- ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010
- Δύο εξαιρετικές ταινίες στο πρόγραμμα της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας: «Μια χρονιά ακόμα», η νέα, δραματική κωμωδία του Μάικ Λι, και «Εντβαρτ Μουνκ» μια παλιότερη (1974), πορτρέτο του εξπρεσιονιστή ζωγράφου από τον Πίτερ Γουότκινς, που προβάλλεται για πρώτη φορά εμπορικά στη χώρα μας.
Ακολουθούν τρεις πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες: «Ολική έκλειψη», ατμοσφαιρική φανταστική ταινία του Ιρλανδού Κόνορ ΜακΦέρσον, «Machette», βίαιη περιπέτεια των Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, Ιθαν Μανίκουις και «Εγώ, ο απαισιότατος», καρτούν των Πιερ Κοφέν & Κρις Ρενό. Στο πρόγραμμα και τρεις ελληνικές: «Ο θάνατος που ονειρεύτηκα», ταινία τρόμου του Παναγιώτη Κραββά, «Στο ξέσπασμα του φεγγαριού» του Στράτου Μαρκίδη και «Μοιραίο πάθος» του Ερρίκου Ανδρέου.
Another Year. Βρετανία, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Μάικ Λι. Ηθοποιοί: Τζιμ Μπρόουντμπεντ, Λέσλι Μάνβιλ, Ρουθ Σιν, Ιμέλντα Στόντον, Ντέιβιντ Μπράντλι. 129'
**** ½
Γύρω από ένα ευτυχισμένο ζευγάρι κινείται μια ομάδα δυστυχισμένων ανθρώπων, που αναζητούν μια αχτίδα φωτός στη μοναχική, γεμάτη απογοητεύσεις ζωή τους. Μια δοσμένη με ζεστασιά και χιούμορ δραματική κομεντί, με εξαιρετικές ερμηνείες.
Στη νέα του ταινία, ο γνωστός Βρετανός σκηνοθέτης Μάικ Λι καταπιάνεται για ακόμη μια φορά με τα γνωστά του θέματα: τη μοναξιά και τη φιλία, τον έρωτα και το θάνατο, τις απογοητεύσεις και τις μικρές χαρές της ζωής. Θέματα που ανανεώνει χάρη στη ζωντάνια, τη ζεστασιά και το χιούμορ του, προσφέροντάς μας μια ταινία στο επίπεδο του «Μυστικά και ψέματα».
Οι πρωταγωνιστές του, άνθρωποι απλοί, που ζουν κάπου στην επαρχία, στη βόρεια Αγγλία, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια κοινωνία σε κρίση, οικονομική, κοινωνική, πάνω όμως απ' όλα κρίση αξιών. Στο επίκεντρο, ένα μεσήλικο ζευγάρι, ο γεωλόγος Τομ (Τζιμ Μπρόουντμπεντ) και η γυναίκα του, ψυχολόγος σύμβουλος, Τζέρι (Ρουθ Σιν), που με τα χρόνια έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν μια σταθερότητα και ισορροπία στη ζωή τους.
Το ευτυχισμένο ζευγάρι περνά τις ελεύθερες ώρες του φροντίζοντας το μικρό τους χωραφάκι όπου καλλιεργούν διάφορα ζαρζαβατικά. Γύρω τους κινούνται διάφορα μοναχικά, με προβλήματα, πρόσωπα: η Μαίρη (Λέσλι Μάνβιλ), μια χωρισμένη φίλη, ρεσεψιονίστ στο ιατρείο όπου εργάζεται η Τζέρι, που, παρά τα 50 της χρόνια, ψάχνει απελπισμένα για σύντροφο, και που η μοναξιά της την έχει οδηγήσει στο ποτό. Ο Κεν (Πίτερ Γουάιτ), ένας αλκοολικός χοντρούλης φίλος της οικογένειας, που, όπως και η Μαίρη (Ιμέλντα Στόντον), μια άλλη προβληματική φίλη, τους επισκέπτεται κάθε τόσο για να δοκιμάσει το φαγητό που τους ετοιμάζει ο Τομ.
Ο Μάικ Λι έφτιαξε μια χαμηλών τόνων, τρυφερή ταινία, με ζωντανούς, διανθισμένους με χιούμορ διαλόγους και με ένα σενάριο χωρίς μεγάλες δραματικές εξάρσεις. Μόνη εξαίρεση, η σκηνή μετά την κηδεία της γυναίκας του αδερφού τού Τομ, όταν εμφανίζεται ο αποξενωμένος γιος του τεθλιμμένου πατέρα. Η κάμερά του παρακολουθεί τα διάφορα πρόσωπα με επιμονή και οξυδέρκεια στη διάρκεια των τεσσάρων εποχών (εποχές που συλλαμβάνει με την κάμερά του με θαυμάσιο τρόπο ο Ντικ Πόουπ).
