Με δύναμη από το Ιράν

Κάτω, στις αγορές της νότιας Τεχεράνης, γυναίκες ολόκληρες στο μαύρο, σαν τεράστιοι πιγκουίνοι (μόνο το πρόσωπο προβάλλει από ένα στενό ωοειδές άνοιγμα), παζαρεύουν με τραγουδιστές κραυγούλες να μειώσουν την τιμή.

Η κινηματογραφίστρια Φαραχνάζ Σαριφί.

Λίγο βορειότερα, σνομπ κοριτσίστικες φατσούλες επιδεικνύουν με αυθάδεια τον επίδεσμο της πλαστικής στη μύτη, φροντίζοντας κάθε τόσο να ανασηκώνουν το πεσμένο στους ώμους chic μαντίλι που συνήθως καλύπτει (στα όρια των νόμων του κράτους, αλλά και της... βαρύτητας) το πίσω μόνο μέρος της κεφαλής.

Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα (αλλά και αρκετούς... «κόσμους») πιο πέρα, πολύχρωμες Κούρδισσες ανεμίζουν τα φαρδιά τους σαλβάρια καθώς μετακομίζουν οικογενειακώς σε πόλεις όπου υπάρχει δουλειά, στρουμπουλές Τουρκμένες τρέχουν σπίτι να κατσαδιάσουν τον άντρα τους που δεν κερδίζει αρκετά, πανέμορφες Αζέρες ψάχνουν τρόπους να ξεγελάσουν τις απαγορεύσεις ώστε να είναι περισσότερο ενεργές στη δημόσια ζωή...

Σε ένα Ιράν που, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, αλλά και της νομικίστικης αυστηρότητας του Αχμαντινετζάντ, νοσταλγεί μαζικά την περίοδο προεδρίας του Χαταμί (1997-2005) -τον οποίο πάντως τότε πολλοί κατέκριναν-, οι γυναίκες είναι φορείς ενός (συχνά κρυμμένου) δυναμισμού. Αναζητώντας τον δυναμισμό αυτό, απευθυνθήκαμε σε τρεις από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της σύγχρονης ιρανικής δημιουργίας: την κινηματογραφίστρια Φαραχνάζ Σαριφί και τη ζωγράφο-εικαστικό Νασταράν Σαχμπαζί, από τη νέα, ανερχόμενη γενιά. Και την ηθοποιό-θρύλο Φατεμά Μοταμέντ-Αριά... [συνεχίζεται, Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΝΑΚΗ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 7 - 01/06/2008]