Ράσελ Κρόου... The Man ...

Από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του και με διαφορά ο πιο επιτυχημένος Αυστραλός που πάτησε ποτέ το πόδι του στην Αμερική, το πάλαι πότε κακό παιδί του Χόλιγουντ επιστρέφει σε ένα πολιτικό θρίλερ αξιώσεων με συμπρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και τη σιγουριά που διέκρινε ανέκαθεν τα βήματά του. Ο Ράσελ Κρόου είναι κάτοχος ενός Οσκαρ Α` Ανδρικού Ρόλου για την ενσάρκωση του ρόλου του Μάξιμους στην επική ταινία εποχής του Ρίντλεϊ Σκοτ «Ο Μονομάχος» και έχει υπάρξει δύο φορές υποψήφιος για Οσκαρ για τις ερμηνείες του στις ταινίες «The Insider» του Μάικλ Μαν και «Ενας Υπέροχος Ανθρωπος» του Ρον Χάουαρντ.

• Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το νέο σας look?

Για τα μαλλιά;

• Ακριβώς, για την αλογοουρά.

Για το ψόφιο κοάλα; Ετσι την αποκαλώ. Ειδικά μετά το λούσιμο. Εχω να κουρευτώ από το «American Gangster». Kαι για το «Τελευταίο Τρένο για τη Γιούμα» ήταν ακόμα μακρύτερα, και να πού έχουν φτάσει τώρα. Αλλά θα δούμε. Δεν είναι φαν του ψόφιου κοάλα, βρίσκεται όμως εκεί για έναν συγκεκριμένο λόγο.

• Και όταν γυρίσατε την «Πλεκτάνη» του Ρίντλεϊ Σκοτ, είχατε έναν αρκετά εντυπωσιακό θάμνο?

Ναι, ήταν μια cool περούκα, δεν νομίζετε;

• Είχατε μακριά μαλλιά και στο «State of Play»;

Ναι, αλλά αυτό ήταν ποστίς.

• Ας σταματήσουμε να μιλάμε για τρίχες.

Ωραία.

• Η ταινία δείχνει ότι τρομοκράτες και Αμερικανοί είναι αναξιόπιστοι. Καθένας αγωνίζεται για το δικό του συμφέρον.

Ξέρω ότι ο Ρίντλεϊ Σκοτ δεν ήθελε να κάνει κανένα συγκεκριμένο σχόλιο ? ήθελε απλώς να βάλει τον θεατή σε μια τέτοια θέση έτσι ώστε να δει τι ξεδιπλώνεται μπροστά του και έτσι να σκεφτεί τι μπορεί αντίστοιχα να συμβεί και στο μέλλον.

• Στην ταινία, ο χαρακτήρας σας είναι πραγματικά πολυπράγμων. πηγαίνει τα παιδιά του στο σχολείο και ταυτόχρονα μιλάει στο κινητό οργανώνοντας δολοφονίες τρομοκρατών στη Μέση Ανατολή. Εσείς είστε πολυπράγμων;

Είμαι.

• Για παράδειγμα;

Διευθύνω μια ποδοσφαιρική ομάδα, μία φιλανθρωπική οργάνωση και μία φάρμα, είμαι μέλος ενός μουσικού γκρουπ, είμαι πατέρας δύο παιδιών και παίζω σε ταινίες.

• Όταν επιστρέφετε στη φάρμα σας, πώς βλέπετε οργανισμούς όπως η CIA ή θέματα όπως η τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή;

Η αλήθεια είναι ότι δεν μένω πια στην φάρμα. Ζω στο Wollomoolooo που βρίσκεται στη μέση του Σίδνεϊ. Και δεν νομίζω ότι η ταινία αυτή στοχεύει να κάνει κάποιο σχόλιο για τον κόσμο όπως τον ξέρουμε. Νομίζω ότι θέλει περισσότερο να εμπνεύσει τους θεατές να δουν την αλήθεια ?ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί.

• Χρειάστηκε να πάρετε βάρος πριν από τα γυρίσματα...

Αχ, τα κιλά... Απλώς κάνω αυτό που νομίζω ότι είναι σωστό για τον χαρακτήρα του έργου, κάτι το οποίο ήταν και το πρώτο πράγμα που μου ζήτησε ο Ρίντλεϊ. Οταν με πήρε τηλέφωνο για να με ρωτήσει αν θέλω να κάνω την ταινία, είπε: «Φίλε, σε πειράζει να πάρεις αρκετά κιλά;» Γιατί έτσι είδε τον χαρακτήρα και έτσι είναι και ο χαρακτήρας στο βιβλίο. Πώς πήρα το βάρος; Δεν είναι θέμα φαγητού. Είναι θέμα επιλογής ανάμεσα σε ένα καθιστικό lifestyle και ένα δραστήριο lifestyle. Eκεί δηλαδή που υπό άλλες συνθήκες θα περπατούσες, τώρα παίρνεις ταξί. Μόλις άρχισαν τα γυρίσματα είχα ήδη φτάσει στο επιθυμητό βάρος, και ξεκίνησα να κάνω γυμναστική ακόμα και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Γιατί συμβαίνει αυτό το αστείο πράγμα, όπου παίζεις με τη χημεία του σώματος σου και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να την ελέγξεις. Σκέφτεσαι «θα φτάσω τα 105 κιλά» και ξαφνικά ανεβαίνεις στην ζυγαριά και λες «σκατά, είμαι 117!»?

• Το καστ της ταινίας συμπεριλαμβάνει και έναν φίλο σας από τα παλιά? Συμπρωταγωνιστήσατε με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο στο «Γρήγορη Και Θανάσιμη» όταν ήταν 18 ετών.

