Ακατάπαυστη δράση χωρίς στόρι

• Εμφανής η απουσία Σβαρτσενέγκερ, χαρακτήρες λιγότερο ισχυροί, σενάριο αδύναμο
• Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4/6/2009
• Εξολοθρευτής - η σωτηρία**ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ. Σκηνοθεσία: McG. Ερμηνείες: Κρίστιαν Μπέιλ, Σαμ Γουόρδινγκτον, Αντον Γιέλτσιν, Μουν Μπλάντγκουντ, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ

ΚΡΙΤΙΚΗ. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι περιπέτειες της σειράς του «Εξολοθρευτή» έχουν ταυτιστεί με τη δυναμική περιπέτεια γεμάτη δράση. Κυρίως οι δύο πρώτες ταινίες, που έχουν την υπογραφή του Τζέιμς Κάμερον, οι οποίες εκτός από τη δράση, πρόσφεραν τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και περιπέτεια με ισχυρή ιστορία.

Επειτα από την αδιάφορη τρίτη συνέχεια που σκηνοθέτησε ο Τζόναθαν Μόστοου, την τέταρτη ταινία σκηνοθετεί ο McG, σκηνοθέτης των δύο κωμικών περιπετειών των «Αγγελων του Τσάρλι». Σε αυτή την ταινία ο McG προσπαθεί να γυρίσει μια περιπέτεια με ακατάπαυστη δράση και το καταφέρνει, μόνο που η ταινία δεν μπορεί να προκαλέσει τον ενθουσιασμό που είχαν προκαλέσει στο κοινό οι δύο πρώτοι «Εξολοθρευτές», επειδή οι χαρακτήρες είναι λιγότερο ισχυροί και το σενάριο είναι αρκετά αδύναμο.

Από την άλλη πλευρά, στις πρώτες ταινίες υπήρχε ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ, που παρά την άκαμπτη ερμηνεία του και την ξύλινη κίνησή του, είναι μια εμβληματική φιγούρα για το είδος των ταινιών δράσης που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’80. Ο κυβερνήτης πλέον Αρνι δεν παίζει στη νέα ταινία (αν και η μορφή του εντάσσεται ψηφιακά σε κάποιο σημείο) και η απουσία του είναι αισθητή.

Κεντρικός χαρακτήρας εδώ δεν είναι το ρομπότ που στην πρώτη ταινία είχε εντολή να καταστρέψει και στη δεύτερη να προστατέψει. Είναι ο Τζον Κόνορ, ενήλικος πια, ο οποίος είναι από τους ηγέτες της επανάστασης των ανθρώπων απέναντι στην επικράτηση των μηχανών. Μορφή «ήρεμης δύναμης», ο Κόνορ κάνει τους ανθρώπους να κρέμονται από τα χείλη του όταν μιλάει, ένα στοιχείο που τού δίνει ακόμη περισσότερες ομοιότητες με τον Χριστό, όπως έχει επισημανθεί από την αρχή της κινηματογραφικής σειράς. Ακόμη και τα αρχικά των ονομάτων τους είναι ίδια (John Connor - Jesus Christ).

Το νέο στοιχείο και ο πιο ενδιαφέρων ίσως χαρακτήρας, που δεν αξιοποιείται όμως επαρκώς, είναι ο Μάρκους, ένας πρώην φυλακισμένος, που έχει δωρίσει το σώμα του στην επιστήμη, αναζητώντας μια δεύτερη ευκαιρία. Το σώμα του όμως έχει ενισχυθεί με τόσους μηχανισμούς, ώστε κι ο ίδιος ακόμη δεν ξέρει αν μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του άνθρωπο ή μηχανή. Η αντιπαράθεση του Κόνορ με τον Μάρκους είναι και το κομμάτι της ιστορία που θα μπορούσε να έχει αρκετό ενδιαφέρον, αν το σενάριο ήταν περισσότερο δουλεμένο. Ο νέος «Εξολοθρευτής» είναι εξαιρετικά αδύναμος σεναριακά. Ομως, για τους φίλους της ασταμάτητης δράσης η ταινία είναι γρήγορη, ενδιαφέρουσα φωτογραφικά και με πολύ καλή ποιότητα παραγωγής. Με μια πιο δυνατή ιστορία, θα μπορούσε να βρεθεί κοντά στις ταινίες του Κάμερον.