Η δήλωση του γραφείου του εισαγγελέα του Λος Αντζελες στο δικαστήριο, προχθές Τρίτη, ήταν ξεκάθαρη. Αν θέλει ο Ρομάν Πολάνσκι να πάψει η δίωξη εναντίον του, που εκκρεμεί εδώ και τριάντα ένα χρόνια, θα πρέπει να γυρίσει στην Αμερική και να παραδοθεί. Ο σκηνοθέτης τον περασμένο μήνα ζήτησε από το Ανώτερο Δικαστήριο του Λος Αντζελες να δώσει τέλος στη δίωξη για λόγους «δικαστικής και εισαγγελικής παρεκτροπής». Την είχε αποκαλύψει το ντοκιμαντέρ της Μαρίνα Ζένοβιτς «Ρομάν Πολάνσκι: Wanted and Desired».
Θύμα νο1: Η δεκατριάχρονη τότε (1977) Σαμάνθα Γκέιμερ, που βιάσθηκε από τον Ρομάν Πολάνσκι |
Ο διάσημος σκηνοθέτης του «Μωρού της Ρόζμαρι», της «Τσαϊνατάουν», των «Πειρατών», της «Ενατης Πύλης» και του «Πιανίστα» το είχε σκάσει από τις ΗΠΑ τρεις δεκαετίες πριν, προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη για τη διαβόητη υπόθεση βιασμού, το 1977, μιας ανήλικης που είχε φωτογραφίσει για γαλλικό περιοδικό.
Ο σαραντατριάχρονος τότε Πολάνσκι βίασε τη 13χρονη Σαμάνθα Γκέιμερ στο σπίτι του απόντα φίλου του, Τζακ Νίκολσον, αφού πρώτα την είχε ποτίσει σαμπάνια με χάπια «Κουαλούντ». Αρχικά είχε συλληφθεί, αλλά αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από καταβολή εγγύησης 2.500 δολαρίων. Σε συμφωνία με τις Αρχές ομολόγησε το έγκλημά του και δήλωσε πρόθυμος να εκτίσει την προτεινόμενη ποινή φυλάκισης 90 ημερών, ενώ ο δικηγόρος του κοριτσιού είχε δηλώσει στο δικαστή πως οι Γκέιμερ δεν ήθελαν τη φυλάκισή του, αλλά την ομολογία του και τη θεραπεία του πάθους του.
Το '78 όμως ο Πολάνσκι το έσκασε από τη χώρα, όταν η υπόθεση, διογκωμένη από τον κιτρινισμό των μίντια της εποχής και τη φιλοδοξία του αρμόδιου δικαστή Λόρενς Ρίτενμπαντ -που μεταξύ άλλων παρέβλεψε την αρχική συμφωνία του κατηγορούμενου με τις Αρχές- έδειχνε πως θα είχε άσχημη εξέλιξη. Ο Ρίτενμπαντ, προκειμένου να γίνει διάσημος, είχε σκοπό να προτείνει ποινή φυλάκισης πενήντα χρόνων.
Πέρσι το ντοκιμαντέρ της Μαρίνα Ζένοβιτς βγήκε στις αίθουσες εξηγώντας γιατί ο κατηγορούμενος πίσω στο 1978 είχε κάθε λόγο να... το βάλει στά ποδια. Το είχε παραδεχτεί ακόμα και το θύμα του. Γράφοντας το 2003 στους «Λος Αντζελες Τάιμς» ένα σχόλιο με το οποίο τασσόταν υπέρ της βράβευσης του Πολάνσκι με Οσκαρ για τον «Πιανίστα», η Σαμάνθα Γκέιμερ αναρωτιόταν: «Ποιος δεν θα σκεφτόταν να το σκάσει από τις ΗΠΑ αν αντιμετώπιζε ποινή πενηντάχρονης φυλάκισης από έναν δικαστή που ξεκάθαρα ενδιαφερόταν περισσότερο για τη φήμη του από ό,τι για τη δίκαιη κρίση και τη μοίρα του θύματος;». Η Γκέιμερ εξηγούσε, μάλιστα, πως χάρη στον υπερβάλλοντα ζήλο του δικαστή συχνά ένιωθε πως και αυτή και ο Πολάνσκι καταδικάστηκαν ισόβια.