Θέλετε να σας πω το κλασικό μου αστείο; Ενα πράγμα που άλλαξε από τότε που δουλέψαμε μαζί για πρώτη φορά;

• Το ότι δεν είναι πια παρθένος;

Σωστά. Αλλά αυτό είναι μεγάλη αγένεια εκ μέρους σας. Να κλέβετε την ατάκα του άλλου?

• Και τι Άλλο έχει αλλάξει;

Είναι ο ίδιος άνθρωπος, με την ίδια ψυχή και την ίδια αίσθηση του χιούμορ, την ίδια αφοσίωση στη ζωή και τον πλανήτη. Και αυτό είναι υπέροχο, αφού είναι δύσκολο να επιβιώσεις και να παραμείνεις ίδιος σε αυτήν τη δουλειά. Ειδικά αν γίνεσαι μολυβοθήκη, όπως εκείνος μετά τον «Τιτανικό». Όταν συναντηθήκαμε ξανά, αρχίσαμε να μιλάμε, και νομίζω ότι νιώθαμε δέος και τρόμο. Είχαν γραφτεί πολλά τόσο γι’ αυτόν όσο και για μένα, κι έτσι αναρωτιόμασταν το ίδιο πράγμα: «είναι το ίδιο άτομο;» Και μας πήρε λιγότερο από δύο λεπτά για να αρχίσουμε να γελάμε και να σκεφτόμαστε όλα όσα περάσαμε μαζί.

• Τι εννοείτε όταν λέτε ότι ο Λεονάρντο έγινε μολυβοθήκη;

Όταν παίζεις σε μια εμπορική επιτυχία με το μέγεθος του Τιτανικού, το πρόσωπό σου καταλήγει να γίνει μολυβοθήκη που πουλιέται για 2,99 δολάρια στο Wal-Mart, φίλε. Αυτό εννοώ. Ή οτιδήποτε άλλο. Παντόφλες - μία παντόφλα Λεονάρντο και μία Κέιτ - (γελάει). Στα 22 του, έπαιξε στο πιο εμπορικό φιλμ όλων των εποχών. Οπότε ήταν πολύ ανακουφιστικό για μένα όταν διαπίστωσα ότι έχει παραμείνει ο ίδιος. Δεν καταστράφηκε, και ήταν ικανός να απορροφήσει όλα αυτά χωρίς να επηρεάσουν την προσωπικότητά του ή τον τρόπο που γελάει - και αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει στην πλειονότητα.

• Τι κερδίζετε από τη μουσική και το γκρουπ στο οποίο παίζετε;

Η τελευταία μας περιοδεία τελείωσε τον Απρίλιο του 2006, οπότε δεν έχουμε βγει στους δρόμους εδώ και αρκετό καιρό. Η επόμενη φορά θα είναι του χρόνου. Αλλά στην τελευταία περιοδεία, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι βρισκόμουν στη σκηνή στο Σαν Ντιέγκο και σκεφτόμουν: «Δεν θα έπρεπε να ήμουν εδώ, αλλά σπίτι με τα παιδιά μου. Ο γιος μου θα ξυπνήσει αύριο το πρωί και ο μπαμπάς του δεν θα είναι εκεί.» Κι έτσι άρχισα να σκέφτομαι τα πράγματα διαφορετικά. Θέλω να πω ότι είναι «νόμιμο» για μένα να λείπω από το σπίτι για να κάνω μια ταινία, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου, από αυτό ζω. Αλλά με τη μουσική είναι διαφορετικά. Λείπω από το σπίτι και αυτό δεν είναι δίκαιο, ούτε για τα αγόρια μου ούτε για τη γυναίκα μου. Το να γράφω τραγούδια μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση. Το έχω πει πολλές φορές. Δεν με νοιάζει αν θα γίνουν δίσκοι ούτε αν θα κάνω περιοδεία. Έχω παίξει χιλιάδες φορές ζωντανά και το απολαμβάνω - είναι κάτι που με γεμίζει, όχι τόσο όμως όσο το να με ζητάει στις 6.30 το πρωί ο γιος μου και να βρίσκομαι εκεί.

• Θα μπορούσαν να έρθουν μαζί σας...

Θεωρητικά, ναι. Όμως όποιος το έχει κάνει ξέρει ότι δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικό. Αυτό συζητάμε τώρα με την Ντανιέλ, η οποία ηχογραφεί νέο άλμπουμ. Της ζήτησα αν θέλει να έρθει με τα παιδιά στην Αμερική του χρόνου, και να είμαστε «on the road» οικογενειακώς. Δεν πήραμε καμιά απόφαση ακόμα, αλλά και οι δύο ξέρουμε ότι θα είναι μια φανταστική εμπειρία για τα αγόρια μας.

• Πηγαίνουν σχολείο;

Ο Τσάρλι θα πάει του χρόνου. Νομίζω ότι το περιμένει με αγωνία.

• Σας ενδιαφέρει η παγκόσμια πολιτική; Παρακολουθείτε τι γίνεται στην Αμερική;

Ναι.

• Μπαίνετε στο διαδίκτυο και ψάχνετε βαθύτερα;

Εξαρτάται. Αν πρόκειται για κάτι ενδιαφέρον, θα το κοιτάξω. Είμαι όμως σαν όλους τους άλλους Παίρνω τις πληροφορίες μου από το ίντερνετ ή την τηλεόραση, κι αν κάτι μου εξάψει την περιέργεια, θα το ψάξω.

Συνέντευξη: Nick Freeman, Eπιμέλεια: Mάρθα Κορινθίου, ΕΙΚΟΝΕΣ