Η σκηνοθεσία του καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις τους, δημιουργώντας την εντύπωση πως βλέπουμε ένα είδος ντοκιμαντέρ πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Ενώ οι ηθοποιοί του -μερικοί τακτικοί στις ταινίες του- ζωντανεύουν με τον καλύτερο και πιο συναρπαστικό τρόπο τους διάφορους χαρακτήρες. Η ταινία δεν προσφέρει καμιά λύση. Απλά μας παρουσιάζει τη ζωή, όπως είναι στην πραγματικότητα. Με τα μικρά της δράματα και τις μικρές χαρές της. Το πόσο στη ζωή των ανθρώπων αυτών φταίει η τύχη και πόσο η συγκεκριμένη κοινωνία επαφίεται στο θεατή να αποφασίσει.
Edvard Munch. Σουηδία/Νορβηγία, 1974. Σκηνοθεσία-σενάριο: Πίτερ Γουότκινς. Ηθοποιοί: Γκέιρ Γουέστμπι, Ερίκ Αλουμ, Κέρστι Αλουμ, Σούζαν Τρόλντμιλ. 210'
****
Αριστουργηματική ταινία του Πίτερ Γουότκινς για το ζωγράφο της «Κραυγής» Εντβαρτ Μουνκ Μια σε βάθος ανατομή της ζωής του μεγάλου οραματιστή, εξπρεσιονιστή Νορβηγού καλλιτέχνη, που ανέτρεψε τις υπάρχουσες αντιλήψεις για την τέχνη, προκαλώντας τη στενοκέφαλη κοινωνία της εποχής του.
Μετά τις ταινίες «Punishment Park» και «The Gladiators» του Πίτερ Γουότκινς, το ελληνικό κοινό έχει τώρα την ευκαιρία να δει μιαν άλλη αριστουργηματική ταινία του, τον «Εντβαρτ Μουνκ» (1974), που μας αποκαλύπτει το πραγματικό μέγεθος του ταλέντου του.
Η τέχνη και η σχέση της με τη ζωή (μαζί και την κοινωνία) είναι αυτό που απασχολεί τον σκηνοθέτη. Γιατί δεν πρόκειται για καμιά συνηθισμένη (ανιαρή) βιογραφία. Αλλά για το πορτρέτο ενός ανθρώπου/καλλιτέχνη σε σχέση με την τέχνη του και την εποχή του, που του δίνει την ευκαιρία να κάνει κι ένα σχόλιο πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα -μαζί και την κατάσταση της γυναίκας.
Η ταινία παρακολουθεί τον Μουνκ από το 1884 μέχρι το 1895, παρουσιάζοντας από τη μια τη ζωή του κι από την άλλη την κοινωνία της εποχής του και την άρνησή της να δεχτεί το έργο του. Με ντοκιμαντεριστική λεπτομέρεια στην παρουσίαση των εξπρεσιονιστικών πινάκων του (με ιδιαίτερη έμφαση στην κλασική «Κραυγή») και την άμεση σχέση τους με τους χώρους έμπνευσής τους, με την ίδια επιμονή και λεπτομέρεια σ' ό,τι αφορά την ιδιωτική ζωή του Μουνκ και τις σχέσεις του με διάφορες γυναίκες (μέσα από φλας μπακ δοσμένα με έμπνευση και πρωτοτυπία), με ηθοποιούς ερασιτέχνες που ανακάλυψε στη Νορβηγία, ο Γουότκινς έφτιαξε μια μεγαλειώδη, συναρπαστική σε κάθε της πλάνο ταινία, μια ταινία-ποταμό (διαρκεί σχεδόν τρεισήμισι ώρες), που βλέπεται και ξαναβλέπεται με την ίδια πάντα απόλαυση.
ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, Ιθαν Μανίκουις. Σενάριο: Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, Αλβάρο Ροντρίγκεζ. Ηθοποιοί: Ντάνι Τρέχο, Ρόμπερτ ντε Νίρο, Τζέσικα Αλμπα, Στίβεν Σίγκαλ. 105'
** ½
Σκοτωμοί, ωμότητα και εκρήξεις κυριαρχούν σε μια διασκεδαστική, όπου όλα είναι δοσμένα με υπερβολή, περιπέτεια με ήρωα ένα πρώην αστυνομικό που σκοτώνει τους εχθρούς του με μια μασέτα.
Ο «προστατευόμενος» και συνεργάτης του Ταραντίνο, Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, επιβεβαιώνει το ταλέντο του ως σκηνοθέτη ταινιών «μπι-μούβις» με την ταινία του αυτή, επηρεασμένη τόσο από τις ταινίες του Σέρτζιο Λεόνε όσο και από τις φτηνές, δεύτερης κατηγορίας ταινίες που γυρίζονταν στις δεκαετίες του '40 και '50. Ηρωας είναι ένας πρώην αστυνομικός, ο επονομαζόμενος «Μασέτε» (σκοτώνει τους εχθρούς του με μια μασέτα), που μετατρέπεται σε vigilante (εκδικητή), όταν ένας Μεξικανός «βαρόνος των ναρκωτικών» δολοφονεί την οικογένειά του και στη συνέχεια προσπαθεί να σκοτώσει και τον ίδιο, φοβούμενος πως ο Μασέτε θ' αποκαλύψει τη συνεργασία του με διεφθαρμένους Αμερικανούς πολιτικούς και αστυνομικούς.
