Μέριλιν και να καίει

Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δημιουργία της κωμωδίας «Μερικοί το προτιμούν καυτό» και όμως, σήμερα, φαίνεται πως... ακόμα περισσότεροι το προτιμούν καυτό!

Πολύ καλή ιδέα λοιπόν η επανέκδοση στα θερινά της ιστορικής ταινίας του Μπίλι Γουάιλντερ με τη Μέριλιν Μονρόε και το δίδυμο Τόνι Κέρτις και Τζακ Λέμον, σε ρόλους λιμοκτονούντων μουσικών της τζαζ επί ποταπαγόρευσης, που αναγκάζονται να ντυθούν γυναίκες για να γλιτώσουν από τα νύχια αδίστακτων μαφιόζων.

Η σκηνή άλλωστε στο συνεργείο, όπου οι δύο ήρωες γίνονται μάρτυρες της εκτέλεσης μιας ομάδας γκάνγκστερ από έναν αρχιμαφιόζο, παρέπεμπε σε πραγματικό περιστατικό από τη ζωή του Αλ Καπόνε, τη λεγόμενη «σφαγή της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου».

Το νοσταλγικό φιλμ που μιμήθηκαν πολλές ελληνικές ταινίες (ο άντρας που ντύνεται γυναίκα, ο φτωχός που το παίζει κροίσος για να ρίξει το κορίτσι κ.ο.κ.) αποκαλύπτει στους νεότερους γιατί η Μέριλιν αναδείχτηκε σύμβολο του σεξ -τουλάχιστον για τα μέτρα της εποχής, που ήθελαν τη γυναίκα χαζούλα, ξανθιά, χυμώδη.

Αν και εδώ δεν διεκδικεί δάφνες ερμηνείας, η Μονρόε, που στα γυρίσματα ήταν έγκυος, κατάφερε να αποσπάσει Χρυσή Σφαίρα Ερμηνείας. Κι όμως: για να πει την απλούστατη φράση «It's me, Sugar» χρειάστηκε 47 λήψεις - ο Γουάιλντερ αναγκάστηκε να της γράψει τη φράση σε έναν πίνακα. Το ίδιο πρόβλημα δημιουργήθηκε με την φράση «Where's the bourbon?».

Ο Γουάιλντερ της το έγραψε σε ένα χαρτί και το έβαλε σε ένα συρτάρι. Ομως η Μέριλιν ξέχασε ποιο συρτάρι έπρεπε να ανοίξει!

Οταν ο ενδυματολόγος της ταινίας Ορι Κέλι (που κέρδισε και το Οσκαρ Καλύτερων Κοστουμιών) μετρούσε τις διαστάσεις των πρωταγωνιστών, λέγεται πως είπε στη Μονρόε ότι ο Κέρτις διέθετε καλύτερα οπίσθια από τα δικά της. Εκείνη τότε έβγαλε την μπλούζα της, λέγοντας: «Δεν έχει όμως τέτοια στήθη!»

• Τους άφησε τραύματα

Υποψήφιο για έξι Οσκαρ το «Some like it hot», έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία και για την τελευταία του ατάκα, διά στόματος Τζο Ι. Μπράουν: «Κανείς δεν είναι τέλειος». Αλλά και για το σχόλιο του Τόνι Κέρτις για τα -φαινομενικά- παθιασμένα φιλιά που αντάλλαξε με τη Μέριλιν: «Ηταν σαν να φιλάω τον Χίτλερ».

Τα λεγόμενά του επιβεβαίωνε πάντως και ο Μπίλι Γουάιλντερ. Αναφερόμενος στη συνεργασία του με τη Μονρόε, η οποία ερχόταν μονίμως με δύο-τρεις ώρες καθυστέρηση στο γύρισμα, ο σκηνοθέτης είχε πει: «Το συζήτησα με το γιατρό μου και τον ψυχίατρό μου και μου είπαν πως είμαι πολύ μεγάλος για να ξαναπεράσω κάτι τέτοιο». [ΕΥ. Β, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / Επτά, Κυριακή 2 Αυγούστου 2009]