Πλησιάζει τα 80, φτιάχνει ταινίες σαν να βρίσκεται στην πρώτη του δημιουργική νιότη και για την «Ανταλλαγή» δηλώνει: Η γοητεία βρίσκεται στο να κάνω μια ταινία για μια αληθινή γυναίκα. Σκηνοθέτης, ηθοποιός, παραγωγός. Ένα ζωντανό είδωλο, ετών 78, που ακόρεστα σκαλίζει βιβλία τα τελευταία χρόνια μεταφέροντάς τα στο σινεμά με πρωτοφανή πνευματική διαύγεια, σαν να βρίσκεται στην πρώτη δημιουργική του νιότη. «Είδωλο», είπατε; Ο Κλιντ Ίστγουντ, με τα 4 βραβεία Όσκαρ και τις συνολικά 10 οσκαρικές υποψηφιότητες, «μαζεύεται».
«Ο καθένας έχει τη δικιά του ερμηνεία γύρω απ αυτό, αλλά όλοι μιλούν για ρόλους που έκανε χρόνια πριν», δηλώνει σε συνέντευξή του σε γνωστή βρετανική εφημερίδα.
Όπως και να χει, αυτός ο πολυπράγμων Αμερικανός καλλιτέχνης παραμένει συνεσταλμένος («Είμαι σίγουρος πως όσοι κολλούν τούβλα για 50 χρόνια έχουν αυτοπεποίθηση για τη δουλειά τους. Δεν διαφέρω σε τίποτα από αυτούς», λέει), αλλά και αγέραστος.
«Δεν θα αποσυρθώ εκτός κι αν κάποιος νομίζει ότι πρέπει να το κάνω», τονίζει. Με το πείσμα και την ενέργεια ενός πρωτοεμφανιζόμενου χαράσσει την πορεία του για το μέλλον: «Για την ώρα, μου αρέσει να δουλεύω και θέλω να λέω καινούργιες ιστορίες. Θέλω να βρίσκω νέα εμπόδια για να τα υπερπηδώ».
- Θρίλερ εποχής
Τι έχει ετοιμάσει, λοιπόν, στην «Ανταλλαγή»; Το βασισμένο σε αληθινά γεγονότα δραματικό θρίλερ εποχής που τοποθετεί την Αντζελίνα Τζολί στη θέση μιας μητέρας η οποία ορθώνει το ανάστημά της απέναντι στην αστυνομία του Λος Άντζελες, όταν της επιστρέφει αντί για το πραγματικό χαμένο της παιδί ένα άλλο...
«Στην εποχή μας φαίνεται πως οι γυναίκες έχουν υποβαθμιστεί σε ρομαντικούς ρόλους ή σε άστοχες ταινίες. Η γοητεία για μένα βρίσκεται στο να κάνω μια ταινία για μια αληθινή γυναίκα», παραδέχεται.
Η «Ανταλλαγή» αποτελεί το δεύτερο φιλμ του, προσανατολισμένο στη γυναικεία θέληση και δύναμη, μετά το βραβευμένο με Όσκαρ «Μillion dollar baby».
Το τρομακτικό θέμα της -σκιαγράφηση των θεσμών μιας κοινωνίας σε σήψη- παίρνει μια θέση δίπλα στις τελευταίες δουλειές του, όλες στο ίδιο σκοτεινό μοτίβο (το «Σκοτεινό ποτάμι» είχε να κάνει με την παιδεραστία, το «Μillion dollar baby» με την ευθανασία, οι «Σημαίες των προγόνων μας» με τον θάνατο στο πεδίο της μάχης, ενώ η «Ανταλλαγή» περιέχει άγριες σκηνές θανάτωσης ενός παιδιού) να φανερώνουν μια αίσθηση ψυχρότητας μέσα στον δημιουργό. «Δεν νομίζω», σχολιάζει. «Αλλά μου αρέσει να την εξερευνώ».
Ο Ίστγουντ βλέπει περισσότερο τον εαυτό του σαν ένα «μισογεμάτο ποτήρι». «Κλίνω προς την αισιόδοξη πλευρά», παραδέχεται. «Δεν είναι υγιεινό να σκέφτεσαι από την άλλη πλευρά. Ισως αυτό το κάνει να φαίνεται υπολογισμένο ή ίσως να είναι θέμα ενστίκτου. Είναι όμως κάτι που νιώθω».
Παιδί που μεγάλωσε την περίοδο της οικονομικής ύφεσης στην Καλιφόρνια και γιος ενός σιδερά που μετακινούσε από τόπο σε τόπο την οικογένειά του, έμαθε να ζει μοναχικά και να στηρίζεται στις δυνάμεις του από νωρίς. Ο άντρας χωρίς όνομα του Σέρτζιο Λεόνε, ο αυταρχικός Βρώμικος Χάρι των '70s, ο μοναχικός καουμπόης της μετέπειτα εποχής της αναθεώρησης ιδεολογιών και κοινωνικών προτύπων, πλησιάζει έτσι τα 80 χωρίς φόβο.
«Νομίζω ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν μπορείς να πολεμήσεις, όσον αφορά τη μοίρα σου. Ο,τι επιφυλάσσει η μοίρα για σένα είναι αυτό που είναι». [Αντα Δαλιάκα, ΕΘΝΟΣ, 15/11/2008]
No comments:
Post a Comment