«Δέκα και μισή καλοκαίρι βράδυ»: Ζυλ Ντασσέν και Μελίνα Μερκούρη

Ντασσέν χωρίς ντουέντε με λάμψη των αστέρων

Το «Δέκα και μισή καλοκαίρι βράδυ» («10.30 pm Summer») δεν είναι η δημιουργικότερη καλλιτεχνική συνύπαρξη του Ζυλ Ντασσέν και της Μελίνας Μερκούρη. Είναι, όμως, μια ταινία χαρακτηριστική της ματιάς του Ντασσέν πάνω στο άγνωστο και της ικανότητάς του να σμίγει ετερόκλητα πράγματα. Σαράντα δύο χρόνια μετά, δυο πυλώνες κρατούν ακόμη όρθια την ταινία: η λάμψη (όχι τόσο η ερμηνεία) της Ρόμι Σνάιντερ και η δεξιοτεχνία του Ντασσέν, που επιχειρεί να σκηνοθετήσει ένα ευρωπαϊκό υπαρξιακό δράμα με τους αισθητικούς όρους ενός νουάρ, όπως το «Η νύχτα και η πόλη». Αχίλλειος πτέρνα της ταινίας είναι η δωρική Μελίνα και ο τραγικός στόμφος της που δεν ταιριάζει στην ποιητική ρευστότητα του ομότιτλου μυθιστορήματος της Μαργκερίτ Ντιρά, που αποτελεί τη βάση του σεναρίου. Και όμως, η ταινία αναπνέει ακόμη γιατί ο Ντασσέν ήξερε να συνθέτει εικόνες και να δημιουργεί ατμόσφαιρα.

Το «Δέκα και μισή καλοκαίρι βράδυ» είναι προσχηματική ιστορία, κάποιες στιγμές μεταξύ πραγματικότητας κι ονείρου, για τον έρωτα και το πάθος που έχει σβήσει. Στον σύντομο πρόλογό της ένας προδομένος σύζυγος, ο χωρικός Ροντρίγκο Παλέστρα, σκοτώνει τον τελευταίο εραστή της νεαρής γυναίκας του στη διάρκεια μιας ξαφνικής καλοκαιριάτικης μπόρας. Λίγο μετά μια παρέα ξένων φτάνει στο χωριό. Ο Βρετανός Πολ με την Ελληνίδα γυναίκα του, την αλκοολική Μαρία μαζί με το κοριτσάκι τους και μια οικογενειακή φίλη τους -τη νεότερη Κλαίρη, που αποτελεί το κρυφό αντικείμενο του πόθου του Πολ και ταυτοχρόνως προκαλεί έναν πρωτόγνωρο ερωτισμό στη Μαρία... [Δημητρης Μπουρας, Η Καθημερινή, 17/5/2008]