Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η Καθημερινή, Πέμπτη, 20 Nοεμβρίου 2008
Η εκκεντρική προσωπικότητα του Ιάπωνα σκηνοθέτη Τακέσι Κιτάνο ήταν το κεντρικό πρόσωπο κατά τη χθεσινή ημέρα του 49ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο 61χρονος σκηνοθέτης έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο της διοργάνωσης σε ειδική εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης, όπου προβλήθηκε και η τελευταία του ταινία. Ο «Αχιλλέας και η χελώνα» είναι μια ταινία για την προσωπικότητα ενός καλλιτέχνη. Με το ίδιο θέμα ασχολήθηκε ο Κιτάνο και στο «Takeshi’s», χρησιμοποιώντας αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπως δήλωσε στη Θεσσαλονίκη. «Με το Takeshi’s», είπε, «απεικόνισα τη σύγκρουση ανάμεσα στον Beat (την τηλεοπτική του περσόνα) και τον Τακέσι Κιτάνο, την περσόνα μου ως ηθοποιού και εκείνη του αληθινού προσώπου.
Ψυχολογικό δίλημμα
Η ταινία απεικονίζει το δίλημμα του ήρωα, που παίζοντας πολλούς ρόλους χάνει το νήμα της πραγματικής του ταυτότητας. Διαχειρίζεται ένα ψυχολογικό δίλημμα και καταλήγει να γίνει μια παράξενη ταινία. Οταν άρχισα να τη σκηνοθετώ, περίμενα ένα φελινικό αποτέλεσμα, αλλά η ταινία κατέληξε σε κάτι τελείως διαφορετικό. Οπως και να ‘ναι, έχει να κάνει με το δίλημμα του σκηνοθέτη σε ό,τι αφορά τη δημιουργικότητά του απέναντι στην εμπορικότητα. Στον Αχιλλέα και τη Χελώνα κατέληξα σε ένα συμπέρασμα. Αν ασχολείσαι με την τέχνη και επιπλέον αναζητάς και την επιτυχία, ζητάς πάρα πολλά. Αν εμπλακείς βαθιά με την καλλιτεχνική δημιουργία, η ενασχόλησή σου γίνεται τέχνη από μόνη της και αυτό πρέπει να σου αρκεί. Είναι σημαντικό το ότι συνεχίζεις να κάνεις αυτό που κάνεις, ό,τι κι αν συμβεί».
Για τον Κιτάνο, που σπάνια έχει κινηθεί εκτός Ιαπωνίας για να εργαστεί, πέρα από τα διεθνή φεστιβάλ, στα οποία είναι μόνιμος καλεσμένος, ο κινηματογράφος είναι μια διεθνής γλώσσα. «Η σκηνοθεσία είναι σαν το ποδόσφαιρο», σημειώνει. «Οποιοσδήποτε γνωρίζει τους κανόνες μπορεί να παίξει μπάλα είτε είναι από τη Βραζιλία, είτε από την Ιαπωνία, είτε από την Αμερική. Είναι μια διεθνής γλώσσα». Ο ίδιος ωστόσο, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί δύο ονόματα, ένα ως ηθοποιός και ένα ως σκηνοθέτης. «Ο κύριος λόγος είναι ότι οι ταινίες που ήθελα να κάνω ως σκηνοθέτης ήταν τελείως διαφορετικές από εκείνες που περίμενε το κοινό από έναν κωμικό ηθοποιό. Η κωμική μου περσόνα ήταν τόσο διάσημη στην Ιαπωνία, που λειτουργούσε αρνητικά για τις ταινίες μου. Από τη δεύτερη ταινία μου και μετά αποφάσισα να χρησιμοποιώ το πραγματικό μου όνομα, ώστε να διαφοροποιήσω τη δουλειά μου».
Στο διαγωνιστικό πρόγραμμα προβλήθηκαν χθες δυο ταινίες από την Ταϊβάν και τη Γαλλία. Οι «Ανεμοι του Σεπτέμβρη» του Ταϊβανού Τομ Σου-Γιου Λιν, είναι μια ιστορία όπου πρωταγωνιστούν εννιά μαθητές Γυμνασίου, στο περιθώριο ενός μεγάλου σκανδάλου με στοιχήματα σε αγώνες μπέιζμπολ. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ταινία ενηλικίωσης, με αρκετή νοσταλγία για την εφηβική ηλικία, στην οποία ο νεαρός σκηνοθέτης χρησιμοποιεί αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Το «Ο θόρυβος των άλλων γύρω μας» του πρωτοεμφανιζόμενου ως σκηνοθέτη Ντιαστέμ (το αληθινό του όνομα είναι Αλέν Ντιάς) είναι μια καθαρόαιμη «γαλλική» ταινία διαλόγου και συναισθημάτων, με θέμα τον έρωτα και την τέχνη. Στο φεστιβάλ της Αβινιόν συναντιούνται, ένα χωρισμένο ζευγάρι ηθοποιών που παίζει τους ερωτευμένους, μια τραγουδίστρια με τάσεις αυτοκτονίας και ένας καταθλιπτικός συγγραφέας, ανάμεσα σε άλλους παρόμοιους χαρακτήρες. Στο σενάριο ο Ντιαστέμ, που υπήρξε στο παρελθόν κριτικός κινηματογράφου, συνεργάζεται με τον γνωστό Γάλλο σκηνοθέτη Κριστόφ Ονορέ.
No comments:
Post a Comment