«Ολες οι ταινίες γεννιούνται ελεύθερες και ίσες: πρέπει να τις βοηθήσουμε να παραμείνουν έτσι», δήλωνε ο σκηνοθέτης της «νουβέλ βαγκ», Πιερ Καστ, τον Μάη του '68 στις Κάνες. Η γαλλική κοινωνία βρισκόταν σε αναταραχή και οι Γάλλοι κινηματογραφιστές προσπαθούσαν να διακόψουν το Φεστιβάλ των Κανών, που έδειχνε αποφασισμένο να συνεχίσει τις προβολές του κάνοντας μάλιστα έναρξη με την ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος», τη στιγμή που οι φοιτητές είχαν στήσει οδοφράγματα στο παρισινό μπουλβάρ Σαν Μισέλ.
Κλοντ Λελούς, Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Φρανσουά Τριφό, Λουί Μαλ, Ρομάν Πολάνσκι: οι επαναστάτες του Μάη των Κανών |
Στο Παρίσι ο υπουργός Πολιτισμού τού Ντε Γκολ, Αντρέ Μαλρό, έχει απολύσει τον εμπνευστή και διευθυντή της Γαλλικής Ταινιοθήκης και αγαπημένο «προστάτη» της νουβέλ βαγκ, Ανρί Λανγκλουά. Στις Κάνες, στις 18 του Μάη, πριν από την προβολή της ταινίας «Peppermint frappe» του Κάρλος Σάουρα, ο Φρανσουά Τριφό και ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ ανεβαίνουν στη σκηνή και τη διακόπτουν σε ένδειξη αλληλεγγύης στους φοιτητές και τους εργάτες που διαδήλωναν σ' ολόκληρη τη Γαλλία. Στις συγκεντρώσεις και τις παθιασμένες ομιλίες έξω από το Μέγαρο του Φεστιβάλ προσχωρούν προσωπικότητες όπως οι Λουί Μαλ, Πιερ Καστ, Ορσον Γουέλς, Ρόμαν Πολάνσκι και η γυναίκα του Σάρον Τέιτ, καθώς και δυο από τους Μπιτλς. Αποτέλεσμα: το Φεστιβάλ διακόπτεται χωρίς η κριτική επιτροπή να μπορέσει να απονείμει τα βραβεία της.
Πρωτοστάτες στην εξέγερση των κινηματογραφιστών οι σκηνοθέτες που, αηδιασμένοι από τη στάση του συνδικάτου τους -στραμμένο στη συνδικαλιστική αποκλειστικά στήριξη των μελών του- αποφασίζουν να ιδρύσουν ένα άλλο, με διαφορετικούς στόχους, σωματείο. Και γεννιέται η Εταιρεία των Σκηνοθετών Κινηματογράφου (Societe des Realisateurs de Films), που ενδιαφερόταν και για την καλλιτεχνική και πολιτιστική αξία των έργων τους. Τα μέλη της, μ' επικεφαλής τον πρόεδρό της, Ρομπέρ Ενρικό και τον αντιπρόεδρο, Ζακ-Ντονιόλ Βαλκρόζ (από τους ιδρυτές των «Καγιέ ντι σινεμά»), συζητούν με πάθος τα προβλήματά τους. Και καταλήγουν πως οι ταινίες τους πρέπει να προβάλλονται στο Φεστιβάλ των Κανών, έστω και σε παράλληλο τμήμα του. Ετσι, αποφασίζεται η δημιουργία ενός μη διαγωνιστικού τμήματος, του «Δεκαπενθήμερου των Σκηνοθετών», που θα δέχεται ταινίες από όλο τον κόσμο χωρίς καμιά λογοκρισία και χωρίς κρατική ή άλλη επέμβαση. Στα χρόνια που ακολούθησαν το «Δεκαπενθήμερο» θα εξελιχθεί σ' ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τμήματα των Κανών, προσφέροντας χώρο έκφρασης σε σκηνοθέτες που κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στις Κάνες... [Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ, Ελευθεροτυπία, 12/5/2008]
No comments:
Post a Comment