Ο Μάης του '68 στις Κάνες

Τριφό, Λελούς, Γκοντάρ, Μαλ και Πολάνσκι σε συνέντευξη τύπου για να υποστηρίξουν τον Ανρί Λανγκλουά που ο Αντρέ Μαλρό είχε εκδιώξει από τη Γαλλική Ταινιοθήκη.

Στις 6 Μαΐου του 1968, στο Παρίσι, ο Ρομπέρ Φαβρ Λε Μπρε, πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών, δήλωνε με αρκετή έπαρση στον τύπο, ότι εκείνη τη χρονιά «θα έλθουν στις Κάνες οι μεγαλύτεροι αστέρες των τεχνών, των γραμμάτων και του αθλητισμού, θα πραγματοποιηθούν οι καλύτερες εκδηλώσεις και φυσικά θα διαγωνιστούν οι καλύτερες ταινίες του κόσμου». Εκείνες τις πολυδιαφημισμένες ταινίες τότε δεν τις είδε κανείς. Το φεστιβάλ τελείωσε μόλις άρχισε, λόγω του Μάη του '68. Ομως, θα προβληθούν φέτος στις Κάνες, σαράντα χρόνια μετά, ένα χρέος του σινεμά στην Ιστορία.

Ο μεσιέ Λε Μπρε, που παινεύτηκε για τη βέβαιη επιτυχία του φεστιβάλ, δεν τα φανταζόταν αυτά. Ετσι, γύρισε βιαστικά την άλλη μέρα πίσω στις Κάνες, για να ρυθμίσει, πίνοντας τον καφέ του στην Κρουαζέτ τις τελευταίες λεπτομέρειες της τεράστιας επιτυχίας που προσδοκούσε. Δεν αντιλήφθηκε ότι η εξέγερση των φοιτητών που είχε ήδη ξεκινήσει θα μετέτρεπε τη λαμπρή γιορτή που φανταζόταν, σε μια αμφιθεατρικού τύπου αριστερή συζήτηση για τη «διάσωση του κινηματογράφου από τα μονοπώλια και την αποσύνδεσή του από τη βιομηχανία προκειμένου να υπηρετεί το λαό»... [Της ΕΛΕΩΝΟΡΑΣ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 20/4/2008]