Η έλλειψη κινηματογραφικής παιδείας στην Ελλάδα δεν έχει μόνο σαν αποτέλεσμα να ανθεί η παραπαιδεία και σε αυτόν τον τομέα - προσανατολισμένη κυρίως στην τεχνοκρατική διάσταση των οπτικοακουστικών μέσων - αλλά και να δημιουργείται εντελώς διαστρεβλωμένη αντίληψη στη νεολαία για το τι είναι κινηματογράφος. Φυσικά, οι πολυεθνικές της βιομηχανίας του «ελεύθερου χρόνου» (κλάδος που στις ΗΠΑ ανταγωνίζεται σε κύκλο εργασιών την πολεμική βιομηχανία) έρχονται να καλύψουν και το κενό... της «διαπαιδαγώγησης».
Ετσι, μεγάλη πολυεθνική αλυσίδα βιβλιοπωλείων και ηλεκτρονικών, «χορηγείται» από ένα παγκόσμιο μεγαθήριο του οπτικοακουστικού και τεχνολογικού τομέα και «στήνει» στην Ελλάδα ένα... «φεστιβάλ ψηφιακών ταινιών μικρού μήκους» με «μεγάλο αριθμό επίδοξων "σκηνοθετών" να έχει ήδη δηλώσει συμμετοχή» όπως «πανηγυρίζει» στο δελτίο Τύπου. Μια κριτική επιτροπή και το «κοινό» θα αναδείξουν τους νικητές.
Σύμφωνα με την εταιρεία το «φεστιβάλ» «πραγματοποιείται με επιτυχία σε διάφορες χώρες του εξωτερικού» και στην Ελλάδα τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων. Οι συμμετέχοντες μπορούν να λάβουν μέρος με «ταινίες» από... κινητό, φωτογραφική μηχανή ή βιντεοκάμερα, «βασισμένες» σε βιβλίο, τραγούδι, ή «ελεύθερο εικαστικό θέμα». Βέβαια η εταιρεία - «χορηγός» έχει «στήσει» εντός του μαγαζιού της πολυεθνικής μια... «γωνία» για «δανεισμό εξοπλισμού» (σ.σ. κάπως έτσι θα «βαφτίζεται» η διαφήμιση στο εξής).
Αυτή η εντελώς εμπορευματοποιημένη προσέγγιση στον κινηματογράφο, δεν είναι μοναδική. Εδώ και κάμποσο καιρό ακόμη και περιφερειακά φεστιβάλ κινηματογράφου «καλοβλέπουν» τον «κινηματογράφο» του κινητού τηλεφώνου, ενώ, παράλληλα με το παραπάνω πρόγραμμα «τρέχει» στην Ελλάδα και ένα άλλο, εκ των ΗΠΑ ορμώμενο, που αφορά σε διαγωνισμό ταινιών με προϋπόθεση να έχουν ολοκληρωθεί πλήρως μέσα σε ένα 48ωρο, υποσχόμενο ότι «δίνει την ευκαιρία σε ταλαντούχους δημιουργούς για μία λαμπρή καριέρα».
Οι εταιρείες προσπαθούν να πείσουν τη νεολαία ότι ο «καθένας μπορεί να γίνει σκηνοθέτης», αποκρύβοντας όμως ότι στην πραγματικότητα «ψαρεύουν» νέες «φουρνιές» ταλαντούχων παιδιών για να ενταχθούν στη βιομηχανία του «θεάματος» ή, στη χειρότερη περίπτωση, «φουρνιές» χειραγωγημένων καταναλωτών «πολιτιστικών προϊόντων» και προϊόντων τεχνολογίας των «χορηγών». Αλλωστε η ελληνική νεολαία δεν έχει κανένα μέτρο σύγκρισης για το τι πραγματικά σημαίνει κινηματογραφική παιδεία. Το δε κράτος απλά «τρίβει» τα χέρια του μπροστά στη διαμόρφωση μιας γενιάς κινηματογραφιστών που θα έχουν «μπλέξει» την τέχνη του μοντάζ... με τη μονταζιέρα.
Ριζοσπάστης,
No comments:
Post a Comment