Monday, September 1, 2008

Όλο και πιο «θαμπή» η Μόστρα

Η «ιταλοποίηση» του 65ου Φεστιβάλ Βενετίας γίνεται όλο και πιο ορατή. Αρωμα Χόλιγουντ έδωσε μόνο η Σαρλίζ Θερόν

Δεν έχει καθόλου γκλαμουριά η φετινή Βενετία. Οχι βέβαια η πόλη, που θα είναι πάντα μια μαγεία ατελείωτη, ούτε το Λίντο, το νησάκι όπου διεξάγεται το Φεστιβάλ, με την καλόγουστη αριστοκρατικότητά του. Αναφέρομαι στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, την 65η Μόστρα, για το οποίο όσο κι αν θέλει ο ιταλικός Τύπος να προβάλει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Διότι, όταν μιλάμε για γκλάμουρ, δεν εννοούμε περιγραφές και λόγια, αλλά ανθρώπινες παρουσίες. Και στο Φεστιβάλ Νο 65 παρουσίες αστέρων και λαμπερών προσώπων δεν υπάρχουν ώστε να μιλήσουμε για γκλαμουριά. Με εξαίρεση τους σταρ της πρώτης ημέρας, της εκτός συναγωνισμού ταινίας, δηλαδή τους Τζορτζ Κλούνεϊ και Μπραντ Πιτ. Από κει και πέρα και μέχρι χθες, Κυριακή, η μόνη σταρ που ήρθε ήταν η Σαρλίζ Θερόν για την παρουσίαση της ταινίας της «The burning plain», όπου εκτός από πρωταγωνίστρια έχει και credits ως executive producer. Η συμπρωταγωνίστρια στην ταινία Κιμ Μπάσινγκερ, αν και είχε ανακοινωθεί, δεν ταξίδεψε τελικά. Ακόμα και ο Βαλεντίνο, ο περιβόητος μετρ της υψηλής ραπτικής που ήρθε στη Βενετία για να παρουσιάσει μια ταινία που έκαναν γι’ αυτόν και στον οποίο στράφηκαν όλα τα MME αναζητώντας προφανώς λάμψη, δεν κατάφερε να φέρει καμία από τις διάσημες πελάτισσες-μοντέλα που ντύνει σε κινηματογραφικές εκδηλώσεις. Και εννοώ τις σταρ που κυκλοφορούν περήφανες με τουαλέτα Βαλεντίνο. Η πιο διάσημη από τις παρευρισκόμενες ήταν η Εύα Χερτζίγκοβα, το γνωστό top model. Ούτε Σάρον Στόουν ούτε καμία. Μόνο οι Ιταλοί κάνουν μαζική εμφάνιση, σε αυτούς δίνει έμφαση ο ιταλικός Τύπος και τελικώς η γκλαμουριά περιορίζεται στην τοπική της αξία. Και επιβεβαιώνει αυτούς που κατηγόρησαν τον Μάρκο Μίλερ για ιταλοποίηση της φετινής εκδήλωσης, καθώς και όσα έχουμε γράψει εμείς στις μέχρι τώρα ανταποκρίσεις μας.
Αυτό όλο δηλώνει πως κάτι τρέχει. Κάτι από όλα αυτά που έχουμε πει. Στη Ρώμη, στις 22 Οκτωβρίου, στο εκεί Φεστιβάλ, θα καταλάβουμε περισσότερα. Και λέω με σιγουριά πλέον ότι «κάτι τρέχει» διότι αυτή την εβδομάδα ξεκινά το Φεστιβάλ του Τορόντο. Εκεί πώς βρέθηκαν έτοιμες αμερικανικές ταινίες για να σταλούν και δεν βρέθηκαν για τη Βενετία; Πώς έγινε και οι ταινίες που πάνε στο Τορόντο ολοκληρώθηκαν και δεν ταλαιπωρήθηκαν από την πολύμηνη απεργία των σεναριογράφων του Χόλιγουντ; Για ποιο λόγο δεν ήλθαν αυτές οι ταινίες (και) στη Βενετία; Αρα, η απεργία των σεναριογράφων ήταν το πρόσχημα. Οι ταινίες που πρόλαβαν, τράβηξαν για το Τορόντο, στο οποίο οι Αμερικανοί έδειξαν προτίμηση. Και η διεύθυνση προχώρησε στην ιταλοποίηση για ευνόητους εσωτερικούς και πολιτικούς λόγους.

  • Οι ταινίες

Από ταινίες, πάντως, θα έλεγα ότι στο weekend πήγαμε καλά.

▪ Οι Αμερικανοί κατάφεραν να πάρουν την πρωτιά χάρη στο φιλμ «The burning plain» του Μεξικανού σεναριογράφου Γκιγιέρμο Αριάγκα, που έκανε με αυτό το φιλμ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Αν και στις προτιμήσεις των Ιταλών κριτικών η ταινία αυτή έρχεται δεύτερη, με πρώτη την ταινία του Τακέσι Κιτάνο «Ο Αχιλλέας και το τατουάζ», για την οποία γράψαμε ήδη. Ο σεναριογράφος των τριών ταινιών του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου «Χαμένες αγάπες», «21 γραμμάρια» και «Βαβέλ» τα χάλασε οριστικά με το σκηνοθέτη του, με τον οποίο εδώ και καιρό δεν μιλιούνταν λόγω της διαφωνίας για το ποιος είναι ο πραγματικός δημιουργός της ταινίας. Αποφάσισε, λοιπόν, να σκηνοθετήσει ο ίδιος το νέο του σενάριο και μάλλον απέδειξε πως είχε δίκιο, σε δικαίωση των σεναριογράφων και σε λυσσομανία των σκηνοθετών. Με ερμηνεύτριες τη Σαρλίζ Θερόν και την Κιμ Μπάσινγκερ, έκανε ένα εκπληκτικό φιλμ, στη δομή των προηγούμενων ταινιών του, που δεν σε αφήνει στιγμή αδιάφορο. Παίξιμο, σενάριο και ιστορία σε υψηλό επίπεδο.

▪ Το ιταλικό φιλμ «Un giorno perfetto» του Φερζάν Οπζέτεκ (ένα ιταλικό «American beauty»), στο οποίο επένδυαν οι Ιταλοί, δεν υμνήθηκε από τον ιταλικό Τύπο, στον υποφαινόμενο όμως άρεσε πολύ.

▪ Το άλλο ιταλικό
του Σαββατοκύριακου, «Ο μπαμπάς της Τζοβάνα», του Πούπι Αβάτι, ήταν πιο αποδεκτό στα περιορισμένα τοπικά πλαίσια.

▪ Η ταινία του Μπαρμπέτ Σρέντερ «ΙΙζούν», με τον Μπενουά Μαζιμέλ, είχε πολύ ενδιαφέρον με το αστυνομικό της θέμα και την εσωτερική αναζήτηση του ήρωα, αλλά άφηνε και κάποια κενά, για τα οποία μπορεί να μην ευθύνεται η ταινία, αλλά η κόπωση η δική μας.


ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Mέλος της EFA (Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κιν/γράφου), Ελεύθερος Τύπος, Δευτέρα, 01/09/2008


No comments: