Τα σύνορα της μοναξιάς ** 1/2. Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο Αριάγα. Ερμηνεία: Σαρλίζ Θέρον, Κιμ Μπέισινγκερ, Τζον Κορμπέτ, Χοακίμ ντε Αλμέιδα, Τζένιφερ Λόρενς.
Tο «Burning Plain», που αποδόθηκε από τον διανομέα ως «Σύνορα της μοναξιάς», σημαίνει φλεγόμενη πεδιάδα. Μεταφορικά, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε μια φλόγα στο κέντρο μιας ανθρώπινης ερήμου. Μια φλόγα που τρεμοσβήνει κι αφήνει ένα μόνιμο σημάδι στα χέρια ενός αγοριού και ενός κοριτσιού που ερωτεύονται κάτω από αντίξοες συνθήκες ή που φουντώνει ξαφνικά, μετατρέποντας σε φλεγόμενη βάτο ένα παράνομο ζευγάρι σε ένα τροχόσπιτο στην έρημο. Η ασάφεια ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν και η τύχη, που λειτουργεί ως καταλύτης σε καθημερινές τραγωδίες, χαρακτηρίζουν το δράμα του Γκιγιέρμο Αριάγα. Ο εξαίρετος Μεξικανός σεναριογράφος («Βαβέλ», «Τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα», «21 γραμμάρια») κάνει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, εικονογραφώντας μια δική του ιστορία για τον έρωτα, τη ζωή, την ενοχή, την απελπισία και το θάνατο. Κατά τη συνήθεια του, η αφήγηση είναι μη γραμμική και αποσπασματική.
Ο Αριάγα είναι μάστορας στο να υφαίνει διαφορετικές ιστορίες πάνω στον ίδιο καμβά. Εδώ τρεις δραματουργικοί κύκλοι, φαινομενικά ασύνδετοι, ενώνονται σαν κρίκοι για να φτιαχτεί μια αλυσίδα. Στην πρώτη ιστορία, μια όμορφη γυναίκα, η Σίλβια (Σαρλίζ Θέρον), έχει τα πάντα. Είναι αυτοδημιούργητη, ανεξάρτητη και ποθητή στους άντρες. Βιώνει όμως ένα τεράστιο κενό και ζει τον έρωτα σαν αυτομαστίγωμα: ξαπλώνει με όποιον βρεθεί μπροστά της σαν να θέλει να απονευρώσει την ψυχή της για να διώξει έναν αφόρητο πόνο. Ο καθολικισμός μπαίνει σαν ένα ψυχρό ρεύμα αέρα στη «φλεγόμενη πεδιάδα», που είναι μια εικόνα από το μακρινό παρελθόν της Σίλβια.
Στη δεύτερη ιστορία, ο θάνατος είναι μια πραγματικότητα που στιγματίζει την εφηβεία της Σίλβια. Η μητέρα της (Κιμ Μπέισινγκερ), μια γυναίκα που παλεύει με τον καρκίνο, ερωτεύεται έναν Μεξικανό, παντρεμένο με παιδιά. Οι δύο εραστές συναντιούνται κρυφά σε ένα τροχόσπιτο χωρίς να γνωρίζουν ότι τους παρακολουθεί η νεαρή Σίλβια. Η τρίτη ιστορία διαδραματίζεται στο παρόν, όπως και η πρώτη. Ενας χωρισμένος άνδρας τραυματίζεται σοβαρά κατά την πτώση του μονοκινητήριου αεροπλάνου του. Οταν ξαναβρίσκει τις αισθήσεις του, αναθέτει σε έναν επιστήθιο φίλο του να οδηγήσει τη μικρή κόρη του στη μητέρα της, που τους εγκατέλειψε όταν γεννήθηκε το παιδί. Ο Αριάγα σαν σκηνοθέτης δεν είναι ευρηματικός, όμως, σαν σεναριογράφος, διαχειρίζεται το μελόδραμα με στυλ και άκρως ενδιαφέροντα τρόπο.
- Του Δημητρη Mπουρα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 18/6/2009
No comments:
Post a Comment