Ζυλ Ντασσέν: Γεια σας! Και σας ευχαριστώ!

Αρχές του ’90, ο Ζυλ Ντασσέν σκηνοθετούσε στο θέατρο Τζένη Καρέζη τον «Θάνατο του εμποράκου». «Δυστυχώς δεν θα μπορέσετε να του μιλήσετε στο τηλέφωνο. Θα τον βρείτε μόνο στο θέατρο. Πηγαίνει το πρωί και επιστρέφει σπίτι ξημερώματα. Δεν τον βλέπω καθόλου». Η Μελίνα Μερκούρη στην άλλη πλευρά του τηλεφώνου μάς ενημερώνει για το πρόγραμμα του Ντασσέν. Ευγενής και προστατευτική, ίσως και να προσπαθεί να μας αποτρέψει θέλοντας να ελαφρύνει το πρόγραμμά του.

Μια Δευτέρα πρωί, μετά την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, τον πλησίασα και του ζήτησα να μου διαθέσει ένα τέταρτο από τον χρόνο του, όχι για μια «ορθόδοξη» συνέντευξη αλλά για ένα παιχνίδι. «Θα σας προτείνω ονόματα και εσείς θα σχολιάζετε», του είχα πει τρακαρισμένη, αλλά και αποφασισμένη να μην παραιτηθώ εύκολα. Αμφιταλαντεύτηκε για μια στιγμή, ύστερα χαμογέλασε, με πήρε από το μπράτσο και με οδήγησε στο φουαγιέ. Ζήτησε πολύ ευγενικά (μια λέξη με όλα της τα παράγωγα, που δύσκολα θα μπορούσε να παρακάμψει κανείς μιλώντας για τον Ντασσέν) έναν ελληνικό καφέ και… «Χόλιγουντ». «Unfair…» απάντησε χωρίς να διστάσει. «Φυλακή. Αλλά δεν είναι απόλυτη αλήθεια. Υπάρχουν πολύ καλές και δημιουργικές στιγμές και πολλή φιλία. Υπάρχει διαφθορά, κάτι που θυμίζει κόλαση. Αλλά και πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι, ανήσυχα πνεύματα…». Ακολουθεί μια αλυσίδα ονομάτων... [Της Μαριας Κατσουνακη, Η Καθημερινή, 6/4/2008]

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ: Είχε την ευφυΐα να με στηρίξει Του Τάσου Μπουλμέτη, Τρεις ζωές κι ένας θάνατος Του Δημήτρη Μπούρα, Με επηρέασε η «Νύχτα και η πόλη» Του Μάρτιν Σκορσέζε, Η Μελίνα ως μούσα τον κατέστρεψε Του Κωνσταντινου Γιανναρη