- Οι δημιουργοί δεν έχουν τίποτα κοινό με τις κερδοσκοπικές ανάγκες των ιδιωτών παραγωγών και αιθουσαρχών!
Να «θολώσουν» περισσότερο την κατάσταση στο χώρο του ελληνικού κινηματογράφου προσπαθούν οι κυρίαρχοι «πόλοι» (κυρίως η λεγόμενη «Διασωματειακή» και οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη») της «αντιπαράθεσης» που ξεδιπλώθηκε τους τελευταίους μήνες. «Αντιπαράθεση», μακράν των πραγματικών προβλημάτων των δημιουργών, κινείται στον αντιδραστικό προσανατολισμό του καπιταλιστικού κράτους και της ΕΕ για την ανάπτυξη του κινηματογράφου και, το χειρότερο, επιχειρεί να εγκλωβίσει τους δημιουργούς στη «λογική» του «εφικτού», δηλαδή στην ικανοποίηση των συμφερόντων των εταιρειών, της αγοραίας καπιταλιστικής αντίληψης για τα οπτικοακουστικά.
Σε αυτό το «ομιχλώδες» πλαίσιο που συνδιαμόρφωσαν όλοι οι παραπάνω «πόλοι», οι παραγωγοί και σκηνοθέτες που συγκροτούν την κίνηση «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» απέσπασαν την υποστήριξη 50 σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους, οι οποίοι, σε κοινή τους ανακοίνωση προς το ΥΠΠΟ, δηλώνουν ότι «συμμερίζονται την ανησυχία των "Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη" ως προς την χρόνια κρατική απραξία στη θέσπιση ενός θετικού νομοθετικού πλαισίου για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης στη χώρα μας» και ότι, ακολουθώντας το παράδειγμά τους, δε θα συμμετάσχουν με τις ταινίες τους στα κρατικά βραβεία και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Οι «μικρομηκάδες» προσθέτουν ότι ζητούμενο δεν «είναι μόνο να αλλάξει ο κινηματογραφικός νόμος και να εφαρμοστεί», αλλά «ότι οι δημιουργοί μπορούμε και πρέπει να συμβάλλουμε και να συνδιαμορφώσουμε τους όρους που θέλουμε ώστε να μορφωνόμαστε, να δημιουργούμε, να παράγουμε, και να επικοινωνούμε με το ευρύ κοινό». Σημειώνουν, ότι «η ταινία μικρού μήκους πρέπει να αναβαθμιστεί σε αυτοτελές καλλιτεχνικό προϊόν και να εξασφαλίσει την ανάλογη υποστήριξη από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς, στο επίπεδο της χρηματοδότησης, παραγωγής και διανομής της (...)» και αιτούνται «ένα αυτοτελές και εμπεριστατωμένο άρθρο στο νομοσχέδιο, που θα καθορίζει σαφώς και θα λύνει τα ουσιαστικά ζητήματα για την παιδεία, την παραγωγή, τη διανομή και την προώθηση της μικρού μήκους ταινίας».
Παρά την αγωνία των «μικρομηκάδων», η πραγματικότητα «επιμένει», ότι τόσο οι νομοθετικές προτάσεις της «Διασωματειακής», όσο και οι προτάσεις του ΥΠΠΟ (με τη μορφή του νομοσχεδίου «Σαμαρά» ή με τις προτάσεις της «Επιτροπής Γαβρά»), ανεξάρτητα από τις επιμέρους και επουσιώδεις διαφορές, έχουν ακριβώς την ίδια βάση και προσανατολισμό: Τη στήριξη με κάθε τρόπο και μέσο της ιδιωτικής παραγωγής, που εντέχνως και από όλους εμφανίζεται ως «μοναδική λύση» και το ζήτημα είναι μόνο στα ποσοστά και τους τρόπους οικονομικής ενίσχυσης της «αγοράς» και άμεσα από το κράτος (Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου) και έμμεσα (εισιτήρια).
Αυτό όμως δεν οδηγεί σε ανάπτυξη της εθνικής κινηματογραφίας. Αντίθετα, αποδομεί κάθε έννοια υποχρέωσης κρατικής στήριξης απευθείας και αποκλειστικά στους δημιουργούς και, παράλληλα, στηρίζει τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του οπτικοακουστικού κεφαλαίου, δηλαδή ενδυναμώνει τις συνθήκες κερδοφορίας των εταιρειών με καταστροφικές συνέπειες σε όλους τους τομείς: Παρέμβαση στο περιεχόμενο, «ομηρία» των δημιουργών, αποδιάρθρωση εργασιακών δικαιωμάτων κλπ. [Ριζοσπάστης, 20/10/2009]
Monday, October 19, 2009
«Αντιπαράθεση»... ψευτοδιλημμάτων!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment