 Χείμαρρος ο Ντιέγκο Μαραντόνα φωτογραφήθηκε με χαρά στο βάθρο του Φεστιβάλ Καννών, με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ του Εμίρ Κουστουρίτσα (κάτω) για την ζωή του άσου του ποδοσφαίρου |
Με συγχωρείτε. Η πρόθεσή μου ήταν ο Κλιντ Ίστγουντ και η τελευταία του ταινία «Ανταλλαγή», αλλά στον δρόμο έπεσα πάνω σε κατακλυσμιαίο ρεσιτάλ Μαραντόνα. Γιατί όπως είπε και ο Εμίρ Κουστουρίτσα, σκηνοθέτης του ομότιτλου ντοκιμαντέρ για τον Νο 1 παίκτη όλων των εποχών, «μια φορά θεός, για πάντα θεός ο Ντιέγκο ο Διόνυσος, ο απρόβλεπτος και αναρχικός». Από πού ν΄ αρχίσω και πού να τελειώσω. Σκέτος, ασυγκράτητος, θυμωμένος, ερεθισμένος, αλλά καισπανίως- γαλήνιος ποταμός. Θα πέθαινα γι΄ αυτόν. Όπως έλεγε και ο Μάρκες, χωρίς τον Κάστρο και τον Τσε η Λατινική Αμερική θα μιλούσε αγγλικά. Οι πολιτικοί αρπάζουν τα λεφτά του λαού, ο Φιντέλ και οι αντάρτες αρπάξανε τα όπλα και θυσιάστηκαν για τον λαό. Αυτή η κολοσσιαία διαφορά. Ο Φιντέλ έχει όρχεις από εδώ μέχρι τον ουρανό. Φυσικά. Τα χέρια του στάζουν αίμα. Ο θυμός για τα Φόκλαντ. Για μένα και τους συντρόφους μου δεν ήταν ένας απλός αγώνας, αλλά πόλεμος εναντίον της Θάτσερ. Το γκολ του θεού, η εκδίκηση του λαού. Έπαιξα στη Νάπολι επειδή ήταν μια μικρή ομάδα του φτωχού ιταλικού Νότου. Άλλωστε, γι΄ αυτό τον λόγο στην Αργεντινή προτίμησα τη φτωχότερη Μπόκα Τζούνιορς από την πλούσια Ρίβερ Πλέιτ. Το ιταλικό ποδόσφαιρο διοικείται από μαφιόζους. Γι΄ αυτό με πέταξαν έξω. Δηλαδή οι άλλοι παίκτες όλων των ομάδων τι έπαιρναν; Ούτε ασπιρίνες; Μην ξεχνάτε ότι η Νάπολι μέσα στο Τορίνο πέταξε έξι γκολάρες στη Γιουβέντους του Ρresidente Ανιέλι. Μας χωρίζει άβυσσος. Εκείνος κοιμάται από τις δέκα, εγώ τα ξημερώματα. Εκείνος διαπραγματεύεται τα πάντα, εγώ τίποτα. Αν δεν είχα κάνει μερικά άσχημα πράγματα στη ζωή μου, αυτή τη στιγμή ο Πελέ δεν θα ήταν ούτε δεύτερος. Ένας είναι ο Θεός. Όμως δεν θα κάνω το παραμικρό να σταματήσω εκατομμύρια οπαδών να με βλέπουν σαν θεό. Μούτσο. Τη μάνα μου, τις δύο κόρες μου, την καινούργια αρραβωνιαστικιά μου, τις πέντε αδελφές μου, ακόμα και τη γιαγιά μου. Φυσικά. Επρόκειτο να με βραβεύσει και η Κούβα, γι΄ αυτό τους είπα sorry guys but my heart belongs to Cuba (η καρδιά μου ανήκει στην Κούβα). Ανθρώπινο σκουπίδι και εγκληματίας πολέμου. Μιλάω για την πολιτική επειδή είμαι ελεύθερος άνθρωπος και έχω γνώμη για τα κοινά. Δεν είμαι σαν μερικούς που όταν γίνουν σταρ αυτολογοκρίνονται να μην ενοχλήσουν τον Λευκό Οίκο και το Πεντάγωνο. Δεν έχω βρει λύσεις, αλλά έχω το δικαίωμα να καταγγέλλω τους δολοφόνους των λαών. Επιτέλους ναι. Έκανα μερικά λάθη, αλλά τώρα απολαμβάνω τη ζωή μου, χαίρομαι τις κόρες μου, ζω ευτυχισμένα και με πληρότητα το δώρο της ζωής που μας χάρισε ο Θεός. Όσο για τα ναρκωτικά, ένα έχω να πω: δεν είναι η Κολομβία, το κόλπο είναι στημένο από την Αμερική.
Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής αλλά, όπως συνέβη με τη δική μου περίπτωση, το ίδιο φοβάμαι θα συμβεί con Ροναλτίνιο, con Φίγκο, con Ριβάλντο. Ίσως η Ιταλία. Μία και μοναδική. Την Τζούλια Ρόμπερτς. Θα την ακολουθούσα από πίσω στο red carpet, ακόμη και με τον όρο να μου κοπεί το χέρι με το οποίο σκότωσα τη Βρετανία.
No comments:
Post a Comment