Οι άλλες ταινίες της βδομάδας

«Τα οπωροφόρα της Αθήνας» κωμωδία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Ευλογημένες ψυχές» δράμα της Ανα Κόκκινος από την Αυστραλία, «Βρικόλακες για κλάματα» κωμωδία των Τζέισον Φρίντμπεργκ και Ααρον Σέλτζερ και «Δόλωμα γένους θηλυκού» θρίλερ του Τζον Κουράν. Συνεχίζεται επίσης η προβολή των περισσότερων καλοκαιρινών επανεκδόσεων.

«BURIED» αγγλόφωνο θρίλερ, ισπανικής παραγωγής του 2010, σε σκηνοθεσία Ροντρίγκο Κορτές και διάρκειας 95΄, με τον Ράιαν Ρέινολντς στο μοναδικό ρόλο. Ο,τι πιο χαμηλού προϋπολογισμού έχουμε δει. Τολμηρή και έξυπνη η ιδέα, δύσπεπτη κι ενοχλητική η εικόνα, ιδιαίτερο το θέμα και ενδιαφέρουσα η προσέγγιση. Καταγράφει αποκαλυπτικά την τραγική εκμετάλλευση μιας εγκλωβισμένης, παραλυμένης από την απουσία ξεκάθαρων ιδεολογικών θέσεων και οργάνωσης, αμερικανικής εργατικής τάξης, πνιγμένης στη δίνη της κατανάλωσης και της ανεργίας, που εκβιάζεται από το σύστημα να πουλήσει την εργατική της δύναμη, που σε πάμπολλες περιπτώσεις - όπως εδώ - ταυτίζεται με την ίδια της τη ζωή. Αποδέχεται με την ευκολία τού «δεν αφορά εμένα» να νανουρίζεται με παραμύθια, όχι της Χαλιμάς, αλλά της συναίνεσης στην αντιμετώπιση της απειλής ενός εθνικού, έξωθεν, εχθρού. Ο Πολ Κόνροϊ, ο κεντρικός και μοναδικός ρόλος της ταινίας, οδηγός στρατιωτικού ανεφοδιασμού στο Ιράκ, θυσιάζει τη ζωή του, μακριά από τους δικούς του, στην κόλαση του πολέμου για τα μυθικά υπερκέρδη των μονοπωλίων πετρελαιοειδών. Οι ιδιωτικές εταιρείες που τον προσέλαβαν και τον έστειλαν εκεί, τον αδειάζουν ως res όταν τους κάνει τη δουλειά τους, δουλειά που πληρώνεται με 700 δολάρια στον τραπεζικό του λογαριασμό. Και τώρα αναρωτιέται τι έκανε και οι Ιρακινοί τού φέρονται έτσι. Αδυνατεί να καταλάβει ότι ανήκει στο στρατό κατοχής κι ας μην κρατά όπλο. Λέει ότι εκείνος έκανε ό,τι του έλεγαν οι παραπάνω. Ακριβώς ό,τι ισχυρίζονταν και οι SS των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κι εκείνοι έκαναν ό,τι έλεγε ο ναζιστικός νόμος και οι ανώτεροί τους. Ποιο, λοιπόν, είναι το κρίμα τους; Καλή ταινία, την αγοράζεις πακέτο με τα όποια της ελαττώματα. Αποκαλυπτική, αρκεί να αναγνωσθεί ενδελεχώς. Πλατφόρμα πολύπλευρης συζήτησης... Πρωτίστως αυτό!

«EAT PRAY LOVE», Ελληνιστί, Μαμ, Κακά και Νάνι... του Ράιαν Μέρφι. Αμερικανική παραγωγή του 2010, διάρκειας 133΄ με την Τζούλια Ρόμπερτς. Εντάξει, αν δεν έχετε ακόμη κουραστεί να απολαμβάνετε τη στερεότυπη χολιγουντιανή διαχείριση της ευμορφίας της Τζούλια Ρόμπερτς κάντε το, μη βαυκαλίζεστε όμως ότι είστε κοινωνός αληθειών ή καλού κινηματογράφου...