Saturday, November 27, 2010

Συμβούλιο Πολιτισμού ΕΕ - Ψηφιακός κινηματογράφος: Το κερδοσκοπικό «πανηγύρι» μόλις άρχισε...


Σε πελάτες των τραπεζών και των εταιρειών - «μεσαζόντων» μετατρέπει τις μονές αίθουσες και τις αίθουσες προβολής ποιοτικού σινεμά η ΕΕ
Motion Team
Ενα χρόνο πριν, το Σεπτέμβρη του 2009, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «διαπίστωνε» ότι «ο ψηφιακός κινηματογράφος μπορεί να καταστήσει φθηνότερη και περισσότερο ευέλικτη τη διανομή ταινιών, επιτρέποντας τη διακίνηση περισσότερων ευρωπαϊκών φιλμ». Αλλά: «Η "ψηφιοποίηση" απαιτεί μεγάλες επενδύσεις». Διότι: «Το ένα τρίτο των ευρωπαϊκών κινηματογράφων θα απειλούνταν με κλείσιμο λόγω του υψηλού κόστους του ψηφιακού εξοπλισμού - εκτός αν αναπτυχθούν, άμεσα, νέα επιχειρηματικά μοντέλα και βιώσιμα προγράμματα δημόσιας στήριξης».
Πριν μια βδομάδα, το Συμβούλιο Πολιτισμού της ΕΕ προχώρησε σε συγκεκριμένα «συμπεράσματα» για τις «ευκαιρίες και προκλήσεις του ευρωπαϊκού κινηματογράφου στην ψηφιακή εποχή», σύμφωνα με τα οποία η θεσμική προετοιμασία του νέου κερδοσκοπικού «φιλέτου» των μονοπωλίων της «πολιτιστικής βιομηχανίας», δηλαδή η δημιουργία ψηφιακής υποδομής στη διανομή και προβολή της ταινίας, αποτελεί μία από τις προτεραιότητες.
Τα «συμπεράσματα» ξεκινούν και πάλι από τα «κροκοδείλια δάκρυα» για τις μονές αίθουσες και τον κινηματογράφο του δημιουργού για να τις «στοχοποιήσουν», ουσιαστικά, ως ένα μέρος της σχετικής «αγοράς». Ετσι, ενώ οι μονές αίθουσες κλείνουν η μία μετά την άλλη λόγω της «επέλασης» των πολυκινηματογράφων (σ.σ. «μούλτιπλεξ») η ΕΕ λέει ότι «οι ψηφιακές τεχνολογίες προσφέρουν νέες ευκαιρίες για τη διανομή ταινιών, που περιλαμβάνουν τους κινηματογράφους που προβάλλουν ταινίες τέχνης και τους κινηματογράφους που λειτουργούν στις λιγότερο κατοικημένες περιοχές». «Συμβάλλοντας», έτσι, «στους ευρωπαϊκούς και εθνικούς στόχους σχετικά με την προώθηση και την πρόσβαση στην ευρωπαϊκή δημιουργία, την προώθηση της πολιτιστικής και γλωσσικής ποικιλομορφίας και την κοινωνική συνοχή»!
Είναι πάντα εντυπωσιακό το προπαγανδιστικό «περιτύλιγμα» της ΕΕ όταν πρόκειται να ανοίξει νέα «μπίζνα» για τα μονοπώλιά της. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να μπει στο «ζουμί», διαπιστώνοντας ότι «η ευρωπαϊκή αγορά διανομής ταινιών είναι τεμαχισμένη και αυτό παρουσιάζει διάφορες προκλήσεις που μπορούν να ασκήσουν επίδραση στον καθορισμό και την εφαρμογή των σε εθνικό επίπεδο ή/και πανευρωπαϊκών σχεδίων για τη μετάβαση στον ψηφιακό κινηματογράφο».
