Είναι παρεξηγημένη στον χώρο της. Αν και ελκυστική, θηλυκή και σαγηνευτική, στην πιάτσα του θεάματος της έχουν κολλήσει τους χαρακτηρισμούς «υστερική» και «ψηλομύτα». Ο Άντονι Μινγκέλα, ο σκηνοθέτης με τον οποίον είχε συνεργαστεί στον «Άγγλο ασθενή», είχε πει γι΄ αυτήν πως είναι κλειστός χαρακτήρας. Ο Χιου Γκραντ υποστηρίζει πως «θέλει απλώς ζέσταμα». Άλλοι πάλι λένε πως είναι εγκάρδια, θερμή και καλή. Τι ισχύει τελικά για την Κριστίν Σκοτ Τόμας; Η ίδια πάντως δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό της υστερικής.
Ξεκαθαρίζει όμως ότι ο εκνευρισμός- που πλέον δεν έχει- αλλά και η νέα τάση της να «κατακεραυνώνει» όποιον βρίσκεται γύρω της, είναι απλά φήμες. Γι΄ αυτό και απορρίπτει τον χαρακτηρισμό της «μεγάλης σκύλας» που της προσάπτουν. «Δεν αντέχω την απογοήτευση, όπως επίσης να περιμένεις κάτι και να μη συμβαίνει όπως θέλεις. Ίσως φταίει ότι πάντα ήμουν προετοιμασμένη για το χειρότερο. Κι αν μιλήσουμε ψυχαναλυτικά, η διάθεσή μου μάλλον οφειλόταν στη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου, τον θάνατο του πατέρα μου».
Πάντως εξακολουθεί να είναι «δύσκολη» με τους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάζεται και το παραδέχεται. «Μπορεί να μην είμαι σίγουρη για τίποτε στον κόσμο, όμως στη δουλειά μου ξέρω τι κάνω. Καμιά φορά τα βάζω και με τον εαυτό μου και τότε βλέπω τους υπόλοιπους στο γύρισμα να κοιτούν αλλού χωρις να μιλούν και αντιλαμβάνομαι ότι το ΄χω παρατραβήξει», λέει στους «Sunday Τimes».
«Συχνά έδινα την εντύπωση της απόμακρης, της αυτάρεσκης, αλλά είναι απλώς μια εντύπωση. Κρυβόμουν πίσω από εκφράσεις διότι ήμουν ντροπαλή και δεν ήθελα να το προσέξει κανείς. Όμως είναι ωραίο να έχεις αυτοπεποίθηση και τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα. Είναι απόρροια της ωριμότητας με την πάροδο του χρόνου και μου δίνει μεγάλη ανακούφιση», λέει η Βρετανίδα ηθοποιός η οποία στα 48 της επιστρέφει δυναμικά στην ενεργό δράση ύστερα από μια μικρή περίοδο κατά την οποία κράτησε χαμηλούς τόνους.
Αυτή την περίοδο κάνει πρόβες για τον «Γλάρο» του Τσέχωφ που θα ανέβει στο Μπρόντγουεϊ ενώ πρόσφατα πρωταγωνίστησε σε τρεις ταινίες: τη βρετανική «Εasy Virtue» του Νόελ Κάουαρντ (θα προβληθεί στην Ελλάδα από τις 23 Ιουλίου), την πιασάρικη αμερικανική κομεντί «Ψωνίζω άρα υπάρχω» και τη γαλλική δραματική «Απλά... Σ΄ αγαπώ». Στην τελευταία υποδύθηκε μια γυναίκα που προσπαθεί να επανενταθχεί στην κοινωνία ύστερα απο 15 χρόνια φυλάκισης, ερμηνεία που συζητήθηκε πολύ.
Ξεκαθαρίζει όμως ότι ο εκνευρισμός- που πλέον δεν έχει- αλλά και η νέα τάση της να «κατακεραυνώνει» όποιον βρίσκεται γύρω της, είναι απλά φήμες. Γι΄ αυτό και απορρίπτει τον χαρακτηρισμό της «μεγάλης σκύλας» που της προσάπτουν. «Δεν αντέχω την απογοήτευση, όπως επίσης να περιμένεις κάτι και να μη συμβαίνει όπως θέλεις. Ίσως φταίει ότι πάντα ήμουν προετοιμασμένη για το χειρότερο. Κι αν μιλήσουμε ψυχαναλυτικά, η διάθεσή μου μάλλον οφειλόταν στη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου, τον θάνατο του πατέρα μου».
Πάντως εξακολουθεί να είναι «δύσκολη» με τους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάζεται και το παραδέχεται. «Μπορεί να μην είμαι σίγουρη για τίποτε στον κόσμο, όμως στη δουλειά μου ξέρω τι κάνω. Καμιά φορά τα βάζω και με τον εαυτό μου και τότε βλέπω τους υπόλοιπους στο γύρισμα να κοιτούν αλλού χωρις να μιλούν και αντιλαμβάνομαι ότι το ΄χω παρατραβήξει», λέει στους «Sunday Τimes».
«Συχνά έδινα την εντύπωση της απόμακρης, της αυτάρεσκης, αλλά είναι απλώς μια εντύπωση. Κρυβόμουν πίσω από εκφράσεις διότι ήμουν ντροπαλή και δεν ήθελα να το προσέξει κανείς. Όμως είναι ωραίο να έχεις αυτοπεποίθηση και τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα. Είναι απόρροια της ωριμότητας με την πάροδο του χρόνου και μου δίνει μεγάλη ανακούφιση», λέει η Βρετανίδα ηθοποιός η οποία στα 48 της επιστρέφει δυναμικά στην ενεργό δράση ύστερα από μια μικρή περίοδο κατά την οποία κράτησε χαμηλούς τόνους.
Αυτή την περίοδο κάνει πρόβες για τον «Γλάρο» του Τσέχωφ που θα ανέβει στο Μπρόντγουεϊ ενώ πρόσφατα πρωταγωνίστησε σε τρεις ταινίες: τη βρετανική «Εasy Virtue» του Νόελ Κάουαρντ (θα προβληθεί στην Ελλάδα από τις 23 Ιουλίου), την πιασάρικη αμερικανική κομεντί «Ψωνίζω άρα υπάρχω» και τη γαλλική δραματική «Απλά... Σ΄ αγαπώ». Στην τελευταία υποδύθηκε μια γυναίκα που προσπαθεί να επανενταθχεί στην κοινωνία ύστερα απο 15 χρόνια φυλάκισης, ερμηνεία που συζητήθηκε πολύ.
Επιμέλεια: Χρήστος Ν.Ε. Ιερείδης, ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
No comments:
Post a Comment