Μαντόνα και Στίβεν Σόντερμπεργκ στο Φεστιβάλ των Καννών

Η Μαντόνα με το ντοκιμαντέρ της «Είμαι γιατί είμαστε» για τα παιδιά με AIDS, του Μαλάουι, ο Στίβεν Σόντερμπεργκ με την ταινία του «Τσε», πορτρέτο του Τσε Γκεβάρα, και ο Κουέντιν Ταραντίνο με τη «μάθημα κινηματογράφου», που έδωσε σήμερα το απόγευμα, σημάδεψαν τη σημερινή μέρα του 61ου κινηματογραφικού φεστιβάλ των Κανών.

«Δεν ήξερα τίποτα για το Μαλάουι, πριν γυρίσω την ταινία», ανέφερε η Μαντόνα, μιλώντας για το ντοκιμαντέρ της «Είμαι γιατί είμαστε» που καταπιάνεται με τα παιδιά του Μαλάουι, φορείς του AIDS και που τα περισσότερα απ' αυτά (περίπου ένα εκατομμύριο) είναι σήμερα ορφανά. Ταινία, στην οποία η ίδια ήταν παραγωγός, με σκηνοθέτη τον Νέιθαν Ρίσμαν, που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο 61ο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Κανών.

«Αυτά που είδα εκεί με συγκλόνισαν, μου άλλαξε κυριολεκτικά τη στάση μου για τη ζωή η επαφή μου με τα παιδιά αυτά και τις μητέρες τους», συνέχισε, «σε μια χώρα όπου κυριαρχεί η πείνα και το AIDS. Γυρίσαμε την ταινία για να πληροφορήσουμε την κοινή γνώμη ώστε να υπάρξει η αναγκαία βοήθεια. Δεν περιμένουμε τίποτα από το ίδιο το κράτος, γιατί εκεί κυριαρχούν η φτώχεια και η γραφειοκρατία», είπε η Μαντόνα.

Παρά τις κάποιες αδυναμίες στο ρυθμό και κάποιες επαναλήψεις, η ταινία της, δοσμένη με ειλικρίνεια και συγκίνηση, με σκηνές συγκλονιστικές, δυνατές στη φριχτή, συχνά, αλήθεια τους, που σε κάνουν να αποστρέφεις το πρόσωπο, αξίζει να προβληθεί πλατιά.

«Εκείνο που με τράβηξε στην ταινία για τον Τσε, είναι πως η ζωή του μοιάζει με μια μεγάλη περιπέτεια - είναι ένας άνθρωπος που σε εντυπωσιάζει με τον αγώνα του να επιβάλει μιας τόσης ευρύτητας πολιτική άποψη, καταφέρνοντας να παρασύρει και να επηρεάσει τόσους ανθρώπους», ανάφερε ο Στίβεν Σόντερμπεργκ στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας του.

Δυστυχώς, τελικά η τεσσεράμισι ωρών διάρκειας ταινία του, «Τσε», που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, αποδείχτηκε κάπως απογοητευτική.

Παρά το αρκετά πιστό στην ιστορία πρόσωπο του Τσε, μέσα από ένα πρώτο μέρος που καταπιάνεται με τη δράση του Γκεβάρα στην Κούβα, πριν και μετά την επανάσταση, κι ένα δεύτερο μέρος που ασχολείται με μεγάλη λεπτομέρεια με τους αγώνες του Τσε στη Βολιβία, όπου και σκοτώθηκε, ο Σόντερμπεργκ δεν κατάφερε να δώσει την επική πνοή που απαιτούσε η ιστορία του, περιοριζόμενος σε μια χωρίς φαντασία αφήγηση και επίπεδες σκηνές μαχών.

Υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες σκηνές στην ταινία, ιδιαίτερα εκείνες του λόγου του Τσε, στα Ηνωμένα Εθνη, το 1964, σκηνές που παρεμβάλλει με τη δράση του Τσε στην Κούβα και ο πρωταγωνιστής του, Μπενίσιο ντελ Τόρο, συνολικά όμως η ταινία δεν έχει το ρυθμό ή τη δύναμη που περιμέναμε.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