O ψυχίατρος του Χόλιγουντ, και η απατημένη Μόνικα Μπελούτσι

Μόνικα Μπελούτσι, Πιερφραντσέσκο Φαβίνο στην ιταλική παραγωγή "Ο άντρας που αγαπά".

Ισχνή η νέα κινηματογραφική εβδομάδα, με τρεις ταινίες μόνο, καθώς οι εταιρείες διανομής φαίνεται να αρκούνται σε όσες ταινίες έχουν ήδη βγάλει στις θερινές οθόνες και σκοπεύουν να "επανέλθουν" μετά τον Δεκαπενταύγουστο.

• «Εξομολογήσεις» (Shrink). Αμερικανική παραγωγή, 2009, 106 λεπτά. Σκηνοθεσία: Τζόνας Πέιτ. Ερμηνεία: Κέβιν Σπέισι, Μαρκ Γουέμπερ, Κίκι Πάλμερ, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Σάφρον Μπάροους

Εάν πιστεύετε ότι ο Κέβιν Σπέισι είναι μια συνηθισμένη περίπτωση ηθοποιού, σίγουρα κάνετε λάθος. Εχοντας κερδίσει δύο Οσκαρ στη δεκαετία του `90 με τις ερμηνείες του, στη συνέχεια γύρισε την πλάτη στο Χόλιγουντ και αφιερώθηκε στη μεγάλη του αγάπη, το θέατρο, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του λονδρέζικου Ολντ Βικ από το 2003.

Εδώ, υποδύεται τον Χένρι Κάρτερ, ψυχίατρο στον μικρόκοσμο του Χόλιγουντ, ο οποίος έχοντας μόλις χάσει τη σύντροφό του, που αυτοκτόνησε, δυσκολεύεται πια να ασχοληθεί με τους ασθενείς του, μέχρι που αναλαμβάνει δωρεάν τη θεραπεία μιας διαταραγμένης έφηβης. Η γνωριμία του αυτή τον οδηγεί σε αμφιβολίες για την ικανότητά του να θεραπεύει τους άλλους... "Είμαι ένας απατεώνας", ξεσπάει σε μια τηλεοπτική του εμφάνιση, που σκοπό είχε να διαφημίσει το τελευταίο του βιβλίο...

Ως κινηματογραφική περσόνα, ο Κέβιν Σπέισι είναι σίγουρα η προσωποποίηση της βαθύτερης αμερικάνικης απελπισίας, που σπάνια αναδύεται στην επιφάνεια: Ο ήρωας που υποδύεται εδώ, “παρακολουθεί” τη ζωή του να διαλύεται σιγά σιγά, χωρίς να μπορεί να αντιστρέψει την πορεία.

Το σενάριο του Τόμας Μόφετ (με αφετηρία μια ιστορία του Χένρι Ρίαρντεν) προσπαθεί να συλλάβει την αρρωστημένη ατμόσφαιρα στη χολιγουντιανή κοινότητα, ανάμεσα σε παραγωγούς, ατζέντηδες και ηθοποιούς, χωρίς να αντιστέκεται ωστόσο στα κλισέ, ενώ κάποια ψήγματα αυθεντικού χιούμορ δεν αρκούν για να σε κερδίσουν (οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η ταινία).

• “Ο άντρας που αγαπά” (L'uomo che ama). Ιταλική παραγωγή, 2008, 103 λεπτά. Σκηνοθεσία: Μαρία Σόλε Τονιάτσι. Ερμηνεία: Πιερφραντσέσκο Φαβίνο, Μόνικα Μπελούτσι, Ξένια Ράπαπορτ

Η κόρη του Ούγκο Τονιάτσι στη δεύτερη σκηνοθετική της δουλειά, μια σύγχρονη ερωτική ιστορία με φόντο το Τορίνο, Ενδιαφέρουσα η ιδέα της προσέγγισης του «ανδρικού» βλέμματος στον έρωτα (αν και ο πρωταγωνιστής της Πιερφραντσέσκο Φαβίνο δεν με έπεισε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή).

Παρακολουθούμε τον 40χρονο ήρωα της ταινίας σε δύο χρονικές περιόδους: Τον Σεπτέμβριο είναι με τη νεότερή του Σάρα (Ξένια Ράπαπορτ), την έχει ερωτευτεί, όμως εκείνη δεν ανταποκρίνεται και σιγά σιγά γίνεται όλο και πιο απόμακρη. Ο άντρας αισθάνεται προδομένος, προσπαθεί απελπισμένα να σώσει τη σχέση τους και όταν εκείνη τον απορρίπτει οριστικά, πέφτει σε απόγνωση. Δεν μπορεί να εργαστεί, ούτε καν να φάει...

Τον ξανασυναντάμε τον Μάρτιο, ευτυχισμένο με μια άλλη γυναίκα, την Άλμπα (Μόνικα Μπελούτσι), που είναι και συνομήλική του. Σχεδιάζουν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους μαζί και ψάχνουν να βρουν ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα. Εκείνος όμως πάσχει από αϋπνίες και συχνά τον πιάνουν κρίσεις άγχους και πανικού... Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πλέον δεν αγαπάει την Άλμπα και αποφασίζει να χωρίσουν, πληγώνοντάς την...

Θα συνειδητοποιήσουμε τελικά ότι η Τονιάτσι έχει αντιστρέψει τη χρονολογική σειρά της αφήγησης, ο Μάρτιος ήταν πριν από τον Σεπτέμβριο, ωστόσο αυτό στο σύγχρονο σινεμά δεν είναι πια και τόσο πρωτότυπο… Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες της ταινίας, που όλοι “συμμετέχουν” με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στα πάθη του έρωτα, και η αποτύπωση της καθημερινότητας στην όμορφη πόλη του Τορίνου. Τουλάχιστον η Τονιάτσι έχει κάνει καλές επιλογές συνεργατών, ιδιαίτερα στη φωτογραφία, τον Αρνάλντο Κατινάρι, που καταφέρνει να δώσει την “προστατευτική” αίσθηση της πόλης του Τορίνου, αλλά και στη μουσική, που έχει την υπογραφή της Σισιλιάνας ανερχόμενης τραγουδίστριας και συνθέτριας Κάρμεν Κονσόλι.

• «Ο κατάσκοπος που γύρισε από το… Ρίο! Μυστικός πράκτορας OSS 117» (OSS 117: Rio ne repond plus). Σκηνοθεσία: Μισέλ Χαζαναβίσιους. Ερμηνεία: Ζαν Ντιζαρντέν, Λουίζ Μονό, Ρούντιγκερ Βόγκλερ, Άλεξ Λουτς,

Ο “πολιτικά μη ορθός” Γάλλος πράκτορας OSS 117 μετά την “Αποστολή στο Κάιρο” προσγειώνεται ανώμαλα στη Βραζιλία της δεκαετίας του `60, στην εποχή της γυναικείας απελευθέρωσης... Πρέπει να συνεργαστεί με έναν συνταγματάρχη της Μοσάντ, που μάλιστα είναι γυναίκα, για να βρουν ένα μικροφίλμ με τα ονόματα των Γάλλων συνεργατών των Ναζί κατά την περίοδο του Β` Παγκοσμίου Πολέμου. Γκάφες και αστειάκια για τους Εβραίους, τους Κινέζους και τις γυναίκες...

• Τερζής Κ., Η ΑΥΓΗ: 06/08/2009