Επίσης, η ψηφιακή μετατροπή των κινηματογράφων είναι «σημαντικά δαπανηρή» και επιβαρύνει τους αιθουσάρχες (σ.σ. εννοούνται οι μονές αίθουσες), ενώ, από την άλλη, «μερικοί διανομείς μπορούν να αποταμιεύουν (σ.σ. έτσι "βαφτίζει" το κέρδος η ΕΕ...) χάρη στο μειωμένο κόστος των ψηφιακών αντιγράφων». Πώς θα «υπερνικήσει» (sic) αυτή την... «ασυμμετρία» (sic) η ΕΕ; Η «αγορά», λέει, «έχει καθιερώσει πρότυπα χρηματοδότησης με την ιδιωτική χρηματοδότηση για την ψηφιακή/ αναλογική μεταλλαγή των κινηματογράφων, όπως τα αποκαλούμενα VPF πρότυπα».
Οταν το σύστημα «πουλά» και τις συνέπειές του...
Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μία «κλασική» λειτουργία του καπιταλισμού, όπου ακόμη και οι καταστροφικές συνέπειες, που έχει ο τρόπος ανάπτυξής του στους αδύναμους ενός κλάδου, μετατρέπονται σε ευκαιρίες κερδοσκοπίας για τα μονοπώλια ενός «συγγενικού» κλάδου. Ετσι, η διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου στον κινηματογράφο, που έχει ως αποτέλεσμα τη γιγάντωση και συνένωση μονοπωλίων στην παραγωγή, διανομή και προβολή των ταινιών και τη «σάρωση» των μονών αιθουσών, μετατρέπεται σε «κελεπούρι» για άλλο τμήμα του κεφαλαίου ή ακόμη και αιτία δημιουργίας νέου επιχειρηματικού «κλάδου» που έρχεται να καλύψει τις «ανάγκες».
Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε το «πρότυπο VPF» (Virtual Print Fee/τέλος εικονικής κόπιας) που αναπτύχθηκε πρώτα στις ΗΠΑ και λειτουργεί ως εξής: «Τρίτοι» συλλέγουν μέρος των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν από τους διανομείς ταινιών, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση ψηφιακού εξοπλισμού. Η σχετική «αγορά» είναι εντυπωσιακή: Στην Ευρώπη, μόνο 2.428 οθόνες έχουν προχωρήσει στις απαραίτητες μετατροπές για να προβάλλουν ψηφιακές ταινίες, ενώ μέχρι το 2012 υπολογίζεται ότι περίπου το 20% των κινηματογράφων ανά τον κόσμο θα έχει προβεί στον «αναγκαίο μετασχηματισμό».
  • Οι «τρίτοι» δεν είναι άλλοι από «ενδιάμεσες» εταιρείες «που έχουν ήδη μπει στο παιχνίδι σε όλους τους τομείς (χρηματοδότηση αιθουσών, δορυφορική διανομή, ανάπτυξη λογισμικού, διαφήμιση κ.λπ.), για να "βοηθήσουν" τη διαδικασία και φυσικά να επωφεληθούν από αυτήν, όπως π.χ. οι Arts Alliance Media, Access IT, Technicolor» όπως αναφέρει το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων.
Ωστόσο, το Συμβούλιο φέτος «συμπέρανε» ότι αυτά τα πρότυπα «δεν ταιριάζουν πάντα» στους μικρούς κινηματογράφους, ειδικά αυτούς με μονή οθόνη και εκείνους που προβάλλουν ταινίες τέχνης. «Επομένως», λέει η «ψυχοπονιάρα» ΕΕ, «εκείνες οι οθόνες μπορεί να αντιμετωπίσουν τα μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα στην απόκτηση του ψηφιακού εξοπλισμού προβολής, ακόμα κι αν εκπληρώνουν έναν σημαντικό κοινωνικό και πολιτιστικό ρόλο (...)». Και τι προτείνει η ΕΕ γι' αυτό το πρόβλημα, εκτός του VPF ή έστω συμπληρωματικά με αυτό; «Προκειμένου να διευκολυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η μετάβαση στην ψηφιακή προβολή, πρέπει να υπάρξει συνάθροιση και ευελιξία των χρηματοδοτικών πηγών, είτε ιδιωτικής, είτε δημόσιας προέλευσης (τοπική, εθνική, ευρωπαϊκή) (...)». Πιο απλά, αντί ή και παράλληλα με το «πρότυπο» των ΗΠΑ, όπου δημιουργήθηκε ένας κλάδος εταιρειών - «μεσαζόντων», η ΕΕ προτείνει ένα είδος... «ΣΔΙΤ» στο πεδίο της ψηφιακής μετατροπής.
