Τέτοιες μέρες πριν από έναν χρόνο, το πολιτικό - αυτοβιογραφικό καρτούν της Ιρανής Μαρζάν Σατραπί έδινε νέο «χρώμα» στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κανών μέσα από το ασπρόμαυρο χρονικό του. Φέτος, σειρά έχει το «Βαλς με τον Μπασίρ» του Ισραηλινού Αρι Φόλμαν.
Στο έντονων περιγραμμάτων, ζεστών χρωμάτων και θαυμαστού βάθους κινούμενο σκίτσο του «πρωταγωνιστεί» ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ως ο ερευνητής που, μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων, όπως και ονειρικών σκηνών, προσπαθεί να ανασυνθέσει τις ομιχλώδεις μνήμες του από τον πόλεμο στο Λίβανο του 1982, όταν ο ίδιος ήταν στρατιώτης των ισραηλινών δυνάμεων τις μέρες της σφαγής των Παλαιστινίων από χριστιανούς φαλαγγίτες στα στρατόπεδα της Σάμιρα και της Σατίλα.
Προσωπικά δεν είμαι φαν των αντιπολεμικών φιλμ, που βασίζονται σε ενοχικά τριπ και επιζήτηση «ξεπλύματος αμαρτιών» (η ταινία θέλει τους Ισραηλινούς παντελώς άσχετους με τη σφαγή, σχεδόν ως απλούς παρατηρητές, αλλά κάνει και την επίθεσή της στον τότε υπουργό Αμυνας, Αριέλ Σαρόν, που δεν έκανε τίποτα για να την εμποδίσει), ομολογώ, πάντως, πως εντυπωσιάστηκα από τους λαμπρούς της πειραματισμούς στη φόρμα. Πιθανότατα θα της επιφυλαχθεί κάποιο βραβείο κι ας μην έχει το χιούμορ και την τρυφερότητα του δημοφιλούς «Περσέπολις»... [συνεχίζεται]
No comments:
Post a Comment