- Παναγιωτης Παναγοπουλος, Η Καθημερινή, Tρίτη, 19 Oκτωβρίου
ΑΠΩΛΕΙΑ. Ηταν πολλά τα κινηματογραφικά «παιδιά» του Γιάννη Δαλιανίδη, στη μακρά και λαμπερή καριέρα του στον κινηματογράφο, σε θέατρο και τηλεόραση. Χθες, στην πολιτική –όπως ήθελε ο ίδιος– κηδεία του στο Α΄ Νεκροταφείο, ήταν εκεί, μαζί με μερικούς από τους στενότερους συνεργάτες του, αλλά και ηθοποιούς της νεότερης γενιάς. Ηταν εκεί για να τον αποχαιρετίσουν η Μάρθα Καραγιάννη, η Ζωή Λάσκαρη, ο Κώστας Βουτσάς, ο Μίμης Πλέσσας, αλλά και η Ελένη Ράντου, ο Πέτρος Φιλιππίδης και ο Γιάννης Μπέζος, όπως και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο Φώτης Κουβέλης.
Για «ένα παιδί έκθετο, που το υιοθέτησε όλη η Ελλάδα» μίλησε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, που εκφώνησε τον επικήδειο. Η αγάπη του Γιάννη Δαλιανίδη για τον κινηματογράφο και το θέαμα γενικότερα οδήγησε σε σχεδόν 70 ταινίες και αρκετές τηλεοπτικές σειρές, που κέρδισαν το στοίχημα της διάρκειας στον χρόνο και της αποδοχής από το κοινό.
Από το 1959, που σκηνοθέτησε τη «Μουσίτσα», την πρώτη του ταινία, ο Δαλιανίδης, ο οποίος γεννήθηκε το 1923 στη Θεσσαλονίκη και έκανε τα πρώτα του βήματα ως χορευτής, δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τον κινηματογράφο.
Μπορεί να θεωρείται –και να είναι– ο πατέρας του ελληνικού μιούζικαλ, όμως ασχολήθηκε με την ίδια επιτυχία με όλα τα είδη, την κωμωδία, το δράμα, την αστυνομική ταινία. Η φιλμογραφία του διαθέτει σχεδόν αποκλειστικά επιτυχίες. «Κατήφορος», «Ζητείται ψεύτης», «Νόμος 4000», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Οι κληρονόμοι», «Κάτι να καίει», «Η χαρτοπαίχτρα», «Εγωισμός», «Ραντεβού στον αέρα», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Στεφανία», «Δάκρυα για την Ηλέκτρα», «Νύχτα γάμου», «Γοργόνες και μάγκες», «Η Παριζιάνα», «Γυμνοί στο δρόμο».
Οπως έλεγαν αρκετοί άνθρωποι που τον γνώριζαν καλά, το βασικό του γνώρισμα ήταν ότι δεν γέρασε ποτέ. Και ακόμη και μέχρι το τέλος έκανε σχέδια, παρακολουθούσε ταινίες, διέκρινε ταλέντα και είχε πάντοτε καλά λόγια και συμβουλές για τους νέους ανθρώπους που ήθελαν να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο.
No comments:
Post a Comment