  • Και, βέβαια, επειδή «η μετάβαση στον ψηφιακό κινηματογράφο είναι επείγουσα και απαραίτητη» (σ.σ. λόγω «ανταγωνιστικότητας» προφανώς) «οι δημόσιες πολιτικές πρέπει να υποστηρίξουν αυτήν την μετάβαση λαμβάνοντας υπόψη τους ακόλουθους γενικού ενδιαφέροντος στόχους», μεταξύ αυτών την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας».
Ομως, το «φαγοπότι» δε σταματά στο ίδιο το έργο της ψηφιακής μετατροπής. Το Συμβούλιο «καλεί» τα κράτη - μέλη να «υποστηρίξουν» τους κινηματογράφους που δεν αντέχουν το κόστος... «μέσω, παραδείγματος χάριν, των προτύπων VPF», «ενθαρρύνοντας» την «οργάνωση μηχανισμών αλληλεγγύης μεταξύ διανομέων και αιθουσαρχών ή/και μεταξύ των αιθουσαρχών» (σ.σ. αυτό σημαίνει προώθηση της συγκεντροποίησης με άλλα λόγια), «ενθαρρύνοντας» την «καθιέρωση της επανεκπαίδευσης και των ψηφιακών επιμορφωτικών προγραμμάτων τεχνολογίας ειδικότερα για τους ιδιοκτήτες κινηματογράφων και τους διανομείς» (σ.σ. το φαγοπότι της ιδιωτικής εκπαίδευσης) «ιδιαίτερα σχετικά με την προβολή, των νέων επιχειρησιακών προτύπων για τον ψηφιακό κινηματογράφο, του μάρκετινγκ, του εναλλακτικού ρεπερτορίου και της τεχνικής συντήρησης»!
  • Τέλος, το Συμβούλιο ζητά να «ερευνηθούν» οι δυνατότητες να «διευκολυνθεί η πρόσβαση στην πίστωση για τους αιθουσάρχες και άλλες επιχειρήσεις που συμμετέχουν στη μετάβαση στην ψηφιακή προβολή, ιδιαίτερα μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων όταν αυτό είναι δυνατό»...
Το «πανηγύρι» της ψηφιακής μετατροπής της διανομής και προβολής μόλις έχει αρχίσει και η τεχνολογία, για μια ακόμη φορά στον καπιταλισμό, τίθεται στην υπηρεσία των μονοπωλίων για ακόμη μεγαλύτερο κέρδος. Είναι προφανές ότι η ΕΕ επιχειρεί να μετατρέψει όσες από τις μονές αίθουσες απέμειναν σε πελάτες των μεσαζουσών εταιρειών, των τραπεζών, ακόμη και της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Οι «εναλλακτικές» που προτείνει η ΕΕ είναι οι συγχωνεύσεις ή οι εξαγορές και το «μάντρωμα» σε κάποια «αλυσίδα» διανομής και προβολής με το μανδύα... της «αλληλεγγύης»!
Σε κάθε περίπτωση, τα θύματα θα είναι οι αίθουσες που επιμένουν να προβάλλουν ποιοτικό σινεμά, οι δημιουργοί και βέβαια όλοι εμείς, το «κοινό». Η μόνη λύση είναι ο κοινός αγώνας, αφού και στο σινεμά ατομικές «λύσεις» δεν υπάρχουν...

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 28 Νοέμβρη 2010

No comments: