Αποστολή: Δημήτρης Δανίκας. ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
Αδύνατον να αποφύγω το μοιραίο ρητό: παπαγαλάκια, νησιά, παπάδες και αρνάκια. Αντί για φεστιβάλ κινηματογράφου μπεεεεεε βελάζουν τα πρόβατα του απέραντου, πανάκριβου θεσσαλονικιώτικου κάμπου!
Αν το slide show του πρωτοεμφανιζόμενου Αλέξανδρου Αβρανά με τον συμβολικό τίτλο «Without» είναι το φετινό ρετιρέ του ελληνικού κινηματογράφου, τότε η πρέφα πάει σύννεφο στο «Κέντρο», τις επιτροπές και στις αιώνιες καφενόβιες νεοελληνικές στοές.
Μ΄ έναν λόγο without μυαλό, without προορισμό, without στόχο, without στοιχειώδη κατασκευαστικό ιστό και φυσικά without κοινό. Θα μου πείτε, φταίνε οι σκηνοθέτες. Θα σας πω κάτι που ακούγεται γενικόλογο αλλά αν το καλοσκεφτείτε είναι το πρόβλημα το αληθινό. Without κουλτούρα, ευρύτερη παιδεία και without περιβάλλον δημιουργικό, τι να σου κάνει ακόμα και ο ανήσυχος μοναχικός;
Για να καταλάβετε την κολοσσιαία απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα του Βουτα-πεδίου από το Καζαχστάν των απέραντων στεπών, ένα θα σας πω. Και θα το βρείτε μπροστά σας εντός των προσεχών μηνών. Όταν με το στόμα ανοικτό ο αμφιβληστροειδής σας θα βρεθεί σε ανελέητο οργασμό με τον αριστοτεχνικό και πολυβραβευμένο «Τulpan» του πρωτοεμφανιζόμενου Σεργκέι Ντβορτσεβόι.
Ένα απίστευτο ρεσιτάλ σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, ερμηνειών ερασιτεχνών στην πλειονότητά τους ηθοποιών, όπου κάτω από την μπαγκέτα αυτού του δαιμόνιου τύπου, παίζουν πρόβατα, αρνιά, αμμοθύελλες, σκόνη, πέτρες, ουρανός, σύννεφα, όλη η ανθρώπινη και νεκρή φύση. Πώς έγινε αυτό; Τρία χρόνια γυρισμάτων, όσο δηλαδή κάνουν όλες μαζί οι παραγωγές από συστάσεως Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Φανταστείτε πως για το γύρισμα μιας στιγμιαίας σκηνής όπου ένα αρνί πλησιάζει και γλείφει τον πρωταγωνιστή, απαιτήθηκαν τρεις μήνες με ελάχιστη διακοπή. Κόπος, μόχθος, ευαισθησία, μαστοριά, καρδιά και φυσικά στόχος συγκεκριμένος με καθαρό μυαλό. Άντε γεια! Έχουμε και λέμε λοιπόν με τα ονοματεπώνυμα των συντελεστών:
Αν το slide show του πρωτοεμφανιζόμενου Αλέξανδρου Αβρανά με τον συμβολικό τίτλο «Without» είναι το φετινό ρετιρέ του ελληνικού κινηματογράφου, τότε η πρέφα πάει σύννεφο στο «Κέντρο», τις επιτροπές και στις αιώνιες καφενόβιες νεοελληνικές στοές.
Μ΄ έναν λόγο without μυαλό, without προορισμό, without στόχο, without στοιχειώδη κατασκευαστικό ιστό και φυσικά without κοινό. Θα μου πείτε, φταίνε οι σκηνοθέτες. Θα σας πω κάτι που ακούγεται γενικόλογο αλλά αν το καλοσκεφτείτε είναι το πρόβλημα το αληθινό. Without κουλτούρα, ευρύτερη παιδεία και without περιβάλλον δημιουργικό, τι να σου κάνει ακόμα και ο ανήσυχος μοναχικός;
Για να καταλάβετε την κολοσσιαία απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα του Βουτα-πεδίου από το Καζαχστάν των απέραντων στεπών, ένα θα σας πω. Και θα το βρείτε μπροστά σας εντός των προσεχών μηνών. Όταν με το στόμα ανοικτό ο αμφιβληστροειδής σας θα βρεθεί σε ανελέητο οργασμό με τον αριστοτεχνικό και πολυβραβευμένο «Τulpan» του πρωτοεμφανιζόμενου Σεργκέι Ντβορτσεβόι.