Ο σαραντατριάχρονος τότε Πολάνσκι βίασε τη 13χρονη Σαμάνθα Γκέιμερ στο σπίτι του απόντα φίλου του, Τζακ Νίκολσον, αφού πρώτα την είχε ποτίσει σαμπάνια με χάπια «Κουαλούντ». Αρχικά είχε συλληφθεί, αλλά αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από καταβολή εγγύησης 2.500 δολαρίων. Σε συμφωνία με τις Αρχές ομολόγησε το έγκλημά του και δήλωσε πρόθυμος να εκτίσει την προτεινόμενη ποινή φυλάκισης 90 ημερών, ενώ ο δικηγόρος του κοριτσιού είχε δηλώσει στο δικαστή πως οι Γκέιμερ δεν ήθελαν τη φυλάκισή του, αλλά την ομολογία του και τη θεραπεία του πάθους του.
Το '78 όμως ο Πολάνσκι το έσκασε από τη χώρα, όταν η υπόθεση, διογκωμένη από τον κιτρινισμό των μίντια της εποχής και τη φιλοδοξία του αρμόδιου δικαστή Λόρενς Ρίτενμπαντ -που μεταξύ άλλων παρέβλεψε την αρχική συμφωνία του κατηγορούμενου με τις Αρχές- έδειχνε πως θα είχε άσχημη εξέλιξη. Ο Ρίτενμπαντ, προκειμένου να γίνει διάσημος, είχε σκοπό να προτείνει ποινή φυλάκισης πενήντα χρόνων.
Πέρσι το ντοκιμαντέρ της Μαρίνα Ζένοβιτς βγήκε στις αίθουσες εξηγώντας γιατί ο κατηγορούμενος πίσω στο 1978 είχε κάθε λόγο να... το βάλει στά ποδια. Το είχε παραδεχτεί ακόμα και το θύμα του. Γράφοντας το 2003 στους «Λος Αντζελες Τάιμς» ένα σχόλιο με το οποίο τασσόταν υπέρ της βράβευσης του Πολάνσκι με Οσκαρ για τον «Πιανίστα», η Σαμάνθα Γκέιμερ αναρωτιόταν: «Ποιος δεν θα σκεφτόταν να το σκάσει από τις ΗΠΑ αν αντιμετώπιζε ποινή πενηντάχρονης φυλάκισης από έναν δικαστή που ξεκάθαρα ενδιαφερόταν περισσότερο για τη φήμη του από ό,τι για τη δίκαιη κρίση και τη μοίρα του θύματος;». Η Γκέιμερ εξηγούσε, μάλιστα, πως χάρη στον υπερβάλλοντα ζήλο του δικαστή συχνά ένιωθε πως και αυτή και ο Πολάνσκι καταδικάστηκαν ισόβια.
Θύμα νο2: Ο βιαστής Ρομάν Πολάνσκι, που ακόμα δεν κατάφερε να έχει μια φυσιολογική δίκη |
Σήμερα στα εβδομήντα πέντε του, ο Πολωνός σκηνοθέτης που επέζησε από το Ολοκαύτωμα και τη δολοφονία της γυναίκας του, Σάρον Τέιτ, από τους ανθρώπους του Τσαρλς Μάνσον, βλέπει από το σπίτι του στο Παρίσι, την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Ζητά να πάψει να διώκεται για μια υπόθεση που εξελίχθηκε σε κακοδικία σε βάρος του, μετατρέποντάς τον από θύτη σε θύμα και σχεδόν εξορίζοντάς τον σαν σκηνοθέτη από τη Μέκκα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αλλά βλέπει τον αρμόδιο εισαγγελέα να υποβάλει την υπόθεση για επανεξέταση, ανασύροντας στοιχεία από το φάκελο που μιλάνε ξανά για «σεξουαλική επαφή με ανηλίκη... σοδομισμό παιδιού ...κατάσταση μέθης..... στοματικό έρωτα» κ.λπ. κ.λπ.
Η ακρόαση της υπόθεσης θα γίνει στις 21 Ιανουαρίου από τον δικαστή Πίτερ Εσπινόζα. Μένει να δούμε αν θα δώσει ένα δίκαιο τέλος σε αυτή την άχαρη ιστορία ή θα χρησιμοποιήσει κι αυτός το σκάνδαλο - αντίκα ως επαγγελματικό... βοήθημα.
Η ακρόαση της υπόθεσης θα γίνει στις 21 Ιανουαρίου από τον δικαστή Πίτερ Εσπινόζα. Μένει να δούμε αν θα δώσει ένα δίκαιο τέλος σε αυτή την άχαρη ιστορία ή θα χρησιμοποιήσει κι αυτός το σκάνδαλο - αντίκα ως επαγγελματικό... βοήθημα.
No comments:
Post a Comment