Σκηνές χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας σε ταινίες που απέχουν... έτη φωτός από το πνεύμα των εορτών
Ποιος θυμάται ότι ο «Τιτανικός» του Τζέιμς Κάμερον εκτυλίσσεται σε περίοδο Χριστουγέννων, κάτι που επίσης συμβαίνει στο «Φονικό όπλο» του Ρίτσαρντ Ντόνερ αλλά και στην «Γκαρσονιέρα» του Μπίλι Γουάιλντερ; Είτε το θυμάστε είτε όχι, δεν έχει καμία απολύτως σημασία, αφού οι συγκεκριμένες ταινίες... μόνο «χριστουγεννιάτικες» δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν- σε αντίθεση, π.χ., με το «Μόνος στο σπίτι», το «Θαύμα στο Μανχάταν» ή οποιαδήποτε ταινία με τις λέξεις «Αγιος Βασίλης» και «Χριστούγεννα» στον τίτλο της. Πάνω σε αυτή τη λογική «κινείται» η παρακάτω μίνι ανθολογία: θελήσαμε να θυμίσουμε ορισμένες χαρακτηριστικές κινηματογραφικές σκηνές χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας τις οποίες βρίσκουμε σε ταινίες που, είτε εκτυλίσσονται σε χριστουγεννιάτικη περίοδο είτε όχι, απέχουν... έτη φωτός από το πνεύμα των γιορτών.
«Ο ΝΟΝΟΣ» (1972) του Φράνσις Φορντ Κόπολα
Η νυχτερινή Νέα Υόρκη γιορτάζει λουσμένη στα χριστουγεννιάτικα φώτα αλλά ο Μάικλ Κορλεόνε ( Αλ Πατσίνο ) βρίσκεται στο νοσοκομείο για να δει τον πατέρα του ( Μάρλον Μπράντο ). Ο άλλοτε πανίσχυρος «νονός» του οργανωμένου εγκλήματος παλεύει να αναρρώσει χτυπημένος από τις σφαίρες των εχθρών του. Στο μεγαλειώδες γκανγκστερικό έπος του Κόπολα η αξέχαστη αυτή συνάντηση πατέρα- γιου σε χριστουγεννιάτικο φόντο ουσιαστικά σηματοδοτεί τη διαδοχή του Μάικλ στον θρόνο του ηγέτη.
«Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ» (2002) του Τοντ Χέινς
Οπως και στα «Μάτια ερμητικά κλειστά», έτσι και εδώ από ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι αρχίζει να καταρρέει μια οικογένεια. Η Τζουλιάν Μουρ, μια καλοβαλμένη νοικοκυρά, σύζυγος και μητέρα στο Κονέκτικατ του 1957, αντιλαμβάνεται ότι η ως τότε τακτοποιημένη ζωή της αποτελεί πλέον παρελθόν: ο σύζυγός της ( Ντένις Κουέιντ ) είναι ομοφυλόφιλος και η ίδια δεν μπορεί να κρύψει τον έρωτά της για έναν μαύρο κηπουρό ( Ντένις Χέισμπερτ ). Φόρος τιμής στα μελοδράματα του Ντάγκλας Σερκ αλλά και ένα ριψοκίνδυνο πείραμα καθώς αγγίζει καυτά ζητήματα (φυλετικός ρατσισμός και ομοφυλοφιλία) που θα ήταν αδιανόητο να θιχτούν την εποχή του Σερκ.
«ΟΤΑΝ Ο ΧΑΡΙ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗ ΣΑΛΙ» (1989) του Ρομπ Ράινερ
Η κλασική σκηνή μιας εκ των δημοφιλέστερων αισθηματικών κομεντί της δεκαετίας του 1980 λαμβάνει χώρα σε μια καφετέρια όπου η Σάλι ( Μεγκ Ράιαν ) παριστάνει ότι βρίσκεται σε οργασμό για να αποδείξει στον Χάρι ( Μπίλι Κρίσταλ ) πόσο εύκολα οι γυναίκες μπορούν να υποκριθούν. Από την άλλη πλευρά, μία από τις πιο τρυφερές σκηνές της ταινίας είναι εκείνη όπου βλέπουμε το ίδιο ζευγάρι, σε πιο χαλαρή διάθεση, να «κόβει» βόλτες στη Νέα Υόρκη αναζητώντας χριστουγεννιάτικο δέντρο.
«Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΪΝ» (1941) του Ορσον Γουέλς
Η χριστουγεννιάτικη σκηνή στο αριστούργημα του Γουέλς δεν ανήκει στις σπουδαίες στιγμές της ταινίας αλλά είναι κομβική για την ιστορία καθώς μέσω αυτής αντιλαμβανόμαστε τον δυναμικό χαρακτήρα του Τσαρλς Φόστερ Κέιν: μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο ο οκτάχρονος Τσαρλς ( Μπάντι Σουόν ) λέει ένα ψυχρό «καλά Χριστούγεννα» στον κηδεμόνα του ( Τζορτζ Κουλούρις ) για το έλκηθρο που του χάρισε. Λίγο νωρίτερα ο κηδεμόνας είχε πετάξει το παλιό και αναντικατάστατο έλκηθρο του Τσαρλς, το «Crusader», σκοτώνοντας την παιδική του αθωότητα.
«ΜΑΤΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ» (1999) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Ολα ξεκινούν από ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι. Η απόσταση ανάμεσα στην Αλις ( Νικόλ Κίντμαν ) και τον σύζυγό της Μπιλ ( Τομ Κρουζ ) φαίνεται όχι μόνο στα μάτια, αλλά και στις πράξεις τους. Φλερτάρουν και οι δύο, ο μεν Μπιλ περικυκλωμένος από όμορφες νεαρές υπάρξεις, η δε Αλις στην αγκαλιά ενός μεγαλύτερού της μυστηριώδους αριστοκράτη ( Σκάι Ντιμόντ ). Λίγο αργότερα η σύζυγος εξομολογείται στον σύζυγο τις ερωτικές ορέξεις της για έναν ελκυστικό αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού. «Ενα νεύμα του ήταν αρκετό για να φύγω μαζί του για πάντα...Και όμως,την ίδια ώρα,εσύ ήσουν τόσο τρυφερός μαζί μου...». Η εξομολόγηση θα γίνει η αφορμή για την «ψυχική οδύσσεια» του Μπιλ. Ο μελαγχολικός περίπατος του αποσβολωμένου άνδρα μέσα στην παγωμένη και γκρίζα νεοϋορκέζικη νύχτα τον εγκλωβίζει σταδιακά σε ένα περιβάλλον «έρωτα και θανάτου»: εδώ, από ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση μιας κάποτε παθιασμένη σχέσης. Και μιας ζωής που θα αλλάξει ριζικά.
«ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ» (1993) του Μάρτιν Μπρεστ
Είναι Χριστούγεννα και ο τυφλός απόστρατος Φρανκ Σλέιντ (Αλ Πατσίνο) έχει αποφασίσει να τερματίσει τη ζωή του. Προτού «φύγει» αποφασίζει να το γλεντήσει με τη βοήθεια ενός εφήβου ο οποίος δεν γνωρίζει τις προθέσεις του ( Κρις Ο΄ Ντόνελ ). Ο Φρανκ θα βρεθεί για λίγες ημέρες στη Νέα Υόρκη, θα μείνει σε σουίτα του «Waldorf Αstoria», θα οδηγήσει Ferrari στο Μπρονξ, θα φάει στα καλύτερα εστιατόρια και θα χορέψει τανγκό με μια όμορφη ύπαρξη ( Γκάμπριελ Ανγουαρ ). Τελικά, ακόμη και τυφλή, η ζωή παραείναι όμορφη για να την πετάξεις στα σκουπίδια.
No comments:
Post a Comment