Ο Ροντρίγκεζ σκηνοθετεί με νεύρο, στήνοντας σκηνές όπου κυριαρχεί μια έντονη, υπερβολική συχνά ωμότητα, διανθίζοντάς την με άφθονο (μαύρο) χιούμορ, με τον Μασέτε να κόβει κεφάλια και άλλα ανθρώπινα μέλη με τη μασέτα του (σε μια μάλιστα σκηνή καταφέρνει να διαφύγει κρεμασμένος από το... μακρύ έντερο ενός κακοποιού που σκοτώνει). Σε ρόλους γκεστ-σταρ οι Ντε Νίρο, Στίβεν Σίγκακλ, Λίντσεϊ Λόχαν κ.ά.
Despicable Me. ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Πιερ Κοφέν, Κρις Ρενό. Σενάριο: Κεν Ντόριο, Σέρτζιο Πάμπλος. Με τις φωνές των: Στιβ Καρέλ, Τζέισον Σίγκελ, Τζούλι Αντριους. 95'
** ½
Τρία ορφανά κοριτσάκια έρχονται αντιμέτωπα μ' ένα σατανικό, αν και τελικά, συμπαθητικό, αρχιεγκληματία σ' ένα διασκεδαστικό καρτούν γυρισμένο σε 3-D.
Ευχάριστο, διασκεδαστικό και με μπόλικο γέλιο, είναι το καρτούν αυτό της Pixar, με καλή χρήση του 3-D, που σκηνοθέτησε το δίδυμο Πιερ Κοφέν-Κρις Ρενό. Η ιστορία αναφέρεται σ' ένα μεγαλοφυή εγκληματία, τον Γκρου, που σχεδιάζει να κλέψει το... φεγγάρι και που τελικά αρχίζει να υποχωρεί όταν έρχεται αντιμέτωπος με τρία γλυκά, αξιαγάπητα, ορφανά κοριτσάκια που στο πρόσωπό του αναζητούν τον πατέρα που τους λείπει.
Για ν' ανακαλύψουμε πως πίσω από το σκληρό, σατανικό ύφος του ο Γκρου κρύβει τελικά μια καλή καρδιά. Οι σκηνοθέτες διακωμωδούν τους διάφορους αρχιεγκληματίες των ταινιών του Χόλιγουντ, προσφέροντας απολαυστικούς χαρακτήρες και διάφορα έξυπνα, ευρηματικά γκαγκ που θα διασκεδάσουν τους μικρούς, ιδιαίτερα, θεατές. Τον όχι τελικά και τόσο «Απαισιότατο» του τίτλου εκφράζει (στην πρωτότυπη βερσιόν) τέλεια με τη φωνή του ο Στιβ Καρέλ, ενώ τη στρίγγλα μητέρα του η Τζούλι Αντριους. *
Οι άλλες ταινίες
- Ο θάνατος που ονειρεύτηκα
Ελλάδα, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Παναγιώτης Κραββάς. Ηθοποιοί: Τζένη Θεωνά, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Λένα Παπαληγούρα, Νικόλας Αγγελής, Αντώνης Καφετζόπουλος, Μαρία Σολωμού. 90'
Μια ομάδα νεαρών μαθητών, μ' επικεφαλής τον Χρήστο, έναν παράξενο, απόμακρο νεαρό, και τη Δωροθέα, ένα γοητευτικό κορίτσι, αρχίζουν μια παράξενη εγκληματική πορεία, βασισμένη στις σατανικές θεωρίες του Χρήστου. Ταινία τρόμου, όπου κυριαρχεί το λουτρό αίματος, εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία των «σατανιστών», που είχε συγκλονίσει την Αθήνα πριν από μερικά χρόνια.
Στο ξέσπασμα του φεγγαριού. Ελλάδα, 2010. Σκηνοθεσία: Στράτος Μαρκίδης. Σενάριο: Γιώργος Χρυσοβιτσάνος, Ιωάννα Γιαννούλη. Ηθοποιοί: Ιωσήφ Μαρινάκης, Κώστας Αποστολάκης, Τάνια Τρύπη, Τζένη Μπότση, Γιάννης Βόγλης, Μπέττυ Λιβανού.
Ο ξαφνικός έρωτας ανάμεσα σε δύο άγνωστα μεταξύ τους παιδιά, την Αλεξάνδρα και τον Μάνο, που ξεκινάει στην Κρήτη και συνεχίζεται στο Λονδίνο, όπου σπουδάζουν, θα διακοπεί απότομα όταν επεμβαίνουν ο πατέρας και ο αδερφός της Αλεξάνδρας, εξαιτίας μιας παλιάς έχθρας (άγνωστης στα δυο παιδιά) ανάμεσα στους γονιούς τους. Ελληνικό μελόδραμα εμπνευσμένο από το μύθο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από ένα τραγούδι του Βασίλη Σκουλά.
No comments:
Post a Comment