Το επικών διαστάσεων «Αustralia» του Μπαζ Λούρμαν, προσωπική κατάθεση του σκηνοθέτη ως φόρο τιμής την πατρίδα του, κυριαρχεί σήμερα στο κύκλωμα των αιθουσών. Απέναντί του στέκονται δύο κωμωδίες, τα «Ιστορίες για καληνύχτα» του Ανταμ Σάνκμαν με πρωταγωνιστή τον Ανταμ Σάντλερ και «Τα κελεπούρια» του Αλφρέντο Ντε Βίγια, καθώς και η περιπέτεια «Τhe spirit», μεταφορά από τον Φρανκ Μίλερ («Αμαρτωλή πόλη», «300») του ομώνυμου κόμικ στο σινεμά, για την οποία δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή.
Στις αρχές της δεκαετίας του 40, λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου, μια Αγγλίδα αριστοκράτισσα καταφτάνει στη βορειοδυτική Αυστραλία όπου ο σύζυγός της έχει αγοράσει μια μεγάλη έκταση γης για την εκτροφή βοοειδών. Μόνο που αντί να τον συναντήσει, η λαίδη Σάρα Ασλεϊ θα βρει τον άντρα της νεκρό και θα αναγκαστεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της μόλις συνειδητοποιήσει, με τη βοήθεια των Αβοριγίνων υπηρετών του ράντσου, ότι ο θάνατός του δεν ήταν θέμα τύχης αλλά προμελετημένη δολοφονία. Καθώς ένας ντόπιος ανταγωνιστής επιχειρεί να κλέψει τα κοπάδια της, η λαίδη θα αποφασίσει να πουλήσει το κοπάδι σε έναν μεγάλο στρατιωτικό διαγωνισμό, ζητώντας τη βοήθεια ενός θαρραλέου γελαδάρη. Απρόθυμος αρχικά εκείνος, θα ριχτεί στη συνέχεια στην περιπέτεια μόλις εκείνη δείξει ότι έχει τα κότσια να οδηγήσει 1.500 ζώα διαμέσου της αυστραλιανής ενδοχώρας έως το λιμάνι του Ντάργουιν. Μαζί τους παίρνουν μια χούφτα πιστούς υπηρέτες, όπως και έναν Αβορίγινα πιτσιρικά που έχει την καθοδήγηση του μάγου παππού του... 
Επτά ολόκληρα χρόνια μετά το «Μoulin rouge!», ο Μπαζ Λούρμαν επιστρέφει με ένα μεγαλεπήβολο έπος, στο οποίο δόθηκε ψυχή τε και σώματι. Με ένα αυστραλιανό μελόδραμα, για να είμαστε ακριβείς, στο ύφος extra large κλασικών χολιγουντιανών δραμάτων, έχοντας ως στόχο τη διεθνή προώθηση της τουριστικής εικόνας της Αυστραλίας. Δεδομένα που λίγο - πολύ μας ήταν γνωστά από το ξεκίνημα των γυρισμάτων. Το υπέρογκο χρηματικό κόστος (το «Αustralia» αποτελεί την ακριβότερη αυστραλιανή παραγωγή έως σήμερα) και οι Αυστραλοί σταρ εκτίναξαν από νωρίς το φιλμ στην κορυφή της λίστας των πιο πολυαναμενόμενων του 2008.
Εως εδώ καλά. Η συνέχεια που είναι καταγεγραμμένη στο σελιλόιντ είναι απογοητευτική, ένα κινηματογραφικό αξιοπερίεργο τόσο απορροφημένο στη μεγαλοπρέπειά του που γίνεται κιτς, τόσο εστιασμένο στο αυστραλιανό φολκλόρ που γίνεται γραφικό, με τους ηθοποιούς του να υπερβάλλουν στις ερμηνείες τους μπας και μας θυμίσουν τα πάθη του «Οσα παίρνει ο άνεμος». Καθώς η Νικόλ Κίντμαν μεταμορφώνεται από μυγιάγγιχτη Αγγλίδα σε αιθέρια ιδιοκτήτρια ράντσου ερωτοχτυπημένη με τον άξεστο καουμπόη Χιου Τζάκμαν, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να δείξει το δασύτριχο, καλογυμνασμένο στήθος του, το Αρλεκιν ρομάντζο χτυπάει κόκκινο, προκαλώντας ουκ ολίγα περιπαιχτικά σχόλια. Ταυτόχρονα, το δευτερεύον στόρι της επιχειρούμενης εξάλειψης της γενιάς των μιγάδων παιδιών «φωνάζει» πως έχει επιστρατευτεί για να δώσει βαρύτητα σε ένα κατά τα άλλα χάρτινο φιλμ, που από τη μία «λιώνει» με ένα δακρύβρεχτο μουσικό σάουντρακ και, από την άλλη, αγγίζει το γκροτέσκο, σε αφελείς σκηνές παγανιστικών συμβολισμών. Ακόμα και η εντυπωσιακή ισοπέδωση του Ντάργουιν από τα ιαπωνικά βομβαρδιστικά δεν αρκεί για να σε αποζημιώσει για 165 λεπτά μεγαλόπνοων... παιδιαρισμάτων. [Αντα Δαλιάκα]
No comments:
Post a Comment