Πολυεθνικές Απρέπειες

Η πολυεθνική «SONY» διέταξε το γραφείο που την εκπροσωπεί στην Ελλάδα, την «Audio Visual», να μεταχειριστεί τους κριτικούς κινηματογράφου ωσάν να ήταν υποτακτικοί της. Η «Audio Visual», υπάκουο οργανάκι της κυρίας «Sony», απαίτησε από τους κριτικούς, στους οποίους θα πρόβαλε την ταινία με τον James Bond, να παραδώσουν τα κινητά τους, διαφορετικά δε θα τους επιτρεπόταν η είσοδος! Οι κριτικοί του κινηματογράφου, υπάκουοι και αυτοί με τη σειρά τους, παρέδωσαν τα κινητά τους και η προβολή διεξήχθη... ωσάν να μη συνέβη τίποτα! Ο κριτικός της εφημερίδας μας, ο μόνος, αρνήθηκε να υπακούσει και έφυγε από την προβολή.

Δεν είναι η πρώτη φορά που γραφείο διανομής προσβάλλει, κατόπιν εντολής ή από δική του πρωτοβουλία, δεν έχει καμία σημασία, τους κριτικούς. Και δεν είναι η πρώτη φορά, επίσης, που οι κριτικοί αποδέχονται αδιαμαρτύρητα την προσβολή! Σε μια παλαιότερη δημοσιογραφική προβολή οι κριτικοί κλήθηκαν, και εκείνοι αποδέχτηκαν, να παραδώσουν μαζί με τα κινητά τους και τις ταυτότητές τους στην είσοδο! Ο κριτικός της εφημερίδας μας και σε εκείνη την προβολή, ο μόνος πάλι, αρνήθηκε να υπακούσει και αποχώρησε!

Η δικαιολογία της «Sony» και των άλλων πολυεθνικών γι' αυτή την άθλια συμπεριφορά, είναι να αποτραπεί, δήθεν, η πειρατεία! Οι πολυεθνικές και τα ντόπια γραφεία, θεωρούν τους κριτικούς κινηματογράφου, ανάμεσά τους υπάρχουν και άνθρωποι με 30 και 40 χρόνια παρουσία, ύποπτους πειρατές! Και μαζί με αυτούς θεωρούν δυνητικά πειρατές ή κλεπταποδόχους και τις εφημερίδες. Οι οποίες, σύμφωνα με τις πολυεθνικές, είναι συνένοχες, αφού ξέρουν τι «κουμάσια» κριτικούς διαθέτουν! Αυτό το θράσος, αυτή η αποικιοκρατική συμπεριφορά, δυστυχώς, δε βρίσκει καμία αντίσταση. Κριτικοί με λαμπερά ονόματα και σοβαρή παρουσία, γνωστές και μεγάλες εφημερίδες με κύρος και με χιλιάδες αναγνώστες, διπλώνουν την ουρά και βουβαίνονται μπροστά στις προσβολές και στις επιθυμίες των πολυεθνικών. Και αυτό είναι ένα θλιβερό σύμπτωμα!

Να σημειωθεί ότι ο ισχυρισμός περί πειρατείας δεν ισχύει και για άλλους - και πολλούς - απλούστερους λόγους. Ακόμα και τα μωρά παιδιά γνωρίζουν, πως κανένα κινητό, οποιασδήποτε υψηλής τεχνολογίας, εκτός από αυτά του James Bond, ίσως, δεν μπορεί να καταγράψει μια ταινία. Αλλά και αν υπήρχε τέτοιο κινητό, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κρατήσει σταθερό το χέρι του (για να μην κουνιέται η εικόνα) για δυο ολόκληρες ώρες. Αφήστε που στις δημοσιογραφικές προβολές δε μαζεύονται πάνω από είκοσι άτομα. Ατομα που γνωρίζει το ένα το άλλο, αφού βλεπόμαστε στην αίθουσα κάθε μέρα όλες τις εργάσιμες ημέρες της βδομάδας. Ο καθένας από εμάς θα έβλεπε τον πειρατή. Και θα τον εμπόδιζε, εκτός αν τα «πιάνουμε» όλοι μας! Τότε τι συμβαίνει; Οι κριτικοί, οι εφημερίδες, τα κινητά, οι σεκιουριτάδες που παρακολουθούν τις προβολές (και τους κριτικούς) είναι μέρος της διαφημιστικής εκστρατείας της πολυεθνικής! Τα αυστηρά μέτρα προβάλλονται ωσάν αναγκαιότητα, γιατί το προϊόν που προστατεύουν είναι ένα μικρό μαύρο διαμάντι! Ο James Bond είναι γλυκό που ο καθένας θέλει να κλέψει!

Η τελείως πεζή πραγματικότητα, λοιπόν, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Οι πολυεθνικές παίζουν και εμείς, εφημερίδες, κριτικοί συμμετέχουμε ενεργητικά και συνειδητά σε αυτό το άθλιο και προσβλητικό παιχνίδι! Ονόματα, κύρος, αναγνώστες μπαίνουν στην άκρη. Οι πολυεθνικές επιθυμίες και επιταγές πάνω απ' όλα! Ο καθένας καλείται να βγάλει τα συμπεράσματά του.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Πέμπτη 6 Νοέμβρη 2008