϊκό σινεμά. Είμαστε αποκομμένοι». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/11/2008
No comments:
Post a Comment