Ένα απίστευτο ρεσιτάλ σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, ερμηνειών ερασιτεχνών στην πλειονότητά τους ηθοποιών, όπου κάτω από την μπαγκέτα αυτού του δαιμόνιου τύπου, παίζουν πρόβατα, αρνιά, αμμοθύελλες, σκόνη, πέτρες, ουρανός, σύννεφα, όλη η ανθρώπινη και νεκρή φύση. Πώς έγινε αυτό; Τρία χρόνια γυρισμάτων, όσο δηλαδή κάνουν όλες μαζί οι παραγωγές από συστάσεως Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Φανταστείτε πως για το γύρισμα μιας στιγμιαίας σκηνής όπου ένα αρνί πλησιάζει και γλείφει τον πρωταγωνιστή, απαιτήθηκαν τρεις μήνες με ελάχιστη διακοπή. Κόπος, μόχθος, ευαισθησία, μαστοριά, καρδιά και φυσικά στόχος συγκεκριμένος με καθαρό μυαλό. Άντε γεια! Έχουμε και λέμε λοιπόν με τα ονοματεπώνυμα των συντελεστών:
16.948 ήταν οι θεατές κατά τις δύο πρώτες ημέρες του 49ου Φεστιβάλ, έναντι 16.571 πέρυσι (αύξηση 2,27%)Κώστας Κοντοβράκης: Νέος ο κόλαξ, προς όλες τις τοπικές Αρχές, ο τελετάρχης της έναρξης, το Νο 2 ή Νο 3 του Φεστιβάλ και υπεύθυνος του ελληνικού προγράμματος. Ο αθεόφοβος επί σαράντα και πλέον λεπτά στην εναρκτήρια τελετή αναμάσησε τουλάχιστον είκοσι φορές τη λέξη «ταξίδι» διαβάζοντας έκθεση ιδεών της Γ΄ Γυμνασίου. Και μετά σου λένε πως τα Νιάτα θα φέρουν τον αληθινό εκσυγχρονισμό! Μαργαρίτης Τζίμας (υπουργός Μακεδονίας- Θράκης): Με χαρά ανακοίνωσε πως από το ταμείο του υπουργείου εκταμιεύτηκαν 140.000 ευρώ για την παραγωγή τεσσάρων ταινιών. Δηλαδή από 35.000 εκάστη. Όσο κάνει το εσπρεσάκι του Εφραίμ παρέα με Αρσένιο, Πελέκη και Βουλγαράκη! Γιώργος Χωραφάς (πρόεδρος του Φεστιβάλ): Άψογος, λιγομίλητος, σεμνός. Φανταστείτε πως τα δύο του παιδιά παρακολουθούν το πρόγραμμα των ταινιών με έξοδα του πατέρα τους, ο οποίος αρνήθηκε να περιληφθούν στον κορβανά της Φιλοξενίας του Φεστιβάλ. Μπράβο στον Χωραφά! Ελένη Αλεξανδράκη (σκηνοθέτιδα της ιστορίας «Ο αρσιβαρίστας και ο Άγγελος»): Χάος απροσμέτρητο. Ούτε κατάλαβα γιατί το έκανε ούτε τι ήθελε να πει ούτε το στόρι μα ούτε τη λογική. Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα! Αντώνης Καλογιάννης (πρωτοεμφανιζόμενος κοντά στα 40, της ταινίας «Προς το παρόν»): Όταν άρχισαν οι παπάδες να λένε «καλού κακού κάνε τον σταυρό σου γιατί μπορεί να υπάρχει Θεός», εγκατέλειψα. Για να λέμε του στραβού το δίκιο, το παλικάρι είναι σωστό. Δική του η κουτουράδα, δική του η ευθύνη, δικά του τα λεφτά! Βασίλης Ντούρος (της ταινίας «Το βουνό μπροστά»): Ο μόνος από τους πρώτους τέσσερις με κάποια ιδέα, κάποιο σενάριο και συγκεκριμένο στόχο. Από εκεί και πέρα όλα σχεδόν κατεστραμμένα: ρυθμοί, ηθοποιοί, χώροι, φωτογραφία, τα πάντα! Αλέξανδρος Αβρανάς (πρωτοεμφανιζόμενος του «Without», κοντά στα 30): Ατμοσφαιρική φωτογραφία, ανάποδα πλαναρίσματα, γοητευτικές φάτσες (Β. Ανδρέου και Εύη Σαουλίδου). Από εκεί και πέρα άφθονα τσιγάρα, ατελείωτες πόζες, απροσμέτρητος ναρκισσισμός, απέραντος φορμαλισμός. Ένα όμορφο τίποτα! Κατάληξη τουριστική και βουκολική: Η Αλεξανδράκη με τη Νίσυρο, ο Ντούρος με τα πρόβατα και την Ήπειρο και ο Καλογιάννης με τους παπάδες και την Κρήτη (αν δεν κάνω λάθος). Η βαριά κουλτούρα ανακάλυψε τα αρνιά και την «άλλη» Ελλάδα. Ποτέ δεν είναι αργά!
No comments:
Post a Comment