Ετσι έγιναν οι σφαγές σε Σάμπρα και Σατίλα

61ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΩΝ

Του απεσταλμένου της "Ελευθεροτυπίας" (16/5/2008), ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ

«Ο πόλεμος δεν έχει κανένα γκλάμορ, όπως τον δείχνει συνήθως το Χόλιγουντ. Ο πόλεμος είναι άχρηστος», τόνισε ο Ισραηλινός σκηνοθέτης, Αρι Φόλμαν, στη συνέντευξη Τύπου, μετά την προβολή της ταινίας του, «Χορεύοντας με τον Μπασίρ», δεύτερη, εξαιρετικά σημαντική, συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του 61ου κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Κανών.

«Ο πόλεμος είναι απλά νεαροί, που πάνε κάπου και πυροβολούν ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, οι οποίοι ανταποδίδουν τα πυρά, χωρίς κι αυτοί να τους γνωρίζουν. Αυτός είναι ο πόλεμος, άχρηστος», πρόσθεσε. Τολμηρή παραδοχή και ακόμη πιο τολμηρές οι αποκαλύψεις της συγκλονιστικής ταινίας του σχετικά με τη σφαγή αθώων γυναικοπαίδων, νέων και ηλικιωμένων ανδρών, στους προσφυγικούς παλαιστινιακούς καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα, στον Λίβανο, στην περίοδο του πρώτου πολέμου, το Σεπτέμβριο του 1982. Τη στιγμή που στη χώρα του γιορτάζουν τα 60 χρόνια από την ίδρυσή της, ένας Ισραηλινός σκηνοθέτης τολμά να χαρακτηρίσει τις σφαγές αυτές «γενοκτονία», παραλληλίζοντάς τες με τις εξοντώσεις στα ναζιστικά στρατόπεδα και τους υπαίτιους με ναζί!

Οι χάρτινοι χαρακτήρες του Φόλμαν βασίζονται σε αληθινούς στρατιώτες που κατέγραψε σε βίντεο να αφηγούνται πώς οι χριστιανοί φαλαγγίτες του Λιβάνου με τις ευλογίες του Σαρόν έκαναν το 1982 τη γενοκτονία των Παλαιστινίων

Η ταινία αρχίζει με το επαναλαμβανόμενο όνειρο-εφιάλτη ενός άνδρα, που τον κυνηγούν 26 σκυλιά, όνειρο που αφηγείται αργότερα σ' ένα φίλο του κινηματογραφιστή, για να φτάσουν στο συμπέρασμα πως έχει σχέση με τη συμμετοχή τους στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου και τη σφαγή στους καταυλισμούς των Παλαιστινίων. Γεγονός που τους σπρώχνει να συναντήσουν και να συζητήσουν με παλιούς φίλους και συντρόφους του πολέμου, με αποτέλεσμα ν' αποκαλυφθεί σταδιακά η φρίκη της σφαγής από την πολιτοφυλακή των χριστιανών φαλαγγιτών του Λιβάνου, με την υποστήριξη του τότε υπουργού Αμυνας του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν. Είναι γνωστό ότι η διεθνής κοινότητα αντέδρασε άμεσα μόλις πληροφορήθηκε τη σφαγή, με αποτέλεσμα το Ισραήλ να διατάξει έρευνα, κατά την οποία ένοχος βρέθηκε ο Σαρόν, ο οποίος, όχι μόνο εκδιώχθηκε από τη θέση του, αλλά και του απαγορεύτηκε να συμμετάσχει οπουδήποτε στην κυβέρνηση -πράγμα που δεν τον εμπόδισε, 20 χρόνια μετά, να εκλεγεί πρόεδρος της χώρας!

Η ταινία είναι γυρισμένη με το σύστημα του animation, με τους χάρτινους χαρακτήρες να βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα, που ο σκηνοθέτης αρχικά κατέγραψε σε βίντεο και τα οποία θυμούνται λεπτομέρειες από τη σφαγή, συχνά ανατριχιαστικές. Ορισμένοι παραδέχονται ότι έβλεπαν ή γνώριζαν τι γινόταν, χωρίς να επέμβουν, αντίθετα περιμένοντας άλλους, ανώτερούς τους, να παρέμβουν! Οι αληθινές σκηνές από επίκαιρα της εποχής, με τις οποίες ο σκηνοθέτης τελειώνει την ταινία, υπογραμμίζουν με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο τη φρικαλεότητα της σφαγής. Θα έπρεπε να τη δει ο πρόεδρος Μπους, πριν ξεκινήσει για το Ισραήλ, για να πάρει μέρος στις φιέστες... [συνεχίζεται]