Τα σιωπηλά γκρο πλαν του Καρλ Ντράγερ στο Τριανόν

Αφιέρωμα από τις 10 ως τις 16 Απριλίου με 14 ταινίες για τα 40 χρόνια από τον θάνατο του δανού σκηνοθέτη

«O ταν σκέφτομαι τον Ντράγερ» έγραψε κάποτε ο Φρανσουά Τρυφό«αυτό που μου έρχεται στο μυαλόείναι οι λευκές εικόνες του και εκείνα τα υπέροχα,σιωπηλά γκρο πλαν στο “Πάθος της Ζαν ντ΄ Αρκ”,των οποίων η διαδοχή αντιστοιχεί ακριβώς στους κοφτούς διαλόγους της Ζαν με τους δικαστές της». Ο ύμνος του Τρυφό προς τον δανό σκηνοθέτη επανέρχεται αυτές τις ημέρες στη μνήμη. Τιμώντας την επέτειο των 40 χρόνων από τον θάνατο του Ντράγερ, η κινηματογραφική εταιρεία Νew Star από τις 10 ως τις 16 Απριλίου διοργανώνει αφιέρωμα προβάλλοντας το σύνολο του έργου του στην αίθουσα Τριανόν Filmcenter. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα παιχθούν μόνο οι κλασικές ταινίες του Ντράγερ όπως ο «Λόγος», η «Γερτρούδη», οι «Μέρες οργής» και βεβαίως «Το πάθος της Ζαν ντ΄ Αρκ» αλλά και λιγότερο γνωστές με αφετηρία τη βωβή περίοδό του: ο «Πρόεδρος» (1918), «Σελίδες από το ημερολόγιο του Σατανά» (1919), η «Χήρα του πάστορα» (1921), οι «Στιγματισμένοι» (1921), «Μια φορά κι έναν καιρό...» (1922), «Μίκαελ» (1924), ο «Αφέντης του σπιτιού» (1925), η «Νύφη Γκλόμνταλ» (1925), το «Βαμπίρ» (1931) και «Δύο ανθρώπινες υπάρξεις» (1944). Θα προβληθούν επίσης οκτώ μικρού μήκους ταινίες του σκηνοθέτη, εντελώς άγνωστες στη χώρα μας. Ανάμεσά τους: «Βοήθεια στις μητέρες», «Το νερό στην επαρχία», «Η εκκλησία στην εξοχή», «Πρόλαβαν το πλοίο»... [[Ι. ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ, Το Βήμα, 2/4/2008]

«Μια φορά κι έναν καιρό...» (1922)

Εμπνευσμένη από «Το ημέρωμα της στρίγκλας» του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, η ταινία αναφέρεται σε έναν πρίγκιπα ο οποίος κατορθώνει να δαμάσει την επαναστατημένη πριγκίπισσα, η οποία μετατρέπεται σε πλήρως αφοσιωμένη σύζυγο. Δεν θεωρείται από τις σπουδαίες ταινίες του Ντράγερ, είναι όμως εξαιρετικά σπάνια καθώς ένα σημαντικό μέρος της είχε χαθεί.

«Ο λόγος» (1955)

Μεταφέροντας στην οθόνη ένα θεατρικό έργο τού Κάι Μουνκ με θρησκευτικό προβληματισμό, ο Ντράγερ δημιούργησε μία από τις ωραιότερες ταινίες της καριέρας του, που, παρά τον μεταφυσικό της χαρακτήρα, θυμίζει αγροτικό ντοκυμαντέρ χάρη στη ρεαλιστική και ακριβόλογη σε λεπτομέρειες σκηνοθεσία.

«Γερτρούδη» (1964)

Η δίψα μιας γυναίκας για τον απόλυτο έρωτα αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντός της και την οδηγεί στην ηθελημένη μοναξιά. Το κύκνειο άσμα του Ντράγερ είχε ψυχρή κριτική υποδοχή στην εποχή του, σήμερα όμως θεωρείται μία από τις πιο μοντέρνες ταινίες της δεκαετίας του ΄60.