ΝΤΑΣΣΕΝ ΖΥΛ: Ταινίες- παραστάσεις

«Ποτέ την Κυριακή»

Σπούδασε ηθοποιός. Πρωτοεμφανίστηκε το 1936 στο (αριστερής ιδεολογίας) Εβραϊκό Θέατρο Ν. Υόρκης. Παράλληλα έγραφε ραδιοφωνικές εκπομπές και σκηνοθετούσε παραστάσεις. Το 1940 δουλεύει στο Χόλιγουντ, ως βοηθός του Χίτσκοκ και γυρίζει ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για διάφορους δημιουργούς (Ρούμπινσταϊν, Καζάλς, Πόε κ.ά.). Μετά την «Αποκαλυπτική καρδιά» (1941), με επτάχρονο συμβόλαιο, η «Μάγιερ» του αναθέτει τη μεγάλου μήκους ταινία «Πράκτορας των ναζί» (1942). Ακολουθούν άλλες τρεις ταινίες και «Το φάντασμα του Κάντερβιλ» (1944), που η «Μάγιερ» πετσοκόβει στο μοντάζ. Ο Ντασσέν απεργεί 14 μήνες, επιδιώκοντας να σπάσει το συμβόλαιό του. Μάταια. Το 1945, λόγω του άσχημου πρωταγωνιστή του στην κωμωδία «Γράμμα στην Ηβη», η «Μάγιερ» σπάει το συμβόλαιο. Ακολουθούν: 1946 «Δυο έξυπνοι άνθρωποι». 1947 «Ο δήμιος των κολασμένων», που με ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό αποκαλύπτει τις απάνθρωπες αμερικανικές φυλακές. Μια ταινία - αλληγορία «ενός κόσμου φασιστικού» και «κραυγή για ελευθερία και αξιοπρέπεια του ανθρώπου». Η εταιρεία κατακρεούργησε «το ένα τέταρτο της ταινίας. Αφαίρεσε το λόγο ύπαρξής της. Εμεινε η βία, όχι τα αίτιά της», έλεγε ο Ντασσέν.

Το 1948, σε πραγματικούς χώρους, με άγνωστους ηθοποιούς, γυρίζει τη «Γυμνή πόλη». Ταινία - ντοκουμέντο για τη νεοϋορκέζικη βία και την εγκληματικότητα. Ο αντικομμουνισμός φουντώνει. Ενας από τους σεναριογράφους της ταινίας φυλακίζεται. Το μοντάζ της ταινίας γίνεται ερήμην του Ντασσέν: «Οταν την πρωτοείδα έβαλα τα κλάματα από την αηδία... Από την ταινία αφαιρέθηκαν όλες οι αντιθέσεις της Νέας Υόρκης, γύρω από τις οποίες είχα χτίσει το έργο. Ο αμύθητος πλούτος και η μιζέρια». Το 1949, με ανεξάρτητο παραγωγό, σε πραγματικούς χώρους κοινωνικών συγκρούσεων, γυρίζει τους «Ανθρώπους του αίματος», με θέμα το ελεγχόμενο και αιματοβαμμένο από τη Μαφία εμπόριο οπωροκηπευτικών... [Ριζοσπάστης, 13/4